Είναι σκόπιμα ή μήπως συμπτωματικά όσα άκρως προβληματικά συμβαίνουν τις τελευταίες εβδομάδες στην ΕΠΟ (η ομοσπονδία δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε, οπότε το κάθε λογής μπάχαλο είναι κάθε φορά θέμα χρόνου για το πού θα σκάσει); Κι αν είναι σκόπιμα από πού εκπορεύονται και τι στόχο έχουν;
Οι απαντήσεις σ' αυτά τα ερωτήματα θα μας δείξουν το «δάσος» πίσω από το κάθε «δένδρο» είτε αυτό λέγεται «Μιραλάς» είτε «Κοτσόλης» είτε «μη πρόσκληση Γκαγκάτση στη βράβευση Ρεχάγκελ» είτε «παζάρι για την ημερομηνία κλήσης της ΑΕΚ σε απολογία» είτε «καθυστέρηση έκδοσης της απόφασης για τον Ολυμπιακό με το κέρμα που βρήκε τον επόπτη» είτε «απολογία ή όχι του Σισέ» για να πιάσω τις προβεβλημένες υποθέσεις μόνο του τελευταίου μήνα...
Κι επειδή παραμαζεύτηκαν υποθέσεις κι επειδή οι περισσότερες απ' αυτές δύνανται να αλλοιώσουν με τον έναν ή τον άλλον τρόπο (εκτός αγωνιστικών γραμμών) το πρωτάθλημα και το Κύπελλο, έχει αξία η συνολική απάντηση για το τι συμβαίνει. Διότι, απαντώντας στο «τι συμβαίνει», μπορούμε με σχετική επιτυχία να προβλέψουμε και προς τα πού οδεύει -ως ισχύ- αυτό που αποκαλείται «ποδοσφαιρικό περιβάλλον»...
Η εύκολη απάντηση είναι «φταίει ο Πιλάβιος». Φυσικά και φταίει, αφού αυτός ηγείται της ΕΠΟ, αυτός είναι ο πρόεδρος κι άρα σ' αυτόν αντανακλά ό,τι στραβό κι ανάποδο (όπως κι ό,τι θετικό) συμβαίνει. Φταίει όμως μόνο επειδή δεν μπορεί να διοικήσει, με συνέπεια όλα τα περίεργα να εκπορεύονται από ανθρώπους κάτω απ' αυτόν ή φταίει και ως «ιθύνων νους» στη μοιρασιά της τράπουλας: Πότε, δηλαδή, θα πάνε τα σπόρια στον Ολυμπιακό, πότε στον Παναθηναϊκό και πότε σε κάνα άλλον;
Το «πράσινο» παρελθόν (και παρόν) του βαραίνει την πλάστιγγα κάθε φορά που μια υπόθεση επικοινωνιακά φαίνεται εις βάρος του Ολυμπιακού. Και μαζεύτηκαν πολλές τελευταία. Ομως είναι έτσι ή απλώς έτσι φαίνεται;
Η πολιτεία του από τότε που κάθισε στην καρέκλα του Γκαγκάτση δεν έδωσε τέτοια δείγματα. Και ως ποδοσφαιρική φιλοσοφία, επίσης, δεν του ταιριάζει για όσους τον ξέρουν καλά. Οπότε; Είναι μια εξελιγμένη εκδοχή του προκατόχου του ή βρίσκεται αντιμέτωπος με σχέδιο φθοράς του από πρόσωπα που έχουν κάθε συμφέρον να τον πλήξουν, παρουσιάζοντάς τον κιόλας ως ένοχο, κάνοντας ορθή χρήση των όποιων διοικητικών αδυναμιών έχει;
Ξέρω, μοιάζει ιδιαίτερα συνομωσιολογική η εκδοχή να μην είναι ένοχος κι όμως να πέφτει εύκολα στις προβοκατόρικες παγίδες που του στήνουν άλλοι. Ωστόσο (εκτός κι αν μεταλλάχθηκε πλήρως το τελευταίο τρίμηνο) είναι η μόνη που απομένει αποκλείοντας όλες τις άλλες, τις εντελώς απίθανες. Κι αν δεν είναι ένοχος, τότε είναι οι κοντινοί του συνεργάτες. Κι ας φαντάζουν απόλυτα έμπιστοι...