Το Gatestone Institute σε άρθρο του αναλυτη Burak Bekdil με τίτλο "Τουρκία: Μία πολεμική αεροπορία χωρίς φτερά" αναφέρει ότι η φιλοδοξία της Τουρκικής Αεροπορικής Βιομηχανίας σήμερα είναι να κατασκευάσει το πρώτο εγχώριο τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος, το οποίο θα μπορούσε επίσης να είναι το πρώτο μουσουλμανικό μαχητικό αεροσκάφος στον κόσμο.

Έχει προσκαλέσει τα φιλικά κράτη, το Αζερμπαϊτζάν και το Πακιστάν να συμμετάσχουν στην προσπάθεια. Ωστόσο, με έναν στόλο που αποτελείται κυρίως από γηρασμένα F-16 και ένα κατά κεφαλήν εισόδημα 9.000 δολαρίων, η Τουρκία δεν μπορεί να παίξει το ρόλο της μεγάλης δύναμης.

Ειδικότερα, στο άρθρο αναφέρονται τα εξής:

Η Τουρκία, ο άλλοτε σταθερός φρουρός του ΝΑΤΟ στη νοτιοανατολική πλευρά κατά της Σοβιετικής Ένωσης, εξακολουθεί να έχει τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό της συμμαχίας, αλλά αυτή την περίοδο, ο δεύτερος μεγαλύτερος στρατός του ΝΑΤΟ έχει πρόβλημα με την εναέρια δύναμη του.

Οι Τούρκοι είναι περήφανοι που η Πολεμική Αεροπορία τους (TuAF) είναι η ένατη μεγαλύτερη στον κόσμο, αλλά δεν είναι απαραίτητα η ένατη ισχυρότερη. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Κατάλογο Σύγχρονων Στρατιωτικών Αεροσκαφών, η TuAF δεν συγκαταλέγεται στους 15 κορυφαίους στρατούς του κόσμου που περιλαμβάνονται στη λίστα.

Η Τουρκία διαθέτει 110 επιθετικά ελικόπτερα και 205 μαχητικά/αναχαιτιστικά αεροσκάφη, σύμφωνα με την Global Firepower. Όμως ο στόλος της με 1.065 στρατιωτικά αεροσκάφη δεν περιλαμβάνει ειδικά αεροσκάφη επίθεσης.

Παραδοσιακά, η TuAF εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από την τεχνολογία των ΗΠΑ, κυρίως τα μαχητικά αεροσκάφη F-16. Στη δεκαετία του 1980, η Τουρκία δημιούργησε μια μονάδα παραγωγής, την Τουρκική Αεροπορική Βιομηχανία (TAI), για τη συναρμολόγηση των F-16 με άδεια από την Lockheed Martin με έδρα τις ΗΠΑ. Η TAI σήμερα έχει μια εντελώς διαφορετική φιλοδοξία: Να κατασκευάσει το πρώτο εγχώριο τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος, το οποίο θα μπορούσε επίσης να είναι το πρώτο μουσουλμανικό μαχητικό αεροσκάφος στον κόσμο, και έχει προσκαλέσει φιλικά κράτη, όπως το Αζερμπαϊτζάν και το Πακιστάν, να συμμετάσχουν στην προσπάθεια. Εν τω μεταξύ, η Τουρκία προσπαθεί σκληρά να υποστηρίξει την διεκδικητική περιφερειακή πολιτική της με στρατιωτική δύναμη.

Υπάρχει ένα πρόβλημα: Με έναν στόλο που αποτελείται κυρίως από γηρασμένα F-16 και ένα κατά κεφαλήν εισόδημα μόλις 9.000 δολαρίων, η Τουρκία δεν μπορεί να παίξει το ρόλο της μεγάλης δύναμης.

«Γνωρίζουμε πολύ καλά από τις πικρές εμπειρίες μας ότι δεν μπορεί να υπάρξει ισχυρή (Τουρκία) χωρίς ισχυρό στρατό», είπε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σε τελετή στη Σχολή Πολέμου Στρατού. «Η αύξηση της αποτρεπτικότητας των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων αποτελεί αναγκαιότητα για τη χώρα μας παρά επιλογή».

Απηχώντας τη νεο-οθωμανική φιλοδοξία, ο συνταγματάρχης Ümit Yalım (ε.α.) ισχυρίστηκε πρόσφατα ότι η κυριαρχία των νησιών της Ελλάδας στο Βόρειο Αιγαίο ανήκει στην Τουρκία.

Οι εφιάλτες της TuAF ξεκίνησαν όταν ο Ερντογάν κινήθηκε για να ενισχύσει τις στρατηγικές σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Ερντογάν ενέκρινε την απερίσκεπτη απόκτηση του ρωσικού πυραυλικού συστήματος εδάφους-αέρος S-400, που είχε ως αποτέλεσμα την αποβολή της Τουρκίας από το πολυεθνικό πρόγραμμα μαχητικών αεροσκαφών F-35. Η Τουρκία σχεδίαζε να αγοράσει περισσότερα από 100 μαχητικά F-35 και να ανανεώσει πλήρως τον στόλο της με τα πιο προηγμένα μαχητικά αεροσκάφη στον κόσμο. Η αποβολή από το πρόγραμμα των F-35 ήταν η απάντηση της Ουάσιγκτον στην κίνηση S-400 του Ερντογάν. Παράλληλα, οι ρωσικοί πύραυλοι S-400 παραδόθηκαν στην Τουρκία, αλλά παραμένουν «συσκευασμένοι» σε κάποιο στρατιωτικό υπόστεγο, καθώς ο Ερντογάν φοβάται περαιτέρω κυρώσεις από τις ΗΠΑ.

Ποιες είναι οι επιλογές της Τουρκίας προτού ο στόλος στρατιωτικών αεροσκαφών της σταματήσει να λειτουργεί;

Η Ρωσία; Όχι ξανά. Ο Ερντογάν δεν μπορεί να διακινδυνεύσει να αντιμετωπίσει τη Δύση με μια άλλη ρωσική περιπέτεια, ειδικά όταν εκλιπαρεί για δυτικά κεφάλαια, για να σταματήσει ή να επιβραδύνει την οικονομική πτώση της Τουρκίας.

Η Κίνα; Το Πεκίνο δεν θα μοιραστεί κρίσιμη τεχνολογία με την Τουρκία, μέλος του ΝΑΤΟ. Πιθανό, αλλά ο Ερντογάν θέλει σύγχρονα F-16, ενώ το Κογκρέσο των ΗΠΑ έχει διαφορετική άποψη: Γιατί να δώσουμε στην Τουρκία σύγχρονα μαχητικά αεροσκάφη αν θέλουμε ειρήνη στο Αιγαίο Πέλαγος; Αυτό αφήνει στην Τουρκία μία επιλογή: Να φτιάξει το δικό της μαχητικό αεροσκάφος.

Ο Ερντογάν υπερηφανεύεται ότι το πρώτο τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος, το Kaan, θα πετάξει πριν από το τέλος του έτους. Ωστόσο, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Είναι αλήθεια ότι το πρώτο Kaan προχωρά σε ένα υπόστεγο της TAI. Αλλά απέχει πολύ από το να πετάξει με πλήρεις δυνατότητες αποστολής. Η TAI διαθέτει απόθεμα μόνο οκτώ αμερικανικών κινητήρων τζετ, για την τροφοδοσία τεσσάρων Kaans. Τι γίνεται με τα υπόλοιπα; Εκατοντάδες μελλοντικά αεροσκάφη πού θα κατασκευαστούν; Η απάντηση είναι ότι η Τουρκία θα πρέπει επίσης να αναπτύξει έναν εγχώριο κινητήρα αεροσκαφών. Πώς και πότε είναι οι ερωτήσεις που κανείς δεν προτίθεται να απαντήσει.

