Ο Σπύρος Παπαδόπουλος συνεχίζει στο δυναμικό της ΕΡΤ και για τη νέα σεζόν αν φυσικά οριστικοποιηθεί η συμφωνία με το κανάλι για τη νέα σειρά.

Ο αγαπημένος ηθοποιός και παρουσιαστής αποθεώθηκε δύο χρόνια τώρα με τη σειρά «Κάνε ότι κοιμάσαι». Το τέλος του δραματικού θρίλερ όμως ανοίγει νέους ορίζοντες για τον ίδιο ο οποίος όπως φαίνεται αλλάζει τελείως ύφος του χρόνου.
 
Όπως αποκαλύπτει η RealNews, με μία ρομαντική κομεντί θα επιστρέφει ο Σπύρος Παπαδόπουλος στην ΕΡΤ. Η νέα σειρά σε σενάριο Γιάννη Σκαραγκά προτάθηκε στην κρατική τηλεόραση και θέλει τον Παπαδόπουλο στον πρωταγωνιστικό ρόλο ενός δυνατού Love story. Όλα θα κριθούν από την οριστικοποίηση της συμφωνίας.
 
Πηγή: tvnea.com
 

Σπύρος Παπαδόπουλος: Μου είχαν πει ότι αν ο καρκίνος είχε διηθήσει, σε δύο μήνες θα είχα «φύγει»

Ο Σπύρος Παπαδόπουλος μίλησε για τη δύσκολη περίοδο που πέρασε, όταν διαγνώστηκε με καρκίνο. Mε αφορμή την ημερίδα του φορέα «Θαλπός - Ψυχική υγεία», που διοργανώθηκε, ο ηθοποιός αναφέρθηκε στην περιπέτειά του.

«Εμένα ο καρκίνος διαγνώστηκε τελείως συμπτωματικά. Είχα πάει για έναν έλεγχο του θυρεοειδή και επειδή ο γιατρός ήταν φίλος, έκανε υπέρηχο και λίγο παραπέρα και ξαφνικά, έκανε μια τεράστια παύση», είπε χαρακτηριστικά.

Στη συνέχεια, αποκάλυψε τα λόγια του γιατρού του. «Μου είπε "κάτι περίεργο βλέπω εδώ, να πας να το κοιτάξεις, μάλλον θα είναι λίπωμα". Εγώ κατάλαβα ότι δεν είναι λίπωμα. Ο ακτινοδιαγνώστης ήταν από αυτούς που μιλούν φόρα-παρτίδα. Μου είπε ότι το νεφρό είναι σαν το πορτοκάλι και είπε "αν έχει διηθήσει στην κάψα, σε δύο μήνες θα έχεις φύγει, αλλιώς βγάζουμε το νεφρό και τελειώνουμε"», περιέγραψε.

Για την επιστροφή στην καθημερινότητά του, ανέφερε: «Πέρασαν δύο μήνες μέχρι να το μάθουμε. Τελικά, το μάθαμε, δεν είχε διηθήσει, βγάλαμε το νεφρό και όλα καλά. Εγώ για περίπου δύο μήνες χρειαζόμουν μια βοήθεια, την είχα από τους φίλους και την κοπέλα μου. Αλλά από την πρώτη στιγμή, δεν έβλεπα την ώρα να γυρίσω στη δουλειά μου. Έλεγα "ο καρκίνος τη δουλειά του κι εγώ τη δική μου". Με το που άρχισα τις πρόβες στο θέατρο, τα ξέχασα όλα».

Τέλος, συμπλήρωσε: «Είμαι από τους τυχερούς δεν χρειάστηκε να επανενταχτώ ή να πάρω λιγότερη εργασία. Τελικά παίζει ρόλο η ψυχολογία. Δεν άφησα το μυαλό μου να πάει σε σκέψεις, όπως "αν θα ξανάρθει". Έτσι πορεύομαι μέχρι τώρα, έχουν περάσει 11 χρόνια και πάω όλο και καλύτερα. Είναι κι αυτό μια ασθένεια».