Πολλά λόγια, λίγα έργα Μανόλο

Φτάσαμε στο σημείο που τα λόγια του προσπέρασαν τη δουλειά του. Δεν θα ισχυριστώ ποτέ ότι ο Μανόλο Χιμένεθ δεν είναι ικανός προπονητής, άλλωστε έχει ένα παρελθόν που δεν αμφισβητείται.

Όμως στην ως σήμερα καριέρα του στην Ελλάδα, τον μνημονεύουμε περισσότερο για τις δηλώσεις του παρά για το έργο του. Θα ήθελα πολύ να κάνω λάθος, αλλά τα στοιχεία αυτό δείχνουν...

Επί των ημερών του η ΑΕΚ έχει πετύχει σημαντικές νίκες, έχει ζήσει βραδιές θριάμβων αλλά έχει δεχθεί και μεγάλες ταπεινώσεις. Αυτά είναι στην καθημερινότητα του ποδοσφαίρου θα πει κανείς και θα συμφωνήσω. Όλα είναι στο πρόγραμμα... Αρκεί βέβαια ακόμα και στην τρέλα να υπάρχει και μια συνέπεια. Αυτό που βλέπουμε από την ομάδα του Μανόλο τους τελευταίους τέσσερις μήνες είναι η απόλυτη ασοβαρότητα, είναι ένα εβδομαδιαίο θέατρο παραλόγου.

Ασφαλώς και η ευθύνη δεν είναι αποκλειστικά δική του. Δεν βαραίνει μόνο τις δικές του πλάτες. Ούτε είμαι εγώ εκείνος που θα κρίνει αν δουλεύει σωστά ή όχι από τη στιγμή που οι ίδιοι οι ποοδοσφαιριστές της ομάδας παραδέχονται (στη μεγάλη πλειοψηφία τους τουλάχιστον) ότι είναι απόλυτα αφοσιωμένος σε αυτό που κάνει, το αγαπά πολύ και καταθέτει όσο περισσότερο χρόνο μπορεί για να φτιάξει ένα σύνολο ανταγωνιστικό.

Εκ του αποτελέσματος όμως δεν δικαιώνεται. Και δεν αναφέρομαι στην ψυχρή απεικόνιση ενός σκορ στον ηλεκτρονικό πίνακα. Αποτέλεσμα εξίσου (αν όχι περισσότερο) σημαντικό πρέπει να θεωρείται και η αγωνιστική βελτίωση της ομάδας. Η οποία δεν πιστοποιείται εντός αγωνιστικού χώρου. Μερικές εκλάμψεις ή ένα καλό 25λεπτο όπως αυτό στο δεύτερο ημίχρονο απέναντι στον Παναθηναϊκό δεν συνιστούν βελτίωση.

Ψάχνω να βρω το πότε η ΑΕΚ έκανε ένα σπουδαίο ματς σε όλους τους χώρους, ένα παιχνίδι στο οποίο να κυριάρχησε παίζοντας θελκτικό ποδόσφαιρο και δεν μου έρχεται κάτι στο μυαλό. Επαναλαμβάνω, καλές στιγμές υπάρχουν, είναι ωστόσο μεμονωμένες και σποραδικές. Στην τελική ανάλυση η ΑΕΚ παραμένει μία προβληματική ομάδα με μηδενική βελτίωση. Κακή αμυντικά, εκνευριστικά αργή στην ανάπτυξη, αδούλευτη στις στημένες φάσεις και σχετικά αποδοτική στην επίθεση, χάρη στην ατομική κλάση συγκεκριμένων ποδοσφαιριστών της κι όχι επειδή στηρίζεται σε κάποιο πλάνο του προπονητή.

Λιγότερα λόγια, περισσότερη δουλειά...

Άποψή μου είναι ότι ο Μανόλο Χιμένεθ μιλάει πολύ, ξοδεύει αρκετό σάλιο μιλώντας για αλλότρια σε ημέρες που στην πραγματικότητα έχει καλέσει τους ρεπόρτερ της ομάδας (υποτίθεται) με σκοπό να τους αναλύσει τις σκέψεις του για το (κάθε) επόμενο ματς. Είναι πολλές οι φορές που φάσκει και αντιφάσκει, που αυτοδιαψεύδεται και αυτοαναιρείται.

