Στις 15 Ιανουαρίου του 1929 γεννιέται στο Ατλάντα της Τζόρτζια των ΗΠΑ ο άνθρωπος που θα αφιερώσει τη ζωή του στον αγώνα κατά των φυλετικών διακρίσεων. Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ήταν παιδί εύπορης οικογένειας μαύρων. Η οικονομική θέση του πατέρα του όμως δεν θα καταφέρει τα επόμενα χρόνια να τον κρατήσει μακριά από την σκληρή πραγματικότητα των λευκών. Πολύ γρήγορα θα νιώσει τον ρατσισμό την απόρριψη την περιφρόνηση, μιας κοινωνίας που κάποιοι θεωρούσαν πως οι νέγροι δεν είχαν θέση.


Από την εφηβεία του ο Μάρτιν άρχισε να προσφέρει σε όσους είχαν το ίδιο χρώμα με εκείνον και δόθηκε ολοκληρωτικά στον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Με όπλο την ευγλωττία σε μικρή ηλικία έγινε ιεροκήρυκας και πολύ γρήγορα εκατοντάδες πιστοί άρχισαν να ακολουθούν το λόγο του. Στη συνέχεια μετακομίζει στο Μοντγκόμερι και αρχίζει εκεί δράση γνωρίζοντας ότι έχει επιλέξει το χειρότερο μέρος του Νότου. Οι λευκοί μεταχειρίζονταν τους νέγρους σαν αντικείμενα και ο Κινγκ ήταν πάντα εκεί για να τους υπερασπιστεί. Η σκληρή μάχη που έδινε είχε ως αποτέλεσμα να γίνει πολλές φορές να γίνει αποδέκτης βίας, απειλών και επιθέσεων με διάφορες μορφές . Η απάντησή του μπροστά στο λευκό μένος ήταν μία: «Θέλω να αγαπάτε τους εχθρούς σας».

Ο δρόμος που είχε διαλέξει ο Μάρτιν ήταν πολύ δύσκολος, όμως πλέον ήταν σκοπός της ζωής του να σταματήσει κάποια στιγμή ο ρατσισμός. Πολλές ήταν οι φορές που δικάστηκε και φυλακίστηκε. Ένας από τους στόχους που είχε ήταν να εξασφαλίσει δικαίωμα ψήφου σε όλους τους μαύρους κάτι που μέχρι τότε ήταν αδιανόητο στην κοινωνία των λευκών.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που κινδύνευσε η ζωή του από σκληρούς ρατσιστές. Το 1964 έχοντας δεχθεί για μια ακόμα φορά σωματική επίθεση και ενώ αναρρώνει στο νοσοκομείο μαθαίνει πως το έχει απονεμηθεί το βραβείο Νόμπελ ειρήνης.

Μετά από τη βράβευση άρχισε να έχει ακόμα πιο έντονη δράση Εγκαταστάθηκε στην Σέλμα, όπου το περιβάλλον ήταν από τα πιο εχθρικά. Ο πρόεδρος Τζόνσον χαρακτήρισε τα γεγονότα της Σέλμας «μια αμερικανική τραγωδία» και έστειλε τον ειδικό απεσταλμένο του Κόλινς για να συζητήσει με τους ρατσιστές ηγέτες, χωρίς όμως να υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα.

Στη συνέχεια πηγαίνει στην επαρχία του Ντάλας και το 1966 έφτασε στο Σικάγο. Ο Μάρτιν ασχολήθηκε με την πιο ρατσιστική συνοικία της περιοχής. Εάν από όσα έκανε εκεί ήταν να βοηθήσει τους μαύρους οδοκαθαριστές που πληρώνονταν λιγότερο από τους λευκούς συναδέλφους τους, μετά από συμπλοκή με μια φάλαγγα διαδηλωτών.
Το 1968 μετακόμισε στο Μέμφις του Τεννεσί. Μια μέρα μιλώντας σε συγκέντρωση πιστών οπαδών του είπε: «Δεν ξέρω τι θα συμβεί αλλά δεν είμαι καθόλου ανήσυχος. Ίσως εγώ να μην φθάσω μαζί σας στη “Γη της Επαγγελίας”, ξέρω όμως ότι σαν λαός θα φτάσουμε εκεί».
Την επόμενη ημέρα στις 4 Απριλίου ο Κινγκ έχει βγει στη βεράντα να πάρει λίγο αέρα. Απέναντι τον σημαδεύει ένα τουφέκι από τα 60 μέτρα. Κάπου εκεί όλα τελειώνουν ή μάλλον μόλις εκείνη τη στιγμή αρχίζουν όλα. Οι αγώνες του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δεν πήγαν χαμένοι. Αυτό άλλωστε το επέδειξε η ιστορία που ακολούθησε.

«Έχω ένα όνειρο ότι κάποια μέρα στους κόκκινους λόφους της Τζόρτζια τα παιδιά των δούλων και τα παιδιά των δουλοκτητών θα καθίσουν επιτέλους μαζί στο τραπέζι της αδελφοσύνης.

Έχω ένα όνειρο ότι τα μικρά μου παιδιά κάποια μέρα θα ζήσουν σ’ ένα έθνος που δεν θα κρίνονται από το χρώμα που έχει το δέρμα τους αλλά από το χαρακτήρα τους. Όταν αφήσουμε την ελευθερία ν’ αντηχήσει από κάθε μικρό και κάθε μεγάλο χωριό, από κάθε πολιτεία και κάθε πόλη θα έχουμε επιτέλους πλησιάσει αυτή τη μέρα που όλα τα παιδιά του Θεού, Μαύροι και Λευκοί, Εβραίοι και Εθνικοί, Προτεστάντες και Καθολικοί θα ενώσουν επιτέλους τα χέρια και θα τραγουδήσουν : Ελεύθεροι επιτέλους Ευχαριστούμε το Παντοδύναμο Θεό Είμαστε επιτέλους ελεύθεροι», ήταν τα λόγια του μεγάλου αγωνιστή σε μια από τις ομιλίες του.

ΠΗΓΗ: sday

Αφιερώματα Κοινωνία LIFE Διεθνή Βίντεο