Ρωτήστε τον Σισέ

Είμαι της γνώμης ότι η ενημέρωση και ο αθλητισμός δεν θέλουν πατρόνους, Θέλουν επιχειρηματίες, προέδρους, αλλά όχι πατρόνους.

Όμως πολύ σωστά γράφει ο Μπάγιερν Μονάχου (ένας εξαιρετικός γραφιάς των comments) έφυγε ο Κόκκαλης, έφυγαν οι Βαρδινογιάννηδες, είναι κοντά στο φευγιό (αν ήδη δεν έχουν φύγει) οι Γιαννακόπουλοι και οι Αγγελοπουλαίοι…

Ο καθένας μπορεί να χει την άποψή του γι’ αυτά τα ονόματα, αλλά όπως και να ’χει όλοι τους έγραψαν τη δική τους ιστορία στον ελληνικό αθλητισμό. Τώρα φύγανε και επειδή οι θέσεις που μένουν άδειες πάντα ξαναγεμίζουν, το ερώτημα είναι ποιοι θα τους αντικαταστήσουν. Προφανώς και δεν αναφέρομαι στον κ. Μαρινάκη του Ολυμπιακού, όχι γιατί δεν έχω άποψη, αλλά σέβομαι τη δύναμη που μου δίνει η πολυτέλεια του να δημοσιεύω την άποψή μου. Ο καιρός θα δείξει…

Αν διαβάσει κανείς προσεκτικά αυτά που είπε ο Τζίγκερ στη συνέντευξή του θα διαπιστώσει ότι βασικό του πρόβλημα είναι η αντίδραση του κόσμου. Όχι του κόσμου που αγαπά τον Παναθηναϊκό, αλλά αυτών που νομίζουν ότι ο Παναθηναϊκός τούς ανήκει.

Αν μου ανήκει ο Παναθηναϊκός;

Όχι βέβαια. Δεν μου ανήκει ό,τι αγαπώ. Ούτε καν η κόρη μου που υπερλατρεύω και την έκανα εγώ (μαζί με τη γυναίκα μου) δεν μου ανήκει. Πόσω μάλλον ο Παναθηναϊκός.

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr