Τα οφσάιντ του Γόντικα…

 Προσπάθησε να μπαλώσει τα αμπάλωτα. Τι να κάνει; Ούτως ή άλλως δεν είναι μέτοχος ή, χρηματοδότης της ΠΑΕ. Έναν θεσμικό ρόλο έχει. Από εκεί και πέρα, όμως, για όλα υπάρχει κι ένα όριο.

Ο Γόντικας, λοιπόν, μπορεί να ξέρει απ’ έξω κι ανακατωτά το volleyball, όμως για το football χρειάζεται ακόμα χρόνο. Δεν γίνεται, δηλαδή, να περνάς προς τα έξω σαν Παναθηναϊκός μέχρι χθες το βράδυ ότι «δεν τον χάνουμε τον παίκτη», ενώ ο Κάστρο υπέγραφε εκείνη την ώρα στην Χιχόν. Αν δεν γνωρίζεις ακριβώς τι συμβαίνει κι αν δεν έχουν πέσει υπογραφές, τότε καλύτερη η σιωπή, παρά η αισιοδοξία χωρίς αντίκρισμα.

Ούτε γίνεται, συμπαθέστατε κύριε Γόντικα, να λέτε σήμερα ότι «θα κόστιζε 1.5 εκ. και αυτά τα λεφτά είναι πολλά για δανεικό ποδοσφαιριστή».

Από τη στιγμή, δηλαδή, που έφτασε τόσο ψηλά το κόστος, τότε γιατί ο Παναθηναϊκός δεν απέσυρε την προσφορά του εγκαίρως για να είναι κύριος και να μην βρεθεί στον ανταγωνισμό με την Χιχόν, από την οποία ηττήθηκε κατά κράτος;

Το πρόβλημα για τους πράσινους είναι διπλό. Κατ’ αρχήν χάσανε έναν ποδοσφαιριστή, που, απ’ ό,τι λένε όλες οι πληροφορίες, θα ήταν χρησιμότατος για τον Παναθηναϊκό. Και δεύτερον, οι πράσινοι δέχθηκαν ακόμα ένα σοβαρό πλήγμα στο πρεστίζ τους. Η υπερβολική σιγουριά από την ΠΑΕ αποτέλεσε ένα ακόμα χαστούκι στα όνειρα του κόσμου, όταν η ελπίδα για την απόκτηση ενός αξιόλογου ποδοσφαιριστή έγινε απώλεια. Κι από ποιόν; Από την Χιχόν! Που ναι μεν παίζει σε ένα σοβαρό πρωτάθλημα, αλλά δεν είναι και καμία υπολογίσιμη ομάδα.

Κι όταν για τον Παναθηναϊκό ένας ποδοσφαιριστής κρίνεται ακριβός επειδή θα κοστίσει (με όλα τα έξοδα μέσα) 1.5 εκ. το χρόνο, τότε σε τι ελπίζουν οι πράσινοι; Τι παίκτη θα αποκτήσουν με 400-500 χιλιάρικα; Και τι διαφορά θα έχει απ’ αυτούς που υπάρχουν ήδη στο ρόστερ;

Και κάτι τελευταίο. Είπε ο Γόντικας ότι «Το κυρίαρχο ζήτημα δεν είναι ο Κάστρο, αλλά το ματς στο Τελ Αβίβ». Μας δουλεύουνε από τον Παναθηναϊκό; Αυτοί δεν ορίσανε γενική συνέλευση την μέρα της ρεβάνς με την Οντένσε; Κι αντί να κοιτάνε πώς θα βοηθήσουν ψυχολογικά την ομάδα να προκριθεί, αυτοί βάζανε κάτω τις μετοχές και τα μπάτζετ για να μην πάρουν στο τέλος πάλι καμία απόφαση. Και τώρα, μια μέρα πριν τον αγώνα στο Ισραήλ, όλοι πέσανε ξαφνικά πάνω στο ματς με την Μακάμπι; Τώρα τους έπιασε όλους ο πόνος;