Στα 49 του σήμερα, δώδεκα χρόνια μετά το αντίο του στο ποδόσφαιρο ο Ντέιβιντ Ρόμπερτ Τζόζεφ Μπέκαμ εξακολουθεί, όπου κι αν πηγαίνει να μαγνητίζει το ενδιαφέρον και τα βλέμματα κάθε ηλικίας. Και να αισθάνεται άβολα και αμήχανα όταν του συμπεριφέρονται σαν απόλυτη σούπερ- σταρ: ακριβώς δηλαδή το αντίθετο απ’ ότι ανέκαθεν είχε επιδιώξει παραμένοντας το ίδιο ευγενικό, με τρόπους και καμία απολύτως έπαρση χαρακτήρα του κάποτε.

 Με το ζόρι το μεταμόρφωσε το «star system» σε σύμβολο, του σεξ, της μόδας και του glamourus, χωρίς να ερωτηθεί ποτέ ο ίδιος τι πραγματικά θα ήθελε ή, εάν μπορούσε να επιλέξει θα σου’ λεγε πως θα ονειρευόταν να χαρεί τα ελάχιστα και τα άκρως απαραίτητα. Ν’ απολαμβάνει την ησυχία και την ηρεμία της αγγλικής υπαίθρου, παρέα με την αγαπημένη του Βικτόρια, τα 4 παιδιά τους, αλλά και τον αχώριστο κολλητό του και παλιό συμπαίκτη, σε Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και εθνική Αγγλίας, Γκάρι Νέβιλ.

 Μετά να πηγαίνει για προπόνηση και να ξανά βυθιστεί στο υπέρ λουξ αγρόκτημα που αγόρασε έξω από το Λονδίνο και όπου πλέον περνάει τις περισσότερες ημέρες του χρόνου ασχολούμενος με τη φύση, τις μέλισσες, το μαγείρεμα για φίλους. Γιατί τις υπόλοιπες τις περνάει στο Μαϊάμι ως συνιδιοκτήτης της ομώνυμης Ίντερ, παρέα με τους Μέσι, Μπουσκέτς, Σουάρεζ, αλλά και Τζόρντι Άλμπα.

 Το ντοκιμαντέρ καταγράφει την πορεία του, από το μηδέν έως την κορυφή του κόσμου, ποδοσφαιρικού και όχι μόνο. Την πρώτη του αγάπη για την Τόττεναμ, ομάδα του λατρεμένου του παππού οι στάχτες του οποίου κάποτε θάφτηκαν στη μεγάλη περιοχή του άλλοτε «Ουάιτ Χαρτ Λέιν». Τη φανατική αγάπη των γονιών του για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τις ατελείωτες φορές που η οικογένεια ταξίδευε 200 και 400χλμ για να βρεθεί στο «Ολντ Τράφορντ». Και που αναπόφευκτα πέρασε και στον ίδιο καταφέρνοντας, στα 12 χρόνια παραμονής του να γίνει ένα από τα καλύτερα και πιο αγαπητά Νο 7 στην Ιστορία των «Κόκκινων Διαβόλων».

 Καταγράφεται επίσης και η σχέση, σχεδόν πατρική που είχε με τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, ο απέραντος σεβασμός που είχε ο ένας για τον άλλον μέχρι που εμφανίστηκαν δύο άνθρωποι που θα άλλαζαν για πάντα τη μοίρα του. Η Βικτόρια, ήδη διάσημη τραγουδίστρια με το συγκρότημα των «Spice Girls» και ο Πορτογάλος προπονητής, Κάρλος Κειρός που το 2002 επιλέχτηκε από τον Φέργκιουσον ως βοηθό του.

 Εκείνος πρωτοανέφερε στον Σερ Άλεξ ότι ο Μπέκαμ δεν έχει πλέον μυαλό για ποδόσφαιρο, αλλά μόνο για τη Βικτόρια, τη μόδα και το «life style». Ότι η αυτοσυγκέντρωσή του είναι οπουδήποτε αλλού, εκτός από τη Μάντσεστερ κι αυτό, κάποια στιγμή θα δημιουργήσει πρόβλημα στην ομάδα. Είχε προηγηθεί και το ατυχές περιστατικό με το παπούτσι (του Σόλσκιερ) που κλώτσησε κατά λάθος ο Φέργκιουσον στα αποδυτήρια, σκίζοντας το φρύδι του Μπέκαμ και κάπως έτσι, ο Κειρός έπεισε τον Φέργκιουσον να τον ξεφορτωθεί άρον, άρον.

 Ο Μπέκαμ έμεινε στήλη άλατος και μετά άφωνος όταν του κοινοποίησαν πως «σ’ έχουμε πουλήσει στη Μπαρτσελόνα». Και πάνω που ήταν όλα έτοιμα για τη «μεταγραφή του αιώνα», με επίσημη μάλιστα συνέντευξη Τύπου με την οποία ο πρόεδρος Τζοάν Λαπόρτα τον καλωσόριζε στην οικογένεια των «Blaugrana», ο Μπέκαμ στύλωσε τα πόδια και τους ξεκαθάρισε πως, αφού με διώχνετε εγώ θ’ αποφασίσω που θα πάω να παίξω. Και επέλεξε τη Ρεάλ Μαδρίτης.

 Η ατυχία του ήταν, πως λίγους μήνες αργότερα οι «Merengues» επέλεξαν για προπονητή τον Κειρός, και μετά τον Φάμπιο Καπέλλο με τους οποίους είχε κάκιστες σχέσεις. Τους παράτησε όλους και δοκίμασε την τύχη του στο Λος Άντζελες, με τους Γκάλαξι, στο μεταξύ όμως ο Καπέλλο είχε προσληφθεί στην τεχνική ηγεσία της Αγγλίας ξεκαθαρίζοