21 χρόνια από την πτώση του Τείχους! (ΦΩΤΟ+ΒΙΝΤΕΟ)

Η πτώση του Τείχους του Βερολίνου ή του Τείχους της Ντροπής, όπως έμεινε γνωστό σε ολόκληρη την Ευρώπη, σηματοδοτεί δύο και πλέον δεκαετίες μετά την οριστική απόφαση των ευρωπαϊκών κρατών να συμπορευθούν.

Ακόμα και αν η ημέρα εορτασμού αποτελεί μια σύμβαση, λόγω της «Νύχτας των Κρυστάλλων» της ναζιστικής Γερμανίας, η επανένωση των δύο Γερμανιών, ήτοι η ημέρα γιορτής της Ευρώπης, σκιάζεται από τη μεγαλύτερη υπαρξιακή κρίση της ηπείρου εδώ και τουλάχιστον 21 χρόνια.

Της οικονομικής κρίσης του ευρωπαϊκού Νότου. Μια μέρα που θα αποτελούσε γιορτή και ορόσημο αισιοδοξίας για την ουσιαστική ενοποίηση της Ευρώπης και την κατάρρευση του Κομουνισμού στην ευρωπαϊκή ήπειρο, μεταλλάσσεται σε ημέρα αμφισβήτησης του μοναδικού αυτού οικοδομήματος, καθώς εθνικιστικές πομφόλυγες επισκιάζουν δεκαετίες ευρωπαϊκής σύγκλεισης.

«Die Berliner Mauer»

Το «αντιφασιστικό Τείχος» -Antifaschistischer Schutzwall- των Κομουνιστών ξεκίνησε να κτίζεται από την Ανατολική Γερμανία στις 13 Αυγούστου του 1961. Τη νύχτα από 12 προς 13 Αυγούστου 1961 μονάδες του Εθνικού Λαϊκού Στρατού, συνοριοφύλακες, αστυνομικοί και μέλη των Εργατικών Ομάδων Μάχης άρχισαν να κλείνουν τους δρόμους και τις τροχιές των μέσων μεταφοράς προς το Δυτικό Βερολίνο.

Οι συγκοινωνίες μεταξύ των δύο τομέων της πόλης διακόπηκαν. Τα κομουνιστικά μέσα ενημέρωσης εμφάνιζαν το Τείχος σαν κοινή επιχείρηση των χωρών του Συμφώνου της Βαρσοβίας και σαν χρήση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας, ενώ μανάδες και παιδιά χωρίστηκαν για δεκαετίες

Στρατιώτες της Ανατολικής Γερμανίας αυτομόλησαν στη Δύση για να βρουν τις οικογένειες τους και να απελευθερωθούν από την φρίκη της απομόνωσης. Τουλάχιστον 200 άνθρωποι σκοτώθηκαν στην προσπάθειά τους να δραπετεύσουν από το καθεστώς μεταξύ αυτών και 2 Έλληνες….

Στις 8 Νοεμβρίου του 1989, έπειτα από την πλήρη κατάρρευση των Κομουνιστών ιδεών στην Ευρώπη, λόγω των γεγονότων σε Ουγγαρία και Πολωνία, οι ανατολικό- Γερμανοί άρχισαν να….καταρρίπτουν το Τείχος της Ντροπής παίρνοντας κομμάτια τους ως σουβενίρ.

Περισσότερο από δύο δεκαετίες μετά η Ευρώπη εξακολουθεί να παραπαίει σε ανόητα διλλήματα . Το ποιες χώρες θα ακούνε τις νότες από τον Ευρωπαϊκό Ύμνο, δηλαδή την «Ωδή στη χαρά» του Μπετόβεν και ποιες αυτές από το «Così fan tutte» του Μότσαρτ. Διλλήματα που εγείρουν απλώς νέα Τείχη στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα.