Ο ΠΑΟΚτσής δημοσιογράφος που έφυγε πολύ νέος!

Εικοσιοκτώ χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τον θάνατο του Χρήστου Σιέμπη. Έφυγε σαν σήμερα 7 Απριλίου 1997 μόλις στα 37 του χρόνια μετά από άνιση μάχη με την επάρατη νόσο. Είναι αυτό που λέει και το τραγούδι των Maiden «Only the good die young». Ο Σιέμπης υπήρξε επίλεκτο μέλος της αθλητικής δημοσιογραφίας. Όπως ανέφερε τότε η σχετική ανακοίνωση του ΠΣΑΤ, ήταν «πρότυπο ανθρώπου, οικογενειάρχη, και επαγγελματία αθλητικού συντάκτη, με πρωτοποριακό πνεύμα και ανεκτίμητη προσφορά στα κοινά».

Γεννήθηκε στη Φλώρινα και από το γάμο του απέκτησε δύο παιδιά, τον Αρη και την Αλίκη. Εργάστηκε στις εφημερίδες "Φίλαθλος", "Αυριανή", "Σπορ του Βορρά". Διατέλεσε διευθυντής στο ραδιοσταθμό "Σπριντ FM", υπήρξε στέλεχος του "FLASH 9,61", ενώ τελευταία εργαζόταν ως αρχισυντάκτης στο "STAR CHANNEL". Ηταν τακτικό μέλος του ΠΣΑΤ και της ΕΣΗΕΑ. Ως μέλος του ΔΣ στο σύνδεσμο των αθλητικών συντακτών, ανέπτυξε μεγάλη δραστηριότητα στους τομείς έκδοσης και προβολής του συνδέσμου. Τελευταίο του έργο η έκδοση της εφημερίδας "Αθλητικός Συντάκτης".

Την ιστορία για το πως ο Σιέμπης έγινε μέλος της εφημερίδας «ΦΙΛΑΘΛΟΣ» περιγράφει ο συνάδελφος Μάκης Διόγος σε ανάρτησή του στο Facebook. Ο αείμνηστος δημοσιογράφος είχε καλέσει τον διευθυντή της εφημερίδας, Νίκο Καραγιαννίδη και του εξέφρασε την επιθυμία να ενταχθεί στο έντυπο. Η προϋπηρεσία που του είχε αναφέρει ήταν το εφημεριδάκι του Συνδέσμου Φιλάθλων ΠΑΟΚ Αθήνας. «Θα σε δοκιμάσουμε...» του απάντησε ο Καραγιαννίδης. Από τότε ξεκίνησε ένα μοναδικό ταξίδι δημιουργίας και έμπνευσης. «Ενα ταξίδι διαρκούς μάχης για διαφορετική, πραγματικά αντικειμενικής αθλητικής δημοσιογραφίας», σημειώνει ο Διόγος στο ποστ του.

Sprint FM – Το μεγάλο δημιούργημα

Το μεγάλο δημιούργημα του Σιέμπη ήταν χωρίς αμφισβήτηση ο «Sprint FM 105,3», ο οποίος ήταν ο πρώτος αθλητικός ραδιοφωνικός στην Ελλάδα. Ξεκίνησε τη λειτουργία του τον Νοέμβριο του 1992 και εξέπεμπε στην Αθήνα. έδρα του να βρίσκεται στην οδό Δήμητρας στον Ταύρο μαζί με τα υπόλοιπα μέσα του ομίλου Κουρή. Το λογότυπό του αποτελούταν από ένα γήπεδο το οποίο το μισό προσομοίαζε με γήπεδο ποδοσφαίρου και το υπόλοιπο μισό με γήπεδο μπάσκετ, ενώ ο Χρήστος Σιέμπης ήταν η φωνή στο σήμα του σταθμού λέγοντας: «Sprint FM 105.3, ο αθλητικός σταθμός της Αθήνας». Ο Sprint FM 105.3 είχε πλήρες πρόγραμμα εκπομπών από τις πρώτες ημέρες λειτουργίας του και μετέδιδε δελτία ειδήσεων κάθε μία ώρα τα οποία περιείχαν μόνο αθλητικές ειδήσεις.

Από την πρώτη μέρα της λειτουργίας του Sprint FM 105.3 ξεκίνησε τη ραδιοφωνική του καριέρα με την εκπομπή «Το Καφενείο των Φιλάθλων» ο Γιώργος Γεωργίου η οποία μεταδιδόταν καθημερινά (εκτός Σαββάτου) από 22:00 έως 00:00 και έδινε για πρώτη φορά το βήμα σε ακροατές να βγαίνουν στον αέρα και να μιλούν για τα αθλητικά δρώμενα τηλεφωνώντας στις γραμμές 3422300 και 3479913. Την ιδέα της εκπομπής είχε ο Νίκος Καραγιαννίδης που θεωρούσε τον Γεωργίου ως τον πλέον κατάλληλο αφού δεν υποστήριζε καμία από τις λεγόμενες μεγάλες ομάδες. Η επιτυχία της εκπομπής ήταν τόσο μεγάλη που έγινε στήλη στην εφημερίδα «Ο Φίλαθλος» το 1995, τηλεοπτική εκπομπή στο Κανάλι 5 το 1996, ενώ χαρακτήρισε τη δημοσιογραφική καριέρα του Γεωργίου.

Στον Sprint FM 105.3 έκαναν επίσης, μεταξύ άλλων, εκπομπές ή ρεπορτάζ ο Ηλίας Μπαζίνας, ο Αργύρης Παγαρτάνης, ο Μάνος Μανουσέλης, ο Βασίλης Παπαθεοδώρου, ο Αντώνης Πανούτσος, ο Άλκης Φιτσόπουλος, ο Κυριάκος Γεωργόπουλος, ο Βαγγέλης Μπραουδάκης και ο Γιώργος Ζαΐρης. Επίσης συχνά έβγαινε τηλεφωνικά από τη Ρώμη ο Αντώνης Καρπετόπουλος για να μιλήσει για το ιταλικό ποδόσφαιρο.

Ο Sprint FM 105.3 απέκτησε φανατικούς ακροατές, οι οποίοι συχνά επισκεπτόντουσαν το σταθμό για να παρακολουθήσουν και να συμμετάσχουν σε εκπομπές. Ιστορικά έχουν μείνει τα πρωτοποριακά «πάνελ» αγώνων, όπου αναμεταδιδόταν από το σταθμό ο ήχος ζωντανών τηλεοπτικών μεταδόσεων και κατά διαστήματα σχολίαζαν οι δημοσιογράφοι ενώ παράλληλα έβγαιναν τηλέφωνα στον αέρα με ακροατές που ήθελαν να πουν τη γνώμη τους για τον εν εξελίξει αγώνα. Τα συγκεκριμένα πάνελ έγιναν εξαιρετικά δημοφιλή στο Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1994 όπου σημειώθηκε η πρώτη συμμετοχή της Εθνικής Ελλάδας και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Καλαθοσφαίρισης Ανδρών 1994 στον Καναδά, επίσης με τη συμμετοχή της Εθνικής Ελλάδας. Λόγω πνευματικών δικαιωμάτων και του ερχομού της συνδρομητικής τηλεόρασης στην Ελλάδα τον Οκτώβριο του 1994, ο σταθμός αναγκαστικά περιόρισε σταδιακά τα εξαιρετικά πετυχημένα «πάνελ» μετάδοσης και σχολιασμού αγώνων και το 1996 ο όμιλος Κουρή αποφάσισε την οριστική διακοπή λειτουργίας.

Ο «Αποδυτηριάκιας» και η πορεία για τον ΠΑΟΚ

Χαρακτηριστικά είναι όσα έχει γράψει για αυτόν ο θρυλικός «Αποδυτηριάκιας». «Δεν ξεχνιέται ο Χρήστος Σιέμπης απ' όσους κουβαλάνε ένα δέσιμο με τον ''ΦΙΛΑΘΛΟ'', ιδιαίτερα στα πρώτα χρόνια της φυλλάδας. Πέθανε, λέει, ο Χρήστος Σιέμπης. Και τι σημασία έχει αυτό; Ο ΠΑΟΚ κάθε εβδομάδα ρίχνει εξάρες. Αυτό ζει τώρα πλέον ο Χρήστος. Δεν είναι μόνον ότι ο ΠΑΟΚ κερδίζει τους πάντες που βρίσκει μπροστά του και τους φορτώνει γκολ, πάρτε για να έχετε. Και η Τούμπα συμπεριφέρεται άψογα. Εκεί είναι που έχει τρελαθεί η Χρηστάρα. Οι παοκτζήδες ρίχνουν γαρδένιες στους διαιτητές. Μαυρόασπρες γαρδένιες».

Η αγάπη του Χρήστου Σιέμπη για τον ΠΑΟΚ αποτυπώνεται από μια φωτογραφία που αλιεύσαμε από τη σελίδα «Εκτός Έδρας» στο Facebook και δείχνει πορεία ΠΑΟΚτσήδων χωρίς συνοδεία από τον Πανελλήνιο στην Ομόνοια για το Αιγάλεω στις 25 Νοεμβρίου 1984 (ο ΠΑΟΚ κέρδισε 2-1). Ο Σιέμπης βρίσκεται στα αριστερά της φωτογραφίας με δερμάτινο τζάκετ τύπου «περφέκτο» και ασπρόμαυρο κασκόλ και τον μνημονεύουν φίλοι της ομάδας της Θεσσαλονίκης στα σχόλια ως «Ο Αθηναίος δημοσιογράφος - μετέπειτα διευθυντής του Sprint fm και δημοσιογράφος στο Φίλαθλο Χρήστος Σιεμπης. Οπαδός του ΠΑΟΚ που έφυγε πολύ νέος».

Ο Σιέμπης υπήρξε Υπήρξε ιστορικό μέλος του Πανελλήνιου ΣΦ ΠΑΟΚ Αθηνών με τεράστια συμβολή σε αυτόν. «Έζησε όλη του τη ζωή (και έτσι έφυγε από αυτήν) χτυπημένος από την μοναδική πραγματικά ανίατη ασθένεια: τον ΠΑΟΚ», ανέφερε χαρακτηριστικά σε ανάρτηση ο Πανελλήνιος.

Η φωτογραφία του Χρήστου Σιέμπη υπάρχει μέχρι σήμερα σε μια γωνιά στο χώρο που λειτουργεί το αθλητικό τμήμα του Star Channel, σαν εικονοστάσι για τις προσευχές των συντακτών.