To αντίο του... Δημητράκη

Καταρχάς για να μην παρεξηγηθούμε κιόλας, ο "Παπ" δεν έχει κλείσει καν τα 35 του χρόνια, καθώς είναι γεννημένος τον Φεβρουάριο του 1977, συνεπώς αποσύρεται σε μία μέση ηλικία για τους καλαθοσφαιριστές και δεν είναι πολύ μεγάλος.

Μέγας ατακαδόρος, ήταν η χαρά των δημοσιογράφων σε καλές αλλά και κακές στιγμές, από τη στιγμή που πάντα έβγαινε μπροστά και δήλωνε αυτά που ένιωθε και άλλοι δεν τολμούσαν να πουν. Επίσης ήταν μεγάλο πειραχτήρι και... στέναζαν τα αποδυτήρια από τις πλάκες που σκάρωνε.

Παίκτης παθιασμένος με το μπάσκετ, μυήθηκε στα μυστικά της "πορτοκαλί θέας" από πολύ μικρή ηλικία με τον Αστέρα Νέων Λιοσίων (1987-1992), πριν πάει στον Σπόρτιγκ, όπου έκανε τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα παίζοντας για μια τριετία από το 1992 μέχρι και το 1995.

Ο Γιάννης Ιωαννίδης τον είχε "λατρέψει" από την πρώτη στιγμή που τον είδε να παίζει και γι αυτό το λόγο εισηγήθηκε την απόκτησή του και τον "δανεισμό" του στον Σπόρτιγκ, αναγκάζοντας τον τότε αντιπρόεδρο του Ολυμπιακού, Γιώργο Σαλονίκη να ...τρέχει να κλείσει ένα δεκαπεντάχρονο, αμούστακο παιδάκι!

Το ντεμπούτο του στην Α1 το έκανε τη σεζόν 1992-93 με τη φανέλα του Σπόρτιγκ (στον οποίο είχε δοθεί δανεικός στον Ολυμπιακό) και όπως είναι φυσικό φιγουράρει σε όλες τις κατηγορίες του πρωταθλήματος. Είναι 5ος σε συμμετοχές με 466, 17ος στους σκόρερ με 3548 πόντους και 14ος στα ριμπάουντ με 1539 "σκουπίδια".

Οι καλές του εμφανίσεις με το Σπόρτιγκ δικαίωσαν τον "ξανθό" και μετά το Μουντομπάσκετ 95, όπου ο "Παπ" ήταν εξέχον μέλος της χρυσής Εθνικής εφήβων, πέρασε την πόρτα του ΣΕΦ.

Στον Ολυμπιακό κι αφού πρώτα είχε κερδίσει πολλές εμπειρίες σε επαγγελματικό επίπεδο, έπαιξε καλό μπάσκετ, όντας μέλος της ομάδας που μεσουράνησε σε Ελλάδα και Ευρώπη τη δεκαετία του 90 και έφτασε μέχρι την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 1997. Εκείνο το καλοκαίρι πάντως ένας τσακωμός με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς τον έφερε στα πρόθυρα της οριστικής του αποχώρησης από τον Ολυμπιακό.

Στην ιστορία έχει μείνει το ...μήνυμα που απεύθυνε -από το Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας- στον "Ντούντα" στην κάμερα της ΕΡΤ!

Βρέθηκε στην Ιταλία να προπονείται με την Κίντερ, ωστόσο οι "ερυθρόλευκοι" δεν ήταν διατεθειμένοι να τον αφήσουν ελεύθερο και τελικά επέστρεψε τα Χριστούγεννα του 1997 πίσω και συνέχισε την καριέρα του με τον Ολυμπιακό μέχρι και το καλοκαίρι του 2002 πριν φύγει.

Επόμενος σταθμός στην καριέρα του ήταν ο Μακεδονικός, στον οποίο υπό τις οδηγίες του Πεδουλάκη κατάφερε να παίξει πολύ καλό μπάσκετ ανεβάζοντας ένα επίπεδο την ομάδα.

Επειδή όμως, το επίπεδο του "Φον Δημητράκη" ήταν πολύ μεγάλο, δεν άργησε να επιστρέψει σε μία ομάδα πρωταγωνίστρια. Ο Παναθηναϊκός θέλησε να τον εντάξει στο δυναμικό του το 2003, όπου και έμεινε για τέσσερα ολόκληρα χρόνια, διαψεύδοντας τελικά μία παλιά του δήλωση στην οποία ανέφερε ότι δεν θα πήγαινε ποτέ στους "πράσινους".

Όχι μόνο πήγε τελικά αλλά κατάφερε να γίνει και πολύ αγαπητός στον κόσμο, μετά τους πρώτους μήνες κατά τους οποίους έζησε έντονα την αμφισβήτηση. Οι Παύλος και Θανάσης Γιαννακόπουλος τον λάτρεψαν κυριολεκτικά, κρατώντας τον τέσσερα χρόνια στην ομάδα, μετά φυσικά και από τις απαραίτητες εισηγήσεις του Ομπράντοβιτς.

Είναι χαρακτηριστικό δε ότι όπου οι αδερφοί Γιαννακόπουλου έβρισκαν μπροστά τους τον "Παπ" πριν υπογράψει με τον Παναθηναϊκό, τον καλούσαν να έρθει στην ομάδα τους. Το ίδιο συνέβη ακόμα και σε διακοπές στη Μύκονο, όπου ο Παπανικολάου είδε "φάντη μπαστούνι" μπροστά του τον Θανάση Γιαννακόπουλο να του δείχνει για μία ακόμα φορά πόσο πολύ τον ήθελε στην ομάδα.

Από τον Παναθηναϊκό βρέθηκε στην ΑΕΚ το 2007 και φόρεσε τα "κιτρινόμαυρα" για δύο συνεχόμενες σεζόν, προσφέροντας με την εμπειρία του πλέον σε μία ομάδα που πάλευε να ανακτήσει την παλιά της αίγλη.

Τη σεζόν 2009-10 έπαιξε για τον Πανιώνιο, ενώ η σεζόν που ολοκληρώθηκε φορώντας τη φανέλα του Περιστερίου (υπό τις οδηγίες του Αργύρη Πεδουλάκη) έμελλε να είναι η τελευταία του, καθώς θέλησε να αποσυρθεί από την ενεργό δράση και να έχει πλέον περισσότερο χρόνο για την οικογένειά του. Άλλωστε, έφαγε με το "κουτάλι" τα παρκέ και τις προπονήσεις, οπότε το δικαιούται...

Οι πρωτιές του Δημητράκη

Η αξιόλογη καριέρα του Δημήτρη Παπανικολάου δεν μπορούσε παρά να κρύβει και μερικές πολύ σημαντικές πρωτιές... Για παράδειγμα ο "Παπ" είναι ο μοναδικός Έλληνας παίκτης που έχει κατακτήσει δύο φορές το "triple crown" με δύο διαφορετικές ομάδες. Και ποιες ομάδες μάλιστα, τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό.

Παράλληλα, έγινε το 2007 ο πρώτος Έλληνας καλαθοσφαιριστής που κατάφερε να αγωνιστεί στις τρεις μεγαλύτερες ομάδες του ελληνικού μπάσκετ (Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΑΕΚ - κατά σειρά συμμετοχής).

Το παλμαρέ του

6 Πρωταθλήματα Ελλάδας: 1996, 1997, 2004, 2005, 2006, 2007
5 Κύπελλα Ελλάδας: 1997, 2002, 2005, 2006, 2007
2 Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα: 1997, 2007

Η προσφορά του στην Εθνική

Το 2000 στην Καπακαμπάνα έκανε στο αριστερό του μπράτσο ένα τατουάζ με τη γαλανόλευκη φανέλα. Δεν ήταν τυχαίο. Υπηρέτησε από πολύ μικρός σε όλες τις μικρές Εθνικές και πέτυχε πολύ σημαντικές διακρίσεις με το εθνόσημο στο στήθος.

Το 1992 πήρε την πρώτη θέση στο Μεσογειακό Πρωτάθλημα με την Εθνική Παίδων, ενώ το 1993 αναδείχθηκε Πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική Παίδων. Το μεγάλο άλμα στην καριέρα του έγινε το 1995 καθώς ήταν μέλος της Εθνικής Εφήβων που βρέθηκε στην κορυφή του Μουντομπάσκετ.

Με την Εθνική Ανδρών αγωνίστηκε σε 4 Ευρωμπάσκετ (1997, 1999, 2001, 2003), δύο φορές σε Ολυμπιακούς Αγώνες (1996, 2004) και μία φορά σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα με τη φανέλα της Εθνικής Ανδρών (1998).

Τι έχει πει το στόμα του!

Πανέξυπνος άνθρωπος, ειλικρινής, ετοιμόλογος, αυθόρμητος και πάντα με την ατάκα στο στόμα είναι ο Δημήτρης Παπανικολάου ο οποίος όπως αναφέραμε και παραπάνω είναι από τους αγαπημένους του σιναφιού μας, καθώς ποτέ δεν κρύφτηκε, δεν πέταξε μισόλογα, δεν αρνήθηκε να πει δύο λόγια.

Το 2006 στον πέμπτο τελικό του πρωταθλήματος ήταν ο άνθρωπος που χάρισε στον Παναθηναϊκό ένα ακόμα πρωτάθλημα, καθώς προερχόμενος από τον πάγκο έκανε ένα μεγάλο ματς και υποχρέωσε τον Ομπράντοβιτς να του αφιερώσει αρκετό χρόνο στη συνέντευξη Τύπου.

Η ατάκα: "Δεν έχω να απαντήσω σε κανέναν τίποτα, γιατί δεν είμαι χθεσινός ούτε... προχθεσινός".

Όταν το 1996 ο Παναγιώτης Γιαννάκης αποσύρθηκε από την ενεργό δράση μετά την ολοκλήρωση των Ολυμπιακών Αγώνων της Ατλάντα, ο Παπανικολάου ήταν μέλος της ομάδας και έδωσε το στίγμα από τα αποδυτήρια μετά την ανακοίνωση του "δράκου".

Η ατάκα: "Στα αποδυτήρια όλοι κλαίγαμε, από τους μεγαλύτερους, μέχρι τους μικρότερους. Βγάζαμε φωτογραφίες με τον Παναγιώτη".

Σε συνέντευξη που παραχώρησε το 2001, ο Παπανικολάου ρωτήθηκε αν θα πήγαινε ποτέ στον Παναθηναϊκό κι απάντησε κατηγορηματικά όχι. Η ιστορία τον διέψευσε όμως...

Η ατάκα: "Όχι. Δεν αντέχονται τέτοιες καταστάσεις. Βρίσκεσαι συνεχώς στην... τσίλια και τελικά συνειδητοποιείς ότι οι μεν δεν θα σε αγαπήσουν ποτέ πραγματικά ­απλώς θα σε ανέχονται ­ και οι δε θα σε μισούν παράφορα".

Παλιότερα για την επιτυχία της Εθνικής το 1987 αλλά και τον καταποντισμό της στη Ντιζόν της Γαλλίας το 1999, ο Παπανικολάου είχε τονίσει ότι πάντα του αρέσει να κοιτάει μπροστά με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο.

Η ατάκα: "Δεν ωφελούν τα περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις αλλά ούτε υπάρχει λόγος να βαραίνει ακόμη επάνω μας εκείνο το καταραμένο τριήμερο του 1999. Δεν υπάρχει λόγος να μας σκοτώνει ακόμη η Ντιζόν. Αποτύχαμε, μας κρέμασαν, αλλά θα επιζήσουμε. Και θα ξανασηκώσουμε το κεφάλι...".

Για την κατάκτηση που επικρατεί στο ελληνικό μπάσκετ τα τελευταία χρόνια, μίλησε ξεκάθαρα και χωρίς περικοκλάδες, σε συνέντευξη που παραχώρησε πέρσι...

Η ατάκα: "Έχουμε να κάνουμε με ανικανότητα στην Ελλάδα. Δεν μπορείς να πάρεις επιδοτήσεις όταν υπάρχουν πιο ευπαθή στρώματα που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από το μπάσκετ. Υπάρχει ανικανότητα παραγόντων ως προς το να προσελκύσουν τον κόσμο στο γήπεδο. Πρέπει να βρουν τρόπους να έρθουν οικογένειες και παιδιά, ώστε να διαφημίσουν το προϊόν τους. Όλα αυτά όμως φαίνονται εξωγήινα στους Έλληνες παράγοντες πλην ελαχίστων εξαιρέσεων".

Στην ιστορία έχει μείνει ο ...ψεύτικος παπαγάλος, που είχε φέρει στα αποδυτήρια του ΣΕΦ και ο οποίος "μίλησε" ενώ βρισκόταν ο Ντούσαν Ίβκοβιτς. Στον Ντούντα, σε αγώνα με το Περιστέρι, είχε πει ενδεχομένως και την πιο ιστορική του ατάκα.

Ο "Ντούντα" είχε σκάσει από το κακό του, βλέποντας το Περιστέρι να απαντάει σε κάθε προσπάθεια του Ολυμπιακού να το νικήσει εκτός έδρας. Σε μια στιγμή γυρνάει στον πάγκο και λέει: "Τα έχω δοκιμάσει όλα!" Η απάντηση ήρθε από τον πάγκο και τον απίστευτο "Παπ": "Κόουτς, υπάρχει και το Ultrex"!


ΠΗΓΗ: sport24.gr