Ιn Spanoulis we trust!

Οι Αμερικανοί υιοθέτησαν από το 1956 το «Ιn God we trust» (το οποίο παρεμπιπτόντως αναγράφεται από το 1860 στο δολάριο) ως το επίσημο μότο του έθνους τους και προϊούσης της εφετινής σεζόν, σε αυτό ακριβώς ομνύουν και οι οπαδοί του Ολυμπιακού, απλώς το παραφράζουν επωνύμως…

Ιn Spanoulis we trust!

Κινούμενος (για τις ανάγκες του προλόγου) σε αμερικανικό περιβάλλον, θυμάμαι ότι στο μυθιστόρημα που αργότερα έγινε ταινία του Τζέιμς Κέιν, «The Postman Always Rings Twice», αλλά μέχρι στιγμής ο ταχυδρόμος του Ολυμπιακού χτύπησε ήδη τρεις φορές και προφανώς επιφυλάσσεται δια τα περαιτέρω. Με τη φόρα που έχει πάρει μάλιστα ο Μπίλης, μπορεί να φιλοδοξεί να περάσει σε χτυπήματα και τον Κόμπε Μπράιαντ! Καθόλου δεν αστειεύομαι ούτε υπερβάλλω, διότι ο «Black Mamba» έχει πετύχει 12 νικητήρια «buzzer beater» στις τελευταίες επτά σεζόν, ενώ ο V-Span μετράει έξι από δαύτα τα μεγάλα σουτ από το 2007 και πέρα!

Ως εκ τούτου και σύμφωνα με την απλή μέθοδο των τριών, είναι προφανές ότι βαδίζει στα χνάρια του και πάντως σε κάθε περίπτωση (ανεξαρτήτως δηλαδή αν ευστοχεί ή όχι) είναι ο συνήθης ύποπτος: αυτός που θα αναλάβει -εντελλόμενος από τον εκάστοτε προπονητή του ή οπλισμένος από το ένστικτό του- το πιο μεγάλο σουτ ενός αγώνα…

Χθες το βράδυ στα Άνω Λιόσια, απέναντι στην (πτωχή, πλην τιμία και μαχητική) ΑΕΚ ο μεν Ολυμπιακός βαριόταν που ζούσε, ο δε Σπανούλης βαριόταν να σουτάρει, αλλά όχι και να πασάρει! Τελείωσε το πρώτο ημίχρονο με μηδέν πόντους και εννέα ασίστ και παραδόξως για τις ανάγκες του αγώνα, ο Ίβκοβιτς τον απέσυρε στον πάγκο και τον φώναξε για να επιστρέψει άρον άρον όταν ο Τζάρετ Χαρτ μείωσε σε 71-73. Ο Σπανούλης έβγαλε τη φόρμα του, εισέβαλε στο γήπεδο, πήρε την μπάλα στην πρώτη κατοχή και ενώ το ρολόι έδειχνε ότι απομένουν 42 δευτερόλεπτα για τη λήξη, το… μπουμπούνισε για το 71-76, που έμελλε να σφραγίσει τη 15η συνεχή νίκη του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα.

Για τον Μπίλη αυτό ήταν όντως ένα déjà vu από προηγούμενα (τρίποντα) ανδραγαθήματά του και μάλιστα το τρίτο στην εφετινή σεζόν, μετά από εκείνα κόντρα στον Κολοσσό και κόντρα στη Ζαλγκίρις. Τρία καλάθια που μπορεί να μη σημειώθηκαν στην εκπνοή των αγώνων (ώστε να ανταποκρίνονται απολύτως και επακριβώς στην έννοια του buzzer beater), αλλά όλα έβγαλαν τον Ολυμπιακό από το τούνελ και σφράγισαν ισάριθμες εκτός έδρας νίκες…

Ρόδος, Κάουνας, Άνω Λιόσια (συν την καταλυτική παρουσία του στο τελευταίο τετράλεπτο του αγώνα με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη) και η καταμέτρησις συνεχίζεται για έναν παίκτη, ο οποίος ανέκαθεν έδειχνε έτοιμος και αποφασισμένος ν’ αρπάξει την… μπριζόλα! Το γράφω αυτό, ενθυμούμενος ένα σχόλιο που είχε κάνει σε ανύποπτο χρόνο (από τον καιρό της συμβίωσής τους στον Άγιο Θωμά) ο νυν συνεργάτης του Ντούντα, Βαγγέλης Αγγέλου, που είχε πει ότι «αν καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι ο Μπιν Λάντεν, ο Μπους και ο Σπανούλης και υπάρχει μόνο μία μπριζόλα στο πιάτο, δεν ξέρω πώς θα συμβεί αυτό, αλλά σίγουρα θα τη φάει ο Βασίλης»!

Στα έξι χρόνια που πέρασαν ο Αγγέλου δικαιώνεται εις το διηνεκές, διότι όντως ο Σπανούλης όρμησε άλλοτε με το πιρούνι κι άλλοτε με το χέρι και έφαγε πολλές από αυτές τις επίμαχες μπριζόλες…

Από την εποχή του Αμαρουσίου, δεν έχω διασώσει στο αρχείο μου κάποιο τέτοιο μεγάλο νικητήριο σουτ, αλλά θυμάμαι πολύ καλά τη μνημειώδη δήλωση του Θανάση Γιαννακόπουλου, που (μπερδεύοντας μέσα στην τσατίλα του τα ονόματα) ύστερα από μια ήττα του Παναθηναϊκού στον Άγιο Θωμά, η οποία σφραγίστηκε από τα καλάθια του Σπανούλη και του Κόνλον, είχε πει «ορίστε, χάσαμε από τον… Ναστούλη και τον Κόλονιλ»!

Για τον… Κόλονιλ δεν ξέρω, από τον Ναστούλη πάντως έμελλε να χάσουν κάμποσες ομάδες τα επόμενα χρόνια…

Στον πλέον αξιομνημόνευτο σουτ της τελευταίας στιγμής που έκανε επί ημερών Παναθηναϊκού ο Σπανούλης (στον τέταρτο τελικό της σεζόν 2007-08) δεν βρήκε στόχο μετά το καλάθι του Μπουρούση και ο Ολυμπιακός νίκησε 59-57, με υστερόγραφο τη βολή του Γκριρ στα πέντε δευτερόλεπτα.

Ήδη όμως ο Λαρισαίος γκαρντ είχε δείξει το ποιόν του με το τρίποντο-επιτομή του buzzer beater, το οποίο είχε πετύχει δέκα μήνες νωρίτερα μπροστά στο.. κουφάρι του Ζόραν Πλάνινιτς, που γλίστρησε στην προσπάθειά του να τον αναχαιτίσει: στις 9 Σεπτεμβρίου του 2007, στον αγώνα του Ευρωμπάσκετ της Μαδρίτης με την Κροατία, την οποία η Εθνική έριξε στο καναβάτσο (81-78) επιστρέφοντας από το -13!

Στις 20 Αυγούστου του 2008 στο Πεκίνο, του έλαχε πάλι ο κλήρος να γίνει ο ήρωας της τελευταίας στιγμής, αλλά αυτή τη φορά (στον καθοριστικό προημιτελικό με την Αργεντινή) η τύχη γύρισε πλευρό στην Εθνική, η μπάλα βρήκε σίδερο και η ήττα με 80-78 υπήρξε αναπόδραστη…

Έναν χρόνο αργότερα (21 Αυγούστου 2009), στον φιλικό αγώνα με τη Σερβία στο ΟΑΚΑ, ο Σπανούλης ανέλαβε πάλι δράση, αλλά αστόχησε στο λέι απ και η Εθνική γνώρισε την ήττα με 83-82, ωστόσο ο λεγάμενος είχε πεισμώσει και μπορεί να ‘βλεπε κιόλας στο όνειρό του την ευκαιρία της εξιλέωσης, στο ραντεβού με την οποία υπήρξε Εγγλέζος. Η μάλλον υπήρξε… Τούρκος, καθότι στις 18 Σεπτεμβρίου του 2009, στον προημιτελικό του Ευρωμπάσκετ στο Κατοβίτσε, έβαλε δύο τρίποντα στη σειρά στην παράταση και έδωσε στην Εθνική αέρα έξι πόντων (75-69). Στο ένα λεπτό που απέμεινε όμως έκανε δύο λάθη, τα οποία ευτυχώς δεν αποδείχθηκαν μοιραία…

Εκτός από… Τούρκος σε εκείνο το Ευρωμπάσκετ ο Σπανούλης απέβη και Γάλλος, αλλά (στις 15 Σεπτεμβρίου, στο Μπίντγκοζ) μετά το δικό του εκτός λογικής τρίποντο, με το οποίο η Εθνική ισοφάρισε σε 69-69, ακολούθησε το ακόμη πιο… ασυγχώρητο τρίποντο του Ντε Κολό, το οποίο διαμόρφωσε το 69-72 και καταδίκασε τους «τρικολόρ»…

ΠΗΓΗ: www.gazzetta.gr