Λιγότερο από προσβλητικό, το comment μου φαίνεται άτοπο. Δεν νομίζω ότι ένα comment του Βαλλιανάτου ότι ο μακα-ρίτης ήταν gay friendly θα προξενούσε λιγότερες αντιδράσεις, αλλά το θέμα ήταν πόση σημασία είχε το γεγονός. Ο Μητροπάνος ούτε είχε δείρει κανέναν επειδή ήταν gay ούτε το όνομά του είχε μπλεχτεί σε υποθέσεις με gay οπότε η αναφορά ήταν τόσο επίκαιρη όσο να έβγαινε ο Παπαθανασίου και να έλεγε ότι ο Μητροπάνος δεν ασχολιόταν με την ιστιοπλοΐα επειδή ο ίδιος είναι ιστιοπλόος. Το χαρακτηριστικό των ανθρώπων με μονομανίες είναι να πιστεύουν ότι οι υπόλοιποι χωρίζονται σε φίλους και εχθρούς των μονομανιών τους. Κανένας δεν πρέπει να είναι αδιάφορος στο κόλλημά τους είτε αυτό λέγεται gay, είτε μπόοουλινγκ, είτε σουντόκου. Οπότε η λογική τους φτάνει στη γελοιότητα όπως έφτασε η λογική του Βαλλιανάτου, που πήγε και κόλλησε ένα απίθανο χαρακτηριστικό του χαρακτήρα του μακαρίτη σε μια σπουδαία στιγμή, σαν να αφορούσε κάποιον άλλον εκτός από τον ίδιον και δέκα φίλους του αν ο Μητροπάνος ήταν φιλικός ή εχθρικός σε έναν χώρο που ούτε τον αφορούσε, ούτε είχε κυκλοφορήσει.

Το άλλο στοιχείο που σόκαρε ήταν το γνωστό πανό γνωστό και σαν «το γνωστό πανό». Επειδή κανένας δεν θέλει να αναφέρεται στο τι γράφει το πανό της Original Πάτρας κατά του Ντέμη Νικολαΐδη η αναφορά γίνεται με τον κωδικό «το γνωστό πανό». Ορος που το διαχωρίζει από «το εμετικό πανό» που ήταν το πανό που παλιότερα σηκωνόταν κατά του Μπάγεβιτς. Το «γνωστό πανό» προκάλεσε και την μήνι του ιερέα που μετά το τέλος του ματς με τον Ατρόμητο δήλωσε «Θεωρώ απαράδεκτη την ενέργεια με ένα πανό, το οποίο θα θέλει να μεταφέρει μία διχόνοια που δεν αρμόζει στην ΑΕΚ. Τη θεωρώ απαράδεκτη. Το ευχάριστο είναι πως έγινε από μεμονωμένους και λιγοστούς οπαδούς και το υπόλοιπο γήπεδο αντέδρασε». Μια εν-διαφέρουσα παρατήρηση αφού το γνωστό πανό ανεβαίνει εδώ και μήνες πότε στο πάνω, πότε στο κάτω διάζωμα απέναντι από τον πάγκο του ιερέα.

Η αντίδραση του πατέρα στο πανό μήπως όμως σημαίνει ότι η επιστροφή του Ντέμη Νικολαΐδη στην ΑΕΚ πλησιάζει; Ακόμα όχι. Παρά τις προσπάθειες να βρεθεί χρηματοδότης, ο Ντέμης δεν έχει βρει κανέναν, αφού το χρηματοδότης τονίζεται στο «δότης» και όχι το «παίρνεις» που χρηματοπαίρνηδες στην Ελλάδα θα βρισκόντουσαν άφθονοι. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα μόνα λεφτά που έχουν βρεθεί είναι τα δανεικά του Τούρκι, τα οποία όμως μπήκαν με εγγύηση τα τηλεοπτικά αφαιρώντας μελλοντική ρευστότητα από τα ταμεία της ΑΕΚ.

Οπως μου έλεγε και ο T.K. ο Ντέμης έκανε και μια φιλότιμη προσπάθεια να πλησιάσει τον Ρέστη, προσπάθεια που εκείνη την εποχή είχε καταγραφεί. Αυτό που δεν καταγράφτηκε ήταν ότι ο Ρέστης πήρε τόσο ανάποδες που το όνομά του ακούστηκε σαν υποψηφίου αγοραστή της ΑΕΚ, που έκοψε μια χορηγία των 120-140 χιλιάδων ευρώ που θα έδινε στην εταιρεία του Ντέμη από το MTV.

Οι εικόνες του Ερνέστο

Δύο είναι οι εικόνες που θα μου μείνουν από τον Βαλβέρδε και το πέρασμά του στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Η πρώτη στην είσοδο των αποδυτηρίων της Ξάνθης, που αφού ο Τοροσίδης τα έχει χώσει στον επόπτη, ο Βαλβέρδε αρχίζει να σπρώχνει τους παίκτες του Ολυμπιακού, λέγοντας «Venga, venga» για να μη μετατραπεί το επεισόδιο σε σύρραξη. Αν συνυπολογιστεί ότι η συγκεκριμένη ήττα έστελνε τον Παναθηναϊκό πέντε βαθμούς μπροστά, κάνοντάς τον φαβορί για τον τίτλο, το «μην κολλάμε, προχωράμε» αποκτά άλλη αξία. Η δεύτερη σκηνή ήταν στο ματς με τη Ρούμπιν Καζάν στη Μόσχα όταν ο Ερνέστο Βαλβέρδε για να αποφύγει το κρύο εγκατάλειψε τη συνήθειά του να βγαίνει στο γήπεδο με ένα σακάκι ή ένα ελαφρύ παλτό και βγήκε με κόκκινη φόρμα, αντιανεμικό και σκούφο σαν αδύνατος Αγιος Βασίλης. Και γιατί είναι σημαντική η εικόνα; Γιατί δείχνει το άλλο χαρακτηριστικό του Βαλβέρδε. Οτι ήταν πραγματικός. Οτι δεν ήταν σκλάβος της εικόνας του όπως ο «στημένος» Μπάγεβιτς, αλλά περίμενε να μιλήσει μόνο η δουλειά του.

Με την τακτική του Βαλβέρδε να μην είναι δύσκολο να αναλυθεί. Οταν ήταν δυνατόν, ο Ολυμπιακός προσπαθούσε να παίξει στην επίθεση, αλλά όταν το ματς ήταν στο γκολ, δεν είχε κανένα πρόβλημα να προσθέσει ένα δεύτερο πλάγιο μπακ μπροστά από τον επιθετικό και η ομάδα να περάσει στην άμυνα. Το δύσκολο ήταν όταν ο Ολυμπιακός βάσιζε την επίθεσή του στο πρεσάρισμα στην αντίπαλη άμυνα, όλοι οι παίκτες έπρεπε να μετέχουν στο πρέσινγκ και σε αυτό το σημείο ο Βαλβέρδε ήταν άτεγκτος. Ηξερε ότι σε μια ομάδα με βεντέτες αν ένας λουφάρει στο πρέσινγκ, ο άλλος θα σκεφτεί «Καλά εγώ είμαι το κορόιδο και θα τρέχω για πάρτη του;» και το σύστημα θα πάει περίπατο. Οι ίδιες απαιτήσεις από όλους ήταν και ο νόμος που κράτησε τα αποδυτήρια του Ολυμπιακού ειρηνικά, όχι και μικρό επίτευγμα σε μια ομάδα που στην επίθεση έχει τον Μιραλάς και τον Τζεμπούρ. Η προχθεσινή αγκαλιά του Μιραλάς στον Τζεμπούρ στο χορτάρι για το γκολ του Αλγερινού δείχνει την ατμόσφαιρα στα αποδυτήρια του Ολυμπιακού την εποχή που προπονητής ήταν ο μεγάλος Ερνέστο Βαλβέρδε.
 

ΠΗΓΗ: Sportday

Γνώμες Κοινωνία LIFE Ελλάδα Ποδόσφαιρο SPORTS