«Και ξαφνικά “Έπεσε βαθειά σιωπή…”…..”Κι εσύ δεν θα’σαι πλάι μου Αστέρι της Ζωής μου……” ….θά εισαι πάντα μέσα μου και θα με προστατεύεις από εκεί ψηλά…..μέχρι να ανταμώσουμε και πάλι Ψυχή μου. “Πέρασαν τόσα καλοκαίρια…βρεξαν τη στράτα μας φωτιές” σε αυτό το κοινό ταξίδι ΖΩΗΣ που έφτασε στο τέλος του μέχρι να ανταμώσουμε και να το ξανακάνουμε….

Διαβάστε τη συνέχεια στο newpost.gr

LIFE