Η διήμερη διαδικασία του εθνικού συμβουλίου, θα πάρει μεν απόφαση για τις διαδικασίες και το χρόνο εκλογής – υιοθετώντας την πρόταση για εκλογή προέδρου τον Μάρτιο από τη βάση – όμως αφήνει ανοιχτούς τους λογαριασμούς μεταξύ των αντιπαρατιθέμενων στελεχών.

Το πρώτο συμπέρασμα, που βγαίνει από τη συνεδρίαση είναι ότι απέτυχαν όλες οι προσπάθειες των τελευταίων εβδομάδων για επίτευξη μίας πολιτικής συμφωνίας, που θα οδηγήσει το ΠΑΣΟΚ συντεταγμένο στις εθνικές εκλογές – προσδιορίζονται τον Απρίλιο – και έτσι η αντιπαράθεση θα είναι και σκληρή και μακρά. Έτσι κι αλλιώς η ίδια η διαδικασία, που φαίνεται να επιλέγεται, αφήνει ανοιχτά πολλά ενδεχόμενα και την εσωκομματική μάχη να κινείται σε απολύτως ρευστό τοπίο.

Κι αυτό γιατί η διαδικασία, που προτάθηκε από τον κ. Παπανδρέου, έχει ένα ασαφές σημείο: Εάν για οποιοδήποτε λόγο – ραγδαίες εξελίξεις στην οικονομία, κατάρρευση κυβέρνησης Παπαδήμου κλπ – προκηρυχθούν αιφνίδια εθνικές εκλογές, το ΠΑΣΟΚ δεν προλαβαίνει να κάνει την εσωκομματική διαδικασία για την εκλογή νέου αρχηγού, άρα θα πάει με επικεφαλής τον κ. Παπανδρέου. Αμφισβητείται επίσης και το εάν θα υπάρχει χρόνος μετά την ολοκλήρωση του PSI και την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης, εάν θα υπάρχει επαρκής χρόνος, καθώς ο Αντώνης Σαμαράς αναμένεται να αποσύρει αμέσως τη στήριξή του στην κυβέρνηση Παπαδήμου και να ζητήσει εκλογές, όπως προβλέπει η συμφωνία των πολιτικών αρχηγών.

Σε κάθε περίπτωση τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται είναι τα εξής:

Ο Γιώργος Παπανδρέου καταφέρνει να κερδίσει χρόνο, καθώς παραμένει στην ηγεσία, κυρίαρχος και αδιαμφισβήτητος για τουλάχιστον δύο με τρεις μήνες ακόμη. Ο καθορίσει ο ίδιος, ελέγχοντας τον κομματικό μηχανισμό σημαντικά στοιχεία στη μάχη της διαδοχής.

Ως ένα νέο δεδομένο, που αναλύεται από τα επιτελεία των κορυφαίων στελεχών, είναι ίσως το γεγονός ότι στην ομιλία του στο εθνικό συμβούλιο ο κ. Παπανδρέου απέφυγε να ξεκαθαρίσει εάν αποχωρεί ή θα είναι και πάλι υποψήφιος για την προεδρία. Να σημειωθεί ότι δεν υπάρχει δημόσια δήλωσή του περί αποχώρησης.

Σημαντικό δεδομένο αυτή την ώρα είναι το ότι ο κ. Παπανδρέου κατάφερε να διασπάσει το μέτωπο των αμφισβητιών του, συμμαχώντας με την τρόικα (Ανδρέας Λοβέρδος, Άννα Διαμαντοπούλου και Γιάννης Ραγκούσης) και τον Μιχάλη Χρυσοχοίδη για την επιλογή της διαδικασίας.

Τα συγκεκριμένα στελέχη δέχθηκαν να δώσουν χρόνο στον κ. Παπανδρέου, και κέρδισαν επίσης χρόνο – ενδιαφέρονταν γι’ αυτό κυρίως οι Διαμαντοπούλου και Χρυσοχοίδης - και τη δέσμευση ότι θα στηθούν εσωκομματικές κάλπες, όπου θεωρούν ότι έχουν περισσότερες ελπίδες έναντι του κ. Βενιζέλου.

Να σημειωθεί ότι της συμμαχίας Γιώργου με τους συγκεκριμένους παράγοντες, προηγήθηκε η αποτυχημένη του προσπάθεια να εξασφαλίσει από τον Ευάγγελο Βενιζέλο συναίνεση για τη διαρχία.

Από την πλευρά του ο υπουργός Οικονομικών δεν κατάφερε να επιβάλλει την άποψή του για ταχεία επίλυση του προβλήματος ηγεσίας – ήθελε μέχρι τις 15 Ιανουαρίου, ώστε να προετοιμαστεί απερίσπαστα το ΠΑΣΟΚ για την εθνική αναμέτρηση της άνοιξης. Τώρα είναι αναγκασμένος να χειριστεί το θέμα της οικονομίας, με τους ανταγωνιστές του να ευελπιστούν στη φθορά, που η ενασχόληση με την οικονομική κρίση προκαλεί.

Μπροστά σε αυτό το εσωκομματικό μέτωπο ο κ. Βενιζέλος επιχειρεί πλέον να κερδίσει πολιτικό κεφάλαιο, ευελπιστώντας με τη σειρά του ότι ο εναγκαλισμός των αντιπάλων του με τον κ. Παπανδρέου θα τους προκαλέσει φθορά. Ο ίδιος, εκτιμώντας ότι η πρόταση Παπανδρέου έχει μοναδικό στόχο να εγκλωβίσει τα κορυφαία στελέχη, διαχώρισε πλήρως τη θέση του, χωρίς όμως να αποσυρθεί από τη μάχη της διαδοχής.

Από τη στιγμή όμως που δεν λύθηκε τώρα το πρόβλημα της ηγεσίας, θεωρεί ότι θα λυθεί υπό το φως των δεδομένων, που θα διαμορφωθούν τον Μάρτιο με βάση την εξέλιξη στην οικονομία. Και γι’ αυτό επιφυλάχθηκε να απαντήσει – εάν έπαιζε πόκερ θα ζητούσε «δικαίωμα» για να πάρει χρόνο στο πώς θα απαντήσει στο «χτύπημα» των αντιπάλων – σε δεύτερο χρόνο.

Πηγή: protothema.gr

Παπανδρέου Πολιτική Κοινωνία LIFE Ελλάδα