Ένα πρωτότυπο Kaan μπορεί να πετάξει για πολιτική προπαγάνδα ενόψει των κρίσιμων δημοτικών εκλογών τον προσεχή Μάρτιο. Σαν ένα χάρτινο αεροπλάνο χωρίς τα απαραίτητα συστήματα για πτήσεις πλήρους αποστολής. Μετά είναι τα οικονομικά προβλήματα. Η προβληματική οικονομία της Τουρκίας αντιμετωπίζει υψηλό πληθωρισμό (59% από έτος σε έτος) και το εξωτερικό χρέος της χώρας έφτασε σχεδόν τα 476 δισεκατομμύρια δολάρια τον Μάρτιο. Η διεθνής εταιρεία ασφάλισης πιστώσεων Allianz Trade ανέφερε ότι το απόθεμα του συνολικού εξωτερικού χρέους της Τουρκίας, που είναι οφειλόμενο εντός των επόμενων 12 μηνών, έχει αυξηθεί σε περίπου 250 δισεκατομμύρια δολάρια.

Για να μοιραστεί το μεγάλο οικονομικό βάρος της ανάπτυξης και της παραγωγής και να δώσει στο σχεδιαζόμενο αεροσκάφος μια «μουσουλμανική ταυτότητα», η Τουρκία κάλεσε το Αζερμπαϊτζάν και το Πακιστάν να συμμετάσχουν στην εταιρική σχέση του Kaan. Το πλούσιο σε υδρογονάνθρακες Αζερμπαϊτζάν έχει χρήματα να επενδύσει, αλλά το Πακιστάν, το οποίο έχει ήδη συμφωνία με την Κίνα για το JF-17 που κατασκευάστηκε με άδεια από την Pakistan Aeronautical Complex και την Chengdu Aircraft Corp., δεν έχει κεφάλαια.

Ο Rahul Monahar Yelwe, ανώτερος ερευνητής στο Center for Strategic Studies, είπε πρόσφατα στους EurAsian Times ότι το Αζερμπαϊτζάν και το Πακιστάν δεν μπορούσαν να συνεισφέρουν ουσιαστικά στο έργο Kaan, κυρίως λόγω της απαιτητικής φύσης ενός μαχητικού αεροσκάφους πέμπτης γενιάς. Ο Yelwe τόνισε ότι ακόμη και η ανάπτυξη ενός αεροσκάφους τέταρτης γενιάς απαιτεί σημαντική οικονομική επένδυση. Ο Yelwe απέρριψε κατηγορηματικά την πιθανότητα το Πακιστάν να παρέχει τεχνολογική υποστήριξη (την οποία είχε αποκτήσει από το έργο JF-17) στο τουρκικό πρόγραμμα.

Ο Ερντογάν έκανε μια λάθος στρατηγική επιλογή – προσπαθώντας να ευθυγραμμιστεί με τη Ρωσία και την Αμερική – και άφησε τους κορυφαίους στρατιωτικούς σχεδιαστές της Τουρκίας να σκέφτονται πώς να ελαχιστοποιήσουν τη στρατιωτική και επιχειρησιακή ζημιά. Ο Τούρκος πρόεδρος θα πρέπει να είναι σε θέση να καταλάβει ότι δεν μπορεί να επωφεληθεί πλήρως από δύο συγκρουόμενους πολιτισμούς όποτε τον βολεύει.

Ο Burak Bekdil, ένας από τους κορυφαίους δημοσιογράφους της Τουρκίας, απολύθηκε πρόσφατα από την πιο γνωστή εφημερίδα της χώρας μετά από 29 χρόνια, επειδή έγραψε στο Gatestone τι συμβαίνει στην Τουρκία. Είναι μέλος του Middle East Forum.

ΠΗΓΗ: Gatestone Institute, Burak Bekdil, – Turkey: An Air Force Without Wings

F-16 Εθνική Άμυνα Τουρκία