Πραγματικά στην τσίτα βρίσκεται ο Βαγγέλης Μαρινάκης και ουδείς μπορεί να κατανοήσει το γιατί. Ασταμάτητες -και πολλές φορές όχι απόλυτα δικαιολογημένες- κραυγές για τη διαιτησία, είτε σε ματς των ερυθρόλευκων είτε του Παναθηναϊκού, επιστράτευση του Σάββα Θεοδωρίδη, ο οποίος επέστρεψε ...αγριεμένος και συνεχώς ρίχνει λάδι στη φωτιά, έντονη κριτική στα ΜΜΕ και γενικότερα κινήσεις που βγάζουν προς τα έξω ανησυχία, έως και ...φόβο.
Από μια άποψη, βέβαια, ο καθένας μπορεί και επιβάλλεται να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να θωρακίσει τα συμφέροντα της ομάδας του. Εκατομμύρια παίζονται στο ποδόσφαιρο, εκτός από το πρεστίζ, και αυτό δεν πρέπει να το παραβλέπει κανείς.
Από την άλλη όμως, όταν έχεις απέναντι σου έναν αντίπαλο διοικητικά τόσο ανύπαρκτο, που εδώ και τρεις μήνες διασύρεται από κάποιον ...Τσάκα, δεν κατανοούνται απόλυτα οι τόσο ακραίες αντιδράσεις. Διότι η συμπεριφορά του Μαρινάκη θυμίζει πολύ την εποχή που ο Νικόλας Πατέρας είχε επιστρέψει στον Παναθηναϊκό. Αδιαμφισβήτητα δυνατός στο παρασκήνιο, ο πρώην πρόδρος των πρασίνων είχε μέσα σε λίγες μέρες γίνει ο πρώτος εχθρός του -παλιόφιλου- ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού.
Τώρα, ο Ολυμπιακός δείχνει να παίζει μόνος του. Και ισχυρή διοίκηση έχει, και ομάδα με βάθος και ποιότητα διαθέτει. Τη στιγμή που οι βασικοί αντίπαλοι των Πειραιωτών, έχουν τόσο σοβαρά προβλήματα, που κινδυνεύουν ακόμη και με στάσεις πληρωμών.
Ο Μαρινάκης σχεδόν μετά από κάθε αγωνιστική βγάζει προς τα έξω (μέσω των γνωστών ...κύκλων) δυσαρέσκεια για διάφορες διαιτητικές αποφάσεις, όπως π.χ. το πέναλτι του Λέτο στη Ν. Σμύρνη. Το ίδιο και ο Σάββας Θεοδωρίδης. Συνεχείς δηλώσεις με φόντο την διαιτησία, διαμαρτυρίες και προειδοποιητικές φωνές του στυλ "κάτω τα χέρια από τον Ολυμπιακό".
Όλα αυτά έχουν ...κουράσει ακόμη και μέρος των φίλων του Ολυμπιακού, οι οποίοι βλέπουν ότι δεν συντρέχει λόγος τόσο μεγάλης έντασης κι ότι τουλάχιστον δεν ταιριάζει στον Ολυμπιακό να γκρινιάζει κάθε τρεις και λίγο ως αδικημένος...