Κωλοτούμπας ο Μπίλιτς

Aκολουθούν τα σημαντικότερα αποσπάσματα από τη συνέντευξη του Σλάβεν Μπίλιτς στη "SportDay":

Δεκατέσσερα χρόνια αργότερα, αύριο, ο Σλάβεν Μπίλιτς θα παίξει ξανά έναν τελικό στα μέρη μας, διεκδικώντας αυτή τη φορά από το πόστο του εκλέκτορα την πρόκριση στα τελικά του Euro. Ο τελικός, όμως, αυτή τη φορά δεν αφορά μόνο τους Κροάτες. Ή μήπως δεν είναι έτσι;

"Ναι, είναι το απόλυτο παιχνίδι της προκριματικής φάσης. “ΤΟ” παιχνίδι, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση η τελευταία ευκαιρία για καμία από τις δύο ομάδες, αφού υπάρχουν και τα πλέι οφ. Φυσικά, από τη στιγμή που έχουμε την ευκαιρία να τα αποφύγουμε, θα κάνουμε τα πάντα για να διατηρήσουμε το προβάδισμά μας ως την τελευταία αγωνιστική. Μοιραία, θα απογοητευτούμε πολύ αν δεν το πετύχουμε, αλλά δεν θα έρθει και το τέλος του κόσμου".

Πόσο διευκολύνει τα σχέδιά σας ότι η Κροατία μπορεί να αγωνιστεί και για την ισοπαλία;

"Είναι προφανές ότι είναι θετικό. Δεν μπορούμε, όμως, με τίποτα να βασιστούμε σε αυτό! Κανείς δεν σου εγγυάται ότι ακόμη κι αν παίξεις για την ισοπαλία θα καταφέρεις να την πάρεις. Εχω απεριόριστη πίστη στις δυνατότητες της ομάδας μου και θα ήμουν παράλογος να ζητήσω από αυτούς τους παίκτες που έχω στη διάθεσή μου να αγωνιστούν για κάτι διαφορετικό από τη νίκη. Ξέρουμε φυσικά πως για να πάρουμε το αποτέλεσμα που θέλουμε κόντρα στην Ελλάδα, θα πρέπει να φτάσουμε κι ίσως να ξεπεράσουμε τα όριά μας".

Κι αυτό προφανώς λόγω της δυναμικής της Ελλάδας;

"Φυσικά! Ο τρόπος παιχνιδιού της δεν έχει αλλάξει, αφού στο πρόσωπο του Σάντος βρέθηκε ο ιδανικός συνεχιστής της φιλοσοφίας του Ρεχάγκελ. Αντιμετωπίζουμε μια πραγματικά σπουδαία ομάδα, με εξαιρετικά αποτελέσματα τα τελευταία 10 χρόνια! Αποτελέσματα που υποχρεώνουν σε σεβασμό! Και τον δικό μου τον έχει απόλυτα"!

Πολύ συχνά, όμως, έχει επικριθεί αυτή η φιλοσοφία. Εσείς μάλιστα, πριν από τα παιχνίδια της προηγούμενης αγωνιστικής είχατε χαρακτηρίσει μάλλον επιτιμητικά «εφτάψυχη» την Ελλάδα.

"Κάθε άλλο! Ναι, αρκετοί της καταλογίζουν τύχη ή σκοπιμότητα στα παιχνίδια της, αλλά φίλε, τύχη μπορείς να έχεις για ένα παιχνίδι, για κάποιο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, όχι για 10 χρόνια! Αυτό που παρουσιάζει η Ελλάδα είναι απόρροια της ποιότητάς της! Πλέον, έχει αναπτύξει, έχει τελειοποιήσει ένα δικό της στυλ παιχνιδιού, το “ελληνικό στυλ”. Οι διεθνείς ξέρουν πώς να αμυνθούν, έχοντας μάλιστα το εντυπωσιακό στατιστικό να δέχονται ένα γκολ περίπου κάθε δύο παιχνίδια, ξέρουν πώς και πότε να πρεσάρουν, να ελέγχουν τον ρυθμό, να χαμηλώνουν όπου και όπως χρειάζεται το τέμπο, να αναγκάζουν τον αντίπαλο να προσαρμόζεται στο δικό τους παιχνίδι, ακόμα κι αν ο αντίπαλος είναι ανώτερος. Κι αυτό, επιμένω, είναι αποτελέσματα της ποιότητας που διαθέτει σαν ομάδα".

Το γεγονός ότι πλέον η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού που περιγράφετε, αφού θέλει μόνο τη νίκη, συνιστά μειονέκτημα ή πλεονέκτημα; Και για ποιον τελικά;

"Γιατί, πρέπει να κερδίσει με 3-0 η Ελλάδα και θα αλλάξει τον τρόπο παιχνιδιού της; Ενα γκολ της φτάνει! Και στη Λετονία ήθελε τη νίκη, αλλά δεν άλλαξε στυλ και δεν έχει και λόγο να το κάνει, από τη στιγμή που είναι τόσο αποτελεσματικό. Η Ελλάδα προτιμάει να περιμένει τον αντίπαλό της, να ελέγχει τα δεδομένα του παιχνιδιού και να χτυπάει όποτε μπορεί. Κι αυτό, το ξέρει πολύ καλά. Το έδειξε και στο Ισραήλ άλλωστε, όπου είχε πολύ γρήγορο transition: σ’ ελάχιστα δευτερόλεπτα από την άμυνα έφτανε στην αντίπαλη εστία, χωρίς ποτέ να αλλοιώσει την αμυντική της ισορροπία, αφού πάντα είχε πέντε κι έξι παίκτες πίσω από την μπάλα".