Ζούμε ενδιαφέροντες καιρούς

Όταν οι Κινέζοι θέλουν να καταραστούν κάποιον, το κάνουν με τη φράση «είθε να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς». Στον Παναθηναϊκό καιρό τώρα ζούμε σε ενδιαφέροντες καιρούς αλλά κατ' όπως φαίνεται, αυτοί που ακολουθούν θα είναι ακόμα πιο ενδιαφέροντες. Τώρα αν αυτό θα αποδειχθεί στην πορεία ευχή ή κατάρα, θα σας γελάσω. Δεν έχω το κληρονομικό χάρισμα παρά μόνο την απλή λογική. Το μέλλον θα δείξει και μόνο αυτό θα μιλήσει αληθινά.

Καλώς ή κακώς, η οικογένεια Βαρδινογιάννη είναι και επισήμως παρελθόν από τον Παναθηναϊκό. Το μαντίλι το είχε ήδη κουνήσει προ πολλού, αλλά στα μάτια πολλών έλειπε η σφραγίδα της οριστικής επιβεβαίωσης. Η σφραγίδα αυτή μπήκε με πολύ εμφατικό τρόπο. Οι κυνηγοί φαντασμάτων μπορούν να ψυχανεμίζονται ό,τι άλλο γουστάρουν, όπως κάνουν χρόνια τώρα. Ας συνεχίσουν να ψάχνουν κρυφά νοήματα πίσω από ξεκάθαρες λέξεις. Η φράση «ξεχάστε μας από τον Παναθηναϊκό» ήταν τόσο ηχηρή, που σκεπάζει οτιδήποτε τρώγονται να «ανακαλύψουν» στην προσπάθεια τους να συντηρήσουν τις γνωστές θεωρίες συνωμοσίας με τις οποίες κατάφεραν να γαυροποιήσουν στα μυαλά και στη συμπεριφορά ένα κομμάτι της πράσινης εξέδρας.

Καλώς ή κακώς, ο Βαρδινογιάννης δεν είναι πια εδώ. Και ο Παναθηναϊκός θα υποχρεωθεί να πορευτεί στο μέλλον χωρίς τα καλά και τα κακά που έφερνε το δέσιμό του για 32 ολόκληρα χρόνια μ' αυτήν την οικογένεια. Ούτε αγιοποίηση ούτε και δαιμονοποίηση πρέπει να υπάρχει. Υπάρχουν συν, υπάρχουν και πλην σ' αυτή τη μεγάλη διαδρομή των 32 χρόνων. Ο καθένας τα μετράει με τα δικά του μέτρα και σταθμά κι αναλόγως βάζει θετικό ή αρνητικό πρόσημο στον τελικό απολογισμό του.

Ο χρόνος θα δείξει αν η αποχώρηση της οικογένειας Βαρδινογιάννη θα βγει σε καλό ή σε κακό για τον Παναθηναϊκό. Αν αύριο - μεθαύριο βρεθεί ένας ισχυρός επενδυτής και καταφέρει να ανεβάσει επίπεδο την ομάδα προσφέροντας της σταθερότητα, υγεία και οικονομική αυτοδυναμία, κανείς δεν θα κλάψει στο μαντίλι που κούνησε ο Βαρδινογιάννης.

Αν, αντίθετα, η επόμενη μέρα φέρει στην καθημερινότητά μας τον ξάδελφο του Μπομπ Κοζώνη και τις σκιές κάποιων τυχάρπαστων που είδαν φως και μπήκαν, θα αναπολήσουν την οικογένεια Βαρδινογιάννη ακόμα κι αυτοί που την απαξίωναν κατά συνείδηση. Άστε στην άκρη τους κατ' επάγγελμα. Αυτοί θα συνεχίσουν το βιολί τους. Μερικά πράγματα, βλέπετε, μοιάζουν με την υγεία. Όταν τα έχεις, δεν τα εκτιμάς. Αντιλαμβάνεσαι την αξία τους μόνο όταν τα χάσεις.

Θα βρει ο Παναθηναϊκός τον άνθρωπο ή το σχήμα που μπορεί να τον οδηγήσει σε ήρεμα νερά; Θεωρητικά μπορεί. Ακόμα και τώρα που είναι σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση, το ποσό που απαιτείται για να έλθει το ταμείο «ίσα βάρκα - ίσα νερά» και να βγει η χρονιά, είναι πάνω - κάτω 20 εκατ. ευρώ. Δεν είναι μικρό ποσό, αλλά με δεδομένο ότι δεν υπάρχει κόστος αγοράς των μετοχών, 20-25 εκατ. ευρώ είναι ένα ελάχιστο τίμημα για κάποιον που ενδιαφέρεται να αποκτήσει μια ομάδα με το μέγεθος και το ειδικό βάρος του Παναθηναϊκού.

Για να είμαστε ρεαλιστές, αυτά τα χρήματα απαιτούνται για να βγει μόνο ετούτη η χρονιά. Με βάση τις εκτιμήσεις, χρειάζονται τουλάχιστον άλλα τόσα για κάθε περίοδο που μεσολαβεί μέχρι να έλθει η ώρα που θα εφαρμοστεί κατά γράμμα το financial fair play, σύμφωνα με τις επιταγές της UEFA. Μπορεί να βρεθεί ξένος επενδυτής να τα διαθέσει; Από δύσκολο έως χλωμό το κόβω. Οι ξένοι επενδυτές δεν γεννήθηκαν παναθηναϊκοί ούτε και έχουν άλλης ζωτικής σημασίας συμφέρον στην Ελλάδα. Στοχεύουν στο κέρδος και η ελληνική αγορά είναι τόσο μικρή, που μεσοπρόθεσμα είναι αδύνατον να βγάλουν κέρδος από μια τέτοια υψηλού ρίσκου επένδυση. Μακροπρόθεσμα και με καλή οργάνωση, ίσως. Με τέτοιο οικονομικό περιβάλλον, όμως, μοιάζει απίθανο.

Έλληνες επενδυτές από τους ήδη μετέχοντες στο πολυμετοχικό σχήμα ή κάποιους τρίτους ενδεχομένως; Δεν είναι απίθανο, αλλά τίποτα μέχρι στιγμής δεν το προδικάζει. Δεν είναι χτεσινή η ιστορία της αποχώρησης της οικογένειας Βαρδινογιάννη. Είναι μήνες στον αφρό κι αν κάποιος είχε πραγματικό ενδιαφέρον, λογικά θα είχε ήδη κάνει μια πρώτη κίνηση, εκτός κι αν περίμενε τις εξελίξεις για να πέσει η ΠΑΕ σαν ώριμο φρούτο, με το μικρότερο γι' αυτόν οικονομικό κόστος.

Ακριβώς επειδή δεν έχω το κληρονομικό χάρισμα, δεν μπορώ να προδικάσω τις εξελίξεις. Μπορεί να βρεθεί σοβαρός επενδυτής, μπορεί και όχι. Ο χρόνος θα δείξει. Τα παραδείγματα άλλων «γωνιακών» ομάδων, με πολύ κόσμο και τεράστια ιστορία, δεν είναι ενθαρρυντικά. Η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ και ο Άρης ταλαιπωρούνται και κρατούν το ταβάνι τους σε ένα συγκεκριμένο ύψος, που μέχρι τώρα ήταν πάτος για τον Παναθηναϊκό. Ούτε και το οικονομικό περιβάλλον επιτρέπει αισιοδοξία. Ζούμε ενδιαφέρουσες εποχές στην Ελλάδα και τα ζόρια είναι μεγάλα.

Μερικά παιδάκια που νομίζουν ότι ο Παναθηναϊκός ιδρύθηκε το 2008, δεν έχουν ιδέα για τις τρικυμίες κάποιων άλλων εποχών. Ας ρωτήσει κανείς τους παίκτες του Παναθηναϊκού προς το τέλος της δεκαετίας του '70 να σας πουν πόσες φορές έφευγαν από τη Λεωφόρο χωρίς να υπάρχει ζεστό νερό στη ντουζιέρα. Ας ρωτήσει κανείς τους ολυμπιακούς για την εποχή που είχαν δύο προέδρους στη φυλακή, πρόεδρο κάποιον Μπανασάκη και τη θηλιά στο λαιμό από τα χρέη. Αν δεν υπήρχαν πολιτικές σκοπιμότητες για να «φυτευτεί» ο Κόκκαλης μέσω Πρωτοδικείου, είμαι πολύ περίεργος να δω τι κατάληξη θα είχε αυτό το «μαγαζί γωνία».

Για να μην το πολυκουράζουμε, υπάρχει σημαντική πιθανότητα να περάσει ο Παναθηναϊκός ακόμα πιο «ενδιαφέρουσες» εποχές τα επόμενα χρόνια. Αν δεν βρεθεί ισχυρός επενδυτής ή δεν βρει τρόπο να καλύψει τις άμεσες υποχρεώσεις του πριν γίνουν ασήκωτα χρέη, το πάπλωμα θα γίνει πολύ βαρύ για να καταφέρει να το σηκώσει. Αν βρεθεί, έστω, ο τρόπος για να πάρει τώρα μια καλή ανάσα, θα έχει την ευκαιρία να οργανωθεί και να παραμείνει ανταγωνιστικός ακόμα και αν κινηθεί αναγκαστικά σε πιο χαμηλά μπάτζετ. Είναι ένα δρόμος που απαιτεί μεγάλη οργάνωση, καθαρή ποδοσφαιρική λογική και μπόλικη τύχη ώστε να γίνεται χρυσάφι ό,τι πιάνει στα χέρια του.

Μέχρι να φανεί ποιο είναι το σενάριο της επόμενης μέρας, ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί παρά να στηρίζεται μόνο στον κόσμο του. Τώρα τον έχει ανάγκη ίσως περισσότερο από ποτέ. Κι όταν λέμε κόσμο του, δεν εννοούμε τη γνωστή συμμορία που λυμαίνεται την εξέδρα και αποθαρρύνει με τη θεάρεστη δράση της οποιονδήποτε σοβαρό επενδυτή. Όλοι αυτοί που μας πνίξανε με την «αγάπη» τους, μόνο αν αλλάξουν μυαλά και τροπάρι έχουν θέση στην πράσινη εξέδρα. Αν συνεχίσουν τα καραγκιοζιλίκια, να φύγουν και να πάνε αλλού, εκεί που τους ταιριάζει καλύτερα. Όσο έχουν τέτοια μυαλά, δεν πρόκειται να λείψουν ποτέ και σε κανέναν.

Πηγή: leoforos.gr