Ακτιβίστριες από το Κασμίρ ξεσκεπάζουν το βρώμικο ρόλο του Πακιστάν!

Δύο γυναίκες από το Κασμίρ από το Κασμίρ, οι οποίες συμμετέχουν στην 52η Σύνοδο του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ στη Γενεύη, επαίνεσαν τον πρωθυπουργό Ναρέντρα Μόντι και τον υπουργό Εσωτερικών της Ένωσης Αμίτ Σαχ για την ταχεία ανάπτυξη στο την κοιλάδα του Κασμίρ μετά την κατάργηση του άρθρου 370 και του άρθρου 35 (Α) από το Τζαμού και το Κασμίρ.

Σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο Ινδικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ANI), η Τασλεέμα Αχτάρ είπε: «Είμαι ευγνώμων και ευγνώμων στον Πρωθυπουργό Μόντι και τον υπουργό Εσωτερικών Αμίτ Σαχ, οι οποίοι τα τελευταία 2-3 χρόνια έφεραν ανάπτυξη στο Κασμίρ μετά την κατάργηση του άρθρου 370. Νωρίτερα, δεν υπήρξαν τέτοιες εξελίξεις. Και νομίζω ότι εξαιτίας αυτών θα εξαλειφθεί και η ανεργία. Χαιρετίζω τους ιδεολόγους της ινδικής κυβέρνησης και την κυβέρνηση που τους έδωσε την ευκαιρία να μιλήσουν για τους άφωνους ανθρώπους».

Όταν ρωτήθηκε για το αφήγημα του Πακιστάν για το Κασμίρ στα Ηνωμένα Έθνη, η Αχτάρ απάντησε, ότι το Πακιστάν χρειάζεται κεφάλαια και γι' αυτό συνεχίζουν να κάνουν ψεύτικη προπαγάνδα μπροστά στα άλλα έθνη σχετικά με το Κασμίρ. Είπε επίσης ότι είναι από το Κασμίρ και γνώριζε την κατάσταση σε πολύ καλό επίπεδο.

«Το Πακιστάν είναι αυτό που διαταράσσει την ειρήνη στο Κασμίρ», είπε η Αχτάρ.

Η Τασλεέμα εργάζεται για την ενδυνάμωση των γυναικών και την αποκατάσταση των θυμάτων της τρομοκρατίας, ενώ η είναι επιζήσασα τρομοκρατικής επίθεσης.

Εν τω μεταξύ, μια άλλη γυναίκα από το Κασμίρ, η Μπουσρά Ματζατζαμπεέν, σε συνέντευξή της στο Ινδικό Πρακτορείο Ειδήσεων θυμήθηκε το περιστατικό της όταν έχασε το ένα της χέρι λόγω της τρομοκρατικής επίθεσης.

Σε μια αποκλειστική συνέντευξη στο ANI, η Μπουσρά Ματζατζαμπεέν είπε: «Έχω ήδη πει για τον εαυτό μου και μοιράστηκα επίσης την ιστορία μου του 2003, όταν ήμουν πολύ μικρή. Εκείνη τη χρονιά, κάποιοι τρομοκράτες μπήκαν ξαφνικά στο σπίτι μας και στόχευσαν την αδερφή μου. Κράτησα ένα από τα τουφέκια του τρομοκράτη για να σώσω την αδερφή μου, αλλά υπήρχε ένα άλλο μέλος αυτής της τρομοκρατικής ομάδας που καθόταν ακριβώς πίσω μου, απλώς με πυροβόλησε και έχασα το ένα μου χέρι. Και είναι πολύ δύσκολο να δουλεύεις με το ένα χέρι. Η οικογένειά μου έχει επίσης υποφέρει πολύ».

Στην 52η Σύνοδο του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ στη Γενεύη, ακτιβίστρια από το JK είπε: «Περισσότερες οικογένειες αναμένεται να εμφανιστούν, να μοιραστούν τις εμπειρίες τους καθώς η σταθερότητα και η ευημερία επιστρέφουν στο Κασμίρ».

Μοιράζοντας περαιτέρω λεπτομέρειες για την επιστροφή της κατάστασης στο φυσιολογικό στην Επικράτεια της Ένωσης, η ακτιβίστρια είπε: «Καθώς η βία στο Κασμίρ μειώνεται και η ζωή επιστρέφει στο φυσιολογικό, υπάρχει μια ορατή αλλαγή στη στάση των κοινών κατοίκων του Κασμίρ».

Μοιράζοντας επίσης τις «δύσκολες στιγμές» που είχε βιώσει η οικογένειά της πριν αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο , είπε: «Για πρώτη φορά, πολλές οικογένειες από το Κασμίρ έχουν μοιραστεί την αδυναμία τους να μιλήσουν για φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν από τρομοκρατικές οργανώσεις. Το 2003, η αδερφή μου σκοτώθηκε βάναυσα από μαχητές και με πυροβόλησαν πολλές φορές. Η ζωή δεν ήταν ποτέ φυσιολογική από εκείνη την ημέρα», είπε ο ακτιβιστής.

Και πρόσθεσε, «Σήμερα, είμαστε πρόθυμοι να μιλήσουμε και σύντομα. Περνάμε δεκαετίες στην ανωνυμία. Από φόβο ανταπόδοσης από τους αγωνιστές και τις υπάρχουσες πατριαρχικές δομές όλα αυτά τα χρόνια, το κενό πληροφοριών αξιοποιήθηκε δίνοντας ψευδείς εντυπώσεις για τις εξελίξεις στο Κασμίρ».