Οι κυβερνητικές εξηγήσεις...

Προτού προλάβει να καθίσει η σκόνη φόρεσα για λίγο τα κυβερνητικά γυαλιά, στην προσπάθειά μου να δω την εικόνα του ποδοσφαίρου με αυτό το βλέμμα. Να καταλάβω τι επιδιώκει και πώς επιχειρεί να το πετύχει η πολιτεία αυτό που θέλει να κάνει στο ποδόσφαιρο ή μέσα από το ποδόσφαιρο. Αυτή η κυβερνητική ανάγνωση δείχνει ότι οι ποινές που επιβάλλονται, ακόμη και ύστερα από το σιδέρωμα της ΕΠΟ, είναι οι αυστηρότερες στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ποιος ήταν ο πρώτος κυβερνητικός στόχος; Να στείλουμε το μήνυμα ότι αποβάλλουμε από το ποδόσφαιρο αυτούς που πειράζουν το παιχνίδι. Το μήνυμα εστάλη, κατά την κυβέρνηση, με τον διά βίου αποκλεισμό του Μπέου και του Ψωμιάδη. Ποιος ήταν ο δεύτερος στόχος; Να την πληρώσουν οι ομάδες των παραγόντων που παρανομούν. Ε, αν το εξετάσει κανείς το ζήτημα σαν πολιτικός, τότε ναι, επιβλήθηκαν τιμωρίες. Τέτοιες που, να μην κρύβουν μεγάλο κοινωνικό και, ειδικά, πολιτικό κόστος για μια κυβέρνηση, η οποία θέλει να στείλει μηνύματα, αλλά να μη χάσει ψήφους.

Και είναι και το άλλο. Οταν δεν είσαι καθόλου βέβαιος, ως κυβέρνηση, ότι οι παράνομοι θα καταδικαστούν στα πολιτικά δικαστήρια με τα στοιχεία που έχεις συγκεντρώσει, παίρνεις το ρίσκο να τους στείλεις στο δικαστήριο, αλλά δεν παίρνεις το ρίσκο να υποβιβάσεις τις ομάδες. Διότι εξετάζεις, ως οφείλεις πολιτικά, και το κακό σενάριο, δηλαδή το τι θα πεις και τι θα κάνεις αν έχουν αθωωθεί στα δικαστήρια οι παράγοντες και εσύ έχεις στο μεταξύ πιέσει για τον υποβιβασμό των ομάδων.

Κι υπάρχουν βεβαίως και οι τύψεις. Οταν δεν μπορείς να τα βάλεις με τα μεγάλα ψάρια, επειδή ξέρεις ότι η Ελλάδα δεν είναι έτοιμη να το δεχθεί αυτό και να ζήσει με αυτό, στεναχωριέσαι που θα εξαντλήσεις την αυστηρότητά σου στα μικρότερα ψάρια. Δεν θέλεις να τους αφαιρέσεις τη ζωή, διότι μέσα σου ξέρεις ότι θα έπρεπε να έχεις πιάσει τα μεγαλύτερα ψάρια. Ερχονται μετά και οι πιέσεις των βουλευτών σου, αυτών που σου λένε ότι εξυπηρέτησες άλλους συναδέλφους σε παρόμοιες περιπτώσεις, ότι μια χαρά τον βόλεψες τον συνάδελφο από την Κρήτη κι εμένα με αφήνεις εκτεθειμένο στους ψηφοφόρους μου και θα μας μαυρίσουν στις επόμενες εκλογές, και δένει το γλυκό.

Και τι σου απομένει πλέον να κάνεις, ως κυβέρνηση, αν έχεις τσίπα πάνω σου και θέλεις να κοιμάσαι το βράδυ με ελαφρά συνείδηση; Στέλνεις το μήνυμα ότι αυτός ο διά βίου αποκλεισμός είναι αληθινός, όχι σαν τους προηγούμενους virtual αποκλεισμούς που επιβάλλονταν για το θεαθήναι. Επιμένεις να στέλνεις το μήνυμα προς τους παράνομους ότι στο εξής το κυνήγι θα είναι ανελέητο και την ίδια ώρα το φωνάζεις και προς τους νέους ενδιαφερόμενους, αυτούς που νομίζουν ότι το χωράφι του ποδοσφαίρου παραμένει ξέφραγο και ετοιμάζονται να το καταπατήσουν είτε για να κλέψουν είτε για να εγκαταστήσουν το πλυντήριό τους και να κάνουν τη δουλειά τους.