Δημιουργεί σίριαλ γύρω από την παραμονή του ή όχι και μετά το επόμενο καλοκαίρι και ο ίδιος φροντίζει να συντηρείται στην επικαιρότητα για εβδομάδες, λέει και ξαναλέει για το φτωχό ρόστερ και πόσο αυτό δυσκολεύει τη δουλειά του, τον ενοχλεί που οι μεγαλομέτοχοι δεν διαθέτουν μεγάλο μπάτζετ, στις νίκες οι ποδοσφαιριστές του είναι ήρωες και στις ήττες (συνήθως) δεν είναι... επαρκείς για τη μεγάλη ΑΕΚ που έχει στο μυαλό του. Καλά όλα αυτά, αρκεί να έχεις και το πάτημα να τα λες, αρκεί να έχεις παρουσιάσει εσύ ο ίδιος κάτι...

Πολλά, πάρα πόλλα λόγια σε εβδομαδιαία βάση αλλά από ουσία λίγα πράγματα. Παίκτες που δεν του κάνουν αίφνης βρίσκονται στην αποστολή της ομάδας και ο προπονητής έχει απαιτήσεις. Άλλοι που σε προηγούμενα ματς είχαν εξαιρετική απόδοση, παίρνουν αναίτια θέση στην εξέδρα. Η ομάδα πάει από το ένα ματς στο άλλο με 8 διαφορετικούς ποδοσφαιριστές στην ενδεκάδα της λες κι έχει τις ρεζέρβες της Μπαρτσελόνα. Ξεκινά ντέρμπι απέναντι στον Παναθηναϊκό και ο Σκόκο με τον Μπλάνκο δεν παρακολουθούν από τον πάγκο.

Οι πράξεις και οι δηλώσεις του Χιμένεθ δεν συνοδεύονται από μια ακολουθία. Κι επίσης, αν διαπιστώνω σωστά, δεν έχει προκύψει και ποτέ αυτή η περιβόητη ανάληψη ευθύνης από μέρους του. Εκείνος άραγε δεν αναλογίζεται ότι δική του ομάδα είναι αυτή, ότι εκείνος την προπονεί και την κατευθύνει; Δεν καταλαβαίνει ότι το γήπεδο είναι ο καθρέπτης της δουλειάς που κάνει; Ξεχνά ότι είχε τάξει πως η ΑΕΚ θα παρουσίαζε βελτίωση από τον περασμένο Δεκέμβριο και κοντεύουμε Μάρτιο βλέποντας κάτι που μοιάζει ακόμα χειρότερο;

Εν κατακλείδι, ο Μανόλο Χιμένεθ δεν φταίει ποτέ και σε τίποτα; Μικρές καθημερινές μου απορίες...

Υ.Γ. Συγκυριακά στο προηγούμενο άρθρό μου αναζητούσα τον καλό Σκόκο! Δεν το ξεχνάω και δεν έχω λόγο να το αφήσω ασχολίαστο. Εμφανίστηκε λοιπόν, σε δαιμονιώδη κατάσταση και αποφασισμένος να αποδείξει πόσο σπουδαίος είναι.

Αναρωτιέμαι... Πρέπει να «φάει» πάγκο για να ξυπνήσει; Πρέπει να θιγεί ο εγωισμός του για να παίξει όπως θα έπρεπε να παρουσιάζεται σε κάθε ματς; Ας ήταν αυτή η αρχή και ας μην υπάρξει άλλο πισωγύρισμα. Είναι ποδοσφαιριστής που μπορεί να κάνει τη διαφορά και η ΑΕΚ διαθέτει λίγους τέτοιους. Ας ελπίσουμε ότι ξύπνησε, ότι δεν θα πέσει σε αγωνιστικό λήθαργο ξανά. Ας ελπίσουμε ότι αυτός (θα) είναι ο πραγματικός Σκόκο...