Ο 39χρονος πλέον Τέρελ Καστλ, σε συνέντευξή του στο sentragoal.gr ανέφερε αρχικά:

«Βρίσκομαι στην Ελλάδα 7 χρόνια πια και διακρίνω ότι το λάθος δεν αφορά σε μία ομάδα. Από το 2004 οπότε και βρίσκομαι στην Ελλάδα δεν έχω δει τίποτα να βελτιώνεται. Το επίπεδο του πρωταθλήματος είναι ακριβώς το ίδιο και τίποτα δεν έχει αλλάξει. Θα έλεγα ότι γίνεται ολοένα και χειρότερο. Και δεν αναφέρομαι στο μπάσκετ φυσικά, αλλά σε όλα τα υπόλοιπα που αφορούν στην οργάνωση, το μάρκετινγκ, τη φιλοδοξία. Εκεί είναι το πρόβλημα και μην κάνετε το λάθος να εστιάζετε το ενδιαφέρον σας στην κάθε ομάδα ξεχωριστά. Τον πρώτο χρόνο που ήρθα στον Αρη, ήταν όλα μία χαρά. Από τότε, συνολικά στη χώρα, δεν έχω δει να βελτιώνεται τίποτα».

Στην συνέχεια μιλάει για τα προβλήματα που υπάρχουν σε ολόκληρο τον κόσμο: «Προβλήματα υπάρχουν σε όλο τον κόσμο... Η κρίση δεν είναι μόνο ελληνική κατάσταση. Ολες οι ομάδες του κόσμου έχουν προβλήματα. Ξέρεις που διαφωνώ; Αν αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα με αρνητισμό, δεν πρόκειται να κάνουμε τίποτα προς το καλό και συμφέρον όλων. Εχω μάθει, όταν μπαίνω στο γήπεδο να αφήνω τα πάντα πίσω μου. Και πάνω απ'όλα να μην τα παρατάω ποτέ»...

Για ποια προβλήματα μπορώ να μιλήσω εγώ όταν υπάρχουν άνθρωποι με κομμένα χέρια και πόδια; Ανθρωποι που δεν έχουν σπίτι να μείνουν, διότι τους το κατάπιε έναν τυφώνας; Ρωτήστε αυτούς που ζουν στην Νέα Ορλεάνη, την Αϊτη και οπουδήποτε έζησαν την κατάρα μίας φυσικής καταστροφής...

Αλήθεια, πείτε μου, τι να πω εγώ; Πως να μιλήσω και να διαμαρτυρηθώ επειδή δεν έχουμε ζεστό νερό στα αποδυτήρια, όταν υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν καν νερό; Άνθρωποι που κάνουν μπάνιο σε βρώμικο, λασπωμένο νερό; Κι επίσης άνθρωποι που δεν έχουν δυνατότητα να ζεστάνουν το νερό τους και μαθαίνουν από μικροί να κάνουν μπάνιο με παγωμένο;»...

Η τελευταία αναφορά του έχει να κάνει και με τη γενικότερη κατάσταση που επικρατεί στο μυαλό των παικτών της ΑΕΚ... Και ο Καστλ θίγει κι αυτό το κομμάτι... «Δεν υπάρχει ισορροπία πνευματική. Οταν είσαι αρνητικός, δεν σε ενδιαφέρει. Σε σε απασχολεί τι θα γίνει μέσα στο γήπεδο. Έχεις αλλού το μυαλό σου. Κάνεις ένα λάθος και δε σε ενοχλεί. Δε σε ενδιαφέρει το μπάσκετ, σε απασχολούν άλλα πράγματα. Αν θέλεις μένεις, με τον τρόπο που πρέπει. Αν δε θέλεις ψάξε να βρεις αλλού δουλειά.

Για να παίξεις μπάσκετ δε χρειάζεται να έχεις ζεστό νερό, ούτε λεφτά, ούτε πούλμαν... Εγώ έμαθα ότι για να παίξω μπάσκετ, αυτό που με ευχαριστεί όσο τίποτα στη ζωή μου, χρειάζομαι μόνο ένα σορτσάκι κι ένα ζευγάρι παπούτσια. Στα playgrounds της Αμερικής, στα πικ απ παιχνίδια, έτσι έμαθα να κερδίζω τη θέση μου. Με ένα σορτς και ένα ζευγάρι παπούτσια. Δε μου χρειαζόταν τίποτα άλλο».