Κόντευαν τα Χριστούγεννα εκείνης της χρονιάς, όταν ο Πέτρος ο Αρμένης (πρώην Κεβόρκ και πάντα ...Μορφονιός για την παρέα μας) μας ανακοίνωσε πως μετακομίζει. Κεραυνός, αλλά όχι εν αιθρία, αφού πάλι έβρεχε. «Βρήκαμε πιο φτηνό σπίτι στη Βρύση και το νοικιάσαμε», εξήγησε και αυτό σήμαινε πως δεν θα μπορούσαμε πια να συναντιόμαστε τόσο εύκολα. Ωστόσο, τελικά τα πράγματα δεν ήταν τόσο σκούρα όσο τα είδαμε αρχικά, μόλις μάθαμε το μαντάτο της μετακόμισης του Πέτρου στη Βρύση, που τη λέγαμε και «πάνω μαχαλά». Ήταν ένα χωριουδάκι που είχε προσαρτηθεί στον Δήμο μας, όπως και το Πέτρινο, γνωστό και ως «κάτω μαχαλάς».

Οι αποστάσεις από τη Ρίζα, όπου ζούσαμε εμείς και αποτελούσε το ...μητροπολιτικό κέντρο του μικρού μας Δήμου, ήταν σχετικά μικρές, ωστόσο για να πάμε στον πάνω μαχαλά θέλαμε τουλάχιστον ένα τέταρτο της ώρας ορθοπεταλιά, γιατί ήταν ανήφορος. Και τον γυρισμό, παρότι κατήφορος, πάλι τόσο τον κάναμε, γιατί ήταν όλο στροφές και κινδυνεύαμε να βρεθούμε σε κανένα χαντάκι (στην καλύτερη περίπτωση) ή σε κανέναν γκρεμό της Μουργκάνας (οπότε θα μας βρίσκανε σαν το προϊστορικό μαμούθ, μόλις έλιωναν τα χιόνια). Πάντως, η μετακόμιση του Πέτρου μας βγήκε σε καλό, παρότι μας έκανε τη ζωή ...ποδήλατο. Με τόση γυμναστική, πέρα-δώθε Ρίζα-Βρύση, φτιάξαμε κορμί, ενώ παράλληλα ο Πέτρος έκανε νέες γνωριμίες και μας άνοιξε τους ορίζοντες.

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr

Miltos+ Κοινωνία LIFE Ελλάδα Ψυχαγωγία