Κοντά ένα χρόνο μετά, το τραύμα είναι ακόμα νωπό, πολύ νωπό. Οι θύμησες περνούν σαν σε ταινία θρίλερ μπροστά από τα μάτια όλων μας, φρικιαστικές, ανατριχιαστικές. Τίποτα δεν μπορεί να απαλύνει τον πόνο όσων έχασαν δικούς τους ανθρώπους στα Τέμπη. Τίποτα δεν μπορεί να φέρει πίσω τις 57 ψυχές που χάθηκαν για πάντα.
Αλλά η απόδοση δικαιοσύνης, το να τιμωρηθούν δηλαδή όσοι έφταιξαν με τις παραλείψεις τους ή την αδιαφορία τους, αυτό είναι ελάχιστος φόρος τιμής στη μνήμη των θυμάτων. Το μόνο που θα μπορούσε να απαλύνει το συλλογικό σοκ του «πάμε και όπου βγει» και «από τύχη ζούμε». Διαβάστε περισσότερα στο Menshouse.gr