Καταρρίφθηκε ένας μύθος για τον Σταμάτη Κόκοτα - Το αποκάλυψε ο γιος του στον Αρναούτογλου (Vid)

Την πρώτη του τηλεοπτική συνέντευξη έδωσε ο Δημήτρης Κόκοτας πέντε μήνες μετά τον θάνατο του πατέρα του Σταμάτη Κόκοτα.

Ο Δημήτρης Κόκοτας βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου, “Τhe 2Night Show” και μέσα σε όλα μίλησε για τη σχέση με τον πατέρα του στον οποίο είχε μεγάλη αδυναμία.

«Με τον πατέρα μου ήμασταν συνέχεια σε κόντρα. Νομίζω δεν υπήρχε μέρα που να μη φώναζε ο ένας στον άλλον, σε βάση καθημερινή. Όπως όλοι οι γιοί με τους πατεράδες. Ήμουν σπίτι του μέρα παρά μέρα και τα τελευταία 11 χρόνια μαζί με την μικρή κάθε Κυριακή στο σπίτι του παππού της. Πάντα με συμβούλευε και είχε να πει κάτι γιατί γνώριζε» είπε ο Δημήτρης Κόκοτας.

«Περνάει κάθε μέρα από το μυαλό μου, και ο πατέρας μου και η μητέρα μου που έφυγε από τη ζωή πριν δυο χρόνια…» είπε σε άλλο σημείο ο Δημήτρης Κόκοτας.

Στη συνέχεια της συνέντευξης, ο Αρναούτογλου ζήτησε από τον Δημήτρη Κόκοτα να επιβεβαιώσει πως το τραγούδι «γιέ μου», που είχε τραγουδήσει ο πατέρας του, δεν αφορούσε τον ίδιο. «Προφανώς και δεν ήταν για εμένα», ανέφερε αυτός και συνέχισε: «Δεν θα γινόταν άλλωστε να αφορούσε εμένα, αφού μιλάει για ένα παιδί που έκανα ναρκωτικά. Εγώ τότε ήμουν επτά ετών και ποτέ στη ζωή μου δεν είχα σχέση με ναρκωτικές ουσίες»..

«Γιε μου»: Ο μύθος γύρω από το πασίγνωστο τραγούδι του Σταμάτη Κόκοτα και η αληθινή ιστορία του

Το πασίγνωστο και χιλιοτραγουδισμένο κομμάτι των Απόστολου Καλδάρα και Λευτέρη Παπαδόπουλου κυκλοφόρησε το 1977 και τότε πολλοί ήταν εκείνοι που πίστευαν πως το τραγούδι γράφτηκε για τον θάνατο του γιου του Αριστοτέλη Ωνάση, Αλέξανδρου. Ηταν, άλλωστε, γνωστό πως ο Σταμάτης Κόκοτας και ο Αριστοτέλης Ωνάσης ήταν φίλοι.

Ωστόσο ο Σταμάτης Κόκοτας σε συνέντευξή του ξεκαθάρισε πως το συγκεκριμένο τραγούδι γράφτηκε για άλλη ιστορία, εξίσου πονεμένη και συγκινητική.

«Το τραγούδι γράφτηκε για ένα πατέρα με ναρκομανή γιο. Τότε, τέλη δεκαετίας ’70, άρχισε να μπαίνει η πρέζα στη ζωή μας. Και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος τα λέει όλα εδώ… Είσαι είκοσι χρονών κι όμως γερνάς… Γιε μου, είν’ οι άνθρωποι απάνθρωποι καλέ μου, οι αρχόντοι είν’ εμπόροι του πολέμου και γελούν όταν το δάκρυ μας κυλά. Ως κι οι φίλοι σου χαρήκανε, Θεέ μου που ’χεις πέσει τώρα τόσο χαμηλά».

«Σε τουρνέ μου στην Αμερική, που έλεγα το «Γιε μου» και πήγε κάποιος ν’ ανάψει το τσιγάρο του -από πόνο, επειδή είχε χάσει το παιδί του- με αποτέλεσμα να πάρουν τα μαλλιά μου φωτιά και ο μπουζουξής να τραβάει το τραπεζομάντιλο για να τη σβήσει», είχε, επίσης, περιγράψει.