Ο Δυτικός Πόντος δέχτηκε ομολογουμένως περισσότερο την καταστροφική, γενοκτονική, μανία σε σχέση με τον Ανατολικό. Στις περιοχές της Αμισού και της Πάφρας ο φόρος αίματος ήταν βαρύς. Υπάρχουν πάμπολλες ιστορίες φρίκης από την εξόντωση που συντελέστη. «Στις 5 Απριλίου του 1921 ο στρατός βοηθούμενος υπό τσετέδων και χωρικών άρχισε αιφνίδια επίθεση εναντίον ολόκληρης της περιφέρειας της Πάφρας. Αυτά που συνέβησαν είναι αδύνατο να περιγραφούν με την πένα. Ακολούθησαν εμπρησμοί, τουφεκισμοί, φόνοι με λόγχες, απαγχονισμοί, ατιμώσεις. Η καταστροφή κράτησε ένα μήνα. Στις 5 Ιουνίου η πόλη της Πάφρας περικυκλώθηκε από κάθε κατηγορία σφαγέων και έδωσαν τέλος σε ό,τι θύμιζε το ελληνοχριστιανικό παρελθόν της», αναφέρει ο Δημήτρης Ψαθάς στη «Γη του Πόντου», στην οποία κάνει λόγο για 75.000 εκτοπίσεις Ελλήνων στα παραλία Σαμψούντας-Πάφρας.

Διαβάστε τη συνέχεια στο Newpost.gr

Γενοκτονία των Ποντίων