Δύση και Ανατολή

Μπορεί σαν φυσιογνωμία ο Βλάσης Τσάκας να μην εμπνέει πολλούς, σίγουρα όμως ξαφνιάζει με την αμεσότητά του και τον απλό τρόπο που έχει να ξεπερνά αυτά που ο άλλος του τα βάζει για εμπόδια. Δεν ξέρω αν είναι του Χάρβαρντ ή του πεζοδρομίου. Αυτό που βλέπω είναι ότι έχει απαντήσεις για όλα τα ερωτήματα και μάλιστα απαντήσεις που δίνουν... απαντήσεις και όχι απ' αυτές των πολιτικάντηδων που για άλλα ρωτάς και άλλα σου απαντάνε.

Όλα φυσικά μέσα στα πλαίσια της λογικής και μέχρι του σημείου που θέλει ο ίδιος να φτάσει. Ανοίγει κάθε φορά τόσο λίγο τα χαρτιά που ναι μεν κάτι κρατά κρυφό για να το εμφανίσει την ώρα που θεωρεί ότι πρέπει, σε αφήνει όμως όλο και κάτι να δεις και να πιστέψεις. Είναι τέχνη αυτό, δεν το έχουν όλοι. Ακόμα και σπουδαγμένοι άνθρωποι με πτυχία που γεμίζουν ολόκληρο τοίχο, είναι δύσκολο να επικοινωνήσουν με τους άλλους και να περάσουν χαλαρά και όμορφα αυτά που θέλουν να περάσουν.

Ο Τσάκας το έχει αυτό το χάρισμα κι αν κάτι φρενάρει τον άλλο είναι αυτό που βλέπει κι όχι αυτό που ακούει. Είναι τέτοια η κοψιά του ανθρώπου και τόσο ατημέλητη η εμφάνισή του, που δεν αφήνει το μυαλό σου να δεχτεί ότι μπαίνει σε παλάτια και ότι όχι μόνο κάνει παρέα με πρίγκιπες αλλά και τους επηρεάζει κιόλας. Προσωπικά, τέτοια κολλήματα δεν έχω. Από τότε που κατάλαβα τι κουμάσια είναι ορισμένοι γραβατάκηδες με κολλαριστά πουκάμισα και λουστραρισμένα παπούτσια, έχω πάψει να «ψήνομαι» από την εμφάνιση. Προτιμώ να κρίνω από τις πράξεις του καθενός και όχι τα ρούχα ή τη φάτσα του.

Η αλήθεια είναι πως μέχρι τώρα ό,τι έχει πει ο Τσάκας έχει βγει. Δεν έχει πουλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Μπορεί να χειρίστηκε αρκετά πράγματα με απλοϊκό, σχεδόν αφελή, τρόπο επικοινωνιακά, μπορεί οι κινήσεις του να παρέπεμπαν ευθέως σε ερασιτέχνη, μπορεί όσα έλεγε να έμοιαζαν με παραμύθια της Χαλιμάς έτσι large όπως τα παρουσίαζε, αλλά στο τέλος της ημέρας αυτό που λέει ότι θα γίνει, γίνεται. Ίσως με κάποια καθυστέρηση ορισμένες φορές αλλά γίνεται. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Τα λόγια να γίνονται πράξεις και να μη μένουν μόνο στον αέρα.

Αν και από την αρχή πίστευα ότι πρίγκιπας δεν θα έλθει αυτό το σαββατοκύριακο, δε νιώθω να χαλάει κάτι. Ούτε οι κεραίες μου πιάνουν τίποτα περίεργο από τη μία ή την άλλη πλευρά ούτε και το ένστικτο κτυπάει καμπανάκι. Αλλιώς έχουν μάθει να κάνουν τις δουλειές στη Δύση κι αλλιώς στην Ανατολή. Οι μεν είναι πιο τεχνοκράτες και βιαστικοί, οι δε πιο πατροπαράδοτοι και τσακωμένοι με το χρόνο. Όπως έχει πάει σε εκείνα τα μέρη, το καταλαβαίνει. Είναι δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι σε όλα τους και όχι μόνο στα λογιστικά και τη νομική επιστήμη.

Το ότι δεν ήλθε ο πρίγκιπας δε μου λέει κάτι. Και να ερχόταν, άλλωστε, περισσότερο για σόου θα εμφανιζόταν στο ΟΑΚΑ όπως σωστά παρατήρησε ο Τσάκας. Θα ήταν η ατραξιόν της βραδιάς και θα τραβούσε τον κόσμο στο γήπεδο σαν μαγνήτης. Υπ' αυτή την έννοια, ΟΚ, κατανοητό που μερικοί απογοητεύτηκαν. Και εμένα μου αρέσει ο φραμπαλάς και να περνάμε ωραία. Υπάρχουν όμως πράγματα πιο σοβαρά που αυτή την ώρα έχουν προτεραιότητα. Ας κλείσει πρώτα με το σωστό (για τον Παναθηναϊκό) τρόπο η συμφωνία και όποιος γουστάρει κελεμπίες, φερετζέδες και ναργιλέδες, ας κάνει μετά όσους χαβαλέδες θέλει.

Πηγή: leoforos.gr