Αυτή τη δουλειά, όμως, κυρία κυβέρνηση, θα σου βγει ο πάτος για να την κάνεις, έτσι όπως τα 'κανες. Σήμερα που μας λες ότι φτιάχνεις τη σούπερ ντούπερ Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού, που αλίμονό μας αν πάμε να την ξεγελάσουμε, γελάει ο κόσμος και μαζί και ο υπόκοσμος μαζί σου. Την έχασες την πειθώ σου προχθές, όταν οι παλαίμαχοι δικαστές έκαναν την εφεύρεση της παραμονής του Βόλου και της Καβάλας στην κατηγορία μέσω αφαίρεσης βαθμών. Στο εξής, κυρία κυβέρνηση, θα σε αντιμετωπίσουν με ακόμη μεγαλύτερη δισπιστία τα μέλη της κοινωνίας. Και οι παράνομοι θα συνεχίσουν να αισθάνονται άτρωτοι. Ετσι όπως τα έκανες, αγαπημένη μου πολιτεία, κατάφερες να χάσεις το γκολ σε άδειο τέρμα. Και ανάγκασες τους Ελληνες να αισθάνονται αποστροφή και για το ποδόσφαιρο.

Βγάζοντας τα κυβερνητικά γυαλιά από τα μάτια μου, είδα και πάλι πολύ καθαρά τη σημερινή εικόνα του ποδοσφαίρου. Τελικώς, τα πολιτικά γυαλιά δημιουργούν στο μάτι στραβισμό. Ενα υγιές μάτι βλέπει στραβά μέσα από τον πολιτικό φακό. Η ιστορία της κάθαρσης του ποδοσφαίρου κάπου εδώ φτάνει στο άδοξο τέλος. Η κυβερνητική προσπάθεια θα συνεχιστεί. Το ρεύμα που όλοι αντιλαμβανόμασταν ότι δημιουργείται, όμως, κόπηκε. Η κοινωνία ξανάπεσε στη μαυρίλα.

Εχεις καταλάβει για ποιο λόγο δεν παραιτείται έπειτα απ' όλα αυτά ο Πιλάβιος;

Η αλήθεια είναι ότι καιρό τώρα προσπαθούσα να καταλάβω τι προσπαθεί να κάνει, ποιο είναι το όραμά του. Νομίζω ότι παραμυθιάζει τον εαυτό του ότι η νέα κατάσταση, όπως διαμορφώνεται λόγω της ανησυχίας που έχει ο υπόκοσμος μην τυχόν και παραμείνει ανοιχτός ο σούπερ κοριός, του δίνει την ευκαιρία να κάνει το πιο καθαρό πρωτάθλημα των τελευταίων ετών. Κι επειδή έχει κοντά του, σε ρόλο μπαμπούλα, την κυβέρνηση, εκτιμά ότι θα δει μπροστά του και το πιο ασφαλές πρωτάθλημα των τελευταίων ετών. Ελα, όμως, που πάει πάλι να κάνει πρωτάθλημα με τους ίδιους διαιτητές και διαιτητοπατέρες. Ελα που δεν μπορεί να πείσει κανέναν ότι θα πάει κόντρα στα συμφέροντα όλων αυτών των ψηλών που τον αποκαλούσαν ψηλό Σισέ. Είχε μια μεγάλη ευκαιρία, τη μεγαλύτερη ever, ο Πιλάβιος για να γράψει ιστορία. Δυστυχώς, το πιθανότερο είναι να τον γράψει η ιστορία ως τον πιο άτολμο πρόεδρο στην πιο ακατάλληλη στιγμή για το ποδόσφαιρο. Εύχομαι να βγω ψεύτης, αλλά για την ώρα το μόνο που καταφέρνει είναι να διαψεύδει τις προσδοκίες των ποδοσφαιρόφιλων.
 

ΠΗΓΗ: sday.gr