«Η Δόξα κι ο Ηρακλής Ψαχνών να κερδάνε...»

Κι επειδή ασχολήθηκα με όλα αυτά τα πολλά, κόντεψα να χάσω και τα λίγα, με αποτέλεσμα μια γενικότερη θολούρα, τώρα, αρκετές ώρες μετά το ...βουβό υπερθέαμα. Τι κράτησα, θα το γράψω. Τι μου ξέφυγε, μπορεί και να το γράψετε εσείς, αν δεν βαριέστε.

Λοιπόν, Λεβαδειακό - Άρης δεν είδα για προσωπικούς, «τεχνικούς» λόγους. Παναθηναϊκό - Δόξα είδα, όμως, σε παράλληλη οθόνη με Κύπελλο. Κι επειδή είχα δει και Δόξα - Ολυμπιακό, ένα πράγμα θα σας πω μετά τις διαιτητικές σφαγές που υπέστησαν οι φουκαράδες οι αιώνιοι από την περίφημη παράγκα της Δράμας. Τι σε περιμένει, βρε φουκαρά Άρη, την Κυριακή, που παίζεις με τη Δόξα στη μακρινή και εχθρική έδρα του «Καυτανζογλείου»! Ετοιμάσου για νέο πελέκημα μετά τη Λιβαδειά, όπου όπως διάβασα, είχες παράπονα από τη διαιτησία. Ό,τι κι αν έγινε, δεν ήταν τίποτα μπροστά σε αυτό που σε περιμένει. Να δεις πώς θα σου τα κόβουν τα οφσάιντ. Έχω και κασέτα στα χέρια μου, με δύο αρχι-διαιτητές (μετακινήστε την παύλα όπως σας βολεύει, γιατί αν τη μετακινήσετε σωστά, μπορεί να πάρει σάρκα και οστά στο σύνθημα «τελεία και παύλα, Δόξα είσαι ...παύλα» με κάπα). Τι λέει ο ένας στον άλλον; «Η Δόξα κι ο Ηρακλής Ψαχνών να κερδάνε και οι άλλοι να πάνε να κάνουν τριολέ με τον Ολυμπιακό και το Αιγάλεω». Άμα σου λέω...

Στο ίδιο ματς, ο Παναθηναϊκός απέδειξε αυτό που δεν χρειαζόταν αποδείξεις, μόλις τρεις μέρες μετά το ραντεβού με τον άνθρωπο -τον Άγγελο ντε- που έχει κάνει σλόγκαν την έκφραση «δεν μπορούν τα παλικάρια». Δεν μπορούν. Απλά πράματα. Ξεφούσκωσε ο Παναθηναϊκός. Δεν έχει σοβαρές λύσεις από τον πάγκο, δεν έχει ποιότητα, έχει πολλούς ξεζουμισμένους παίκτες και τα αποτελέσματα φαίνονται. Ειδικά άμα τον σφάζουν κιόλας ...κατεστημένα όπως αυτό της Δόξας. Πάντως, ο Παναθηναϊκός έχω την αίσθηση πως ξεκινά τα τελευταία ματς με ...παίκτες λιγότερους. Ένας και μόνο, αρκεί για να λείπουν ...τρεις. Παίζει ο Κατσουράνης σέντερ μπακ, παίζει με οκτώ ο Παναθηναϊκός. Πρώτον, λείπει ο μοναδικός πραγματικά ποιοτικός χαφ από τη μεσαία γραμμή. Επίσης, λείπει ένας κεντρικός αμυντικός. Κακά τα ψέματα, τα χρόνια πέρασαν κι ο Κατσούρ μπορεί πλέον να καλύπτει τη θέση του σέντερ μπακ μόνο με κάποια τρικ εξαιτίας της ποιότητάς του, και όχι με την έκρηξη που απαιτείται (εκτός κι αν θεωρούμε εκρήξεις τις τρακατρούκες που σκάνε οι πιτσιρικάδες το Πάσχα), την ταχύτητα (εκτός κι αν γρήγορος θεωρείται όποιος ξεπερνά τη μαούνα τον Τοτσέ) ή με τη δύναμη που χρειάζεται μια προσωπική μονομαχία. Λείπει, λοιπόν, και ως αμυντικός και ως χαφ. Ποια είναι η τρίτη απώλεια; Ε, λείπει κι από σέντερ φορ. Είδατε πώς το κόλλησε το γκολάκι στο τέλος; Αν ήταν αυτός από την αρχή στη θέση του Μπεκατσέ, δεν θα αγχωνόταν τόσο πολύ ο Παναθηναϊκός στο φινάλε. Εκτός, φυσικά, κι αν δρούσε πάλι η παράγκα της Δόξας...

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο στο gazzetta.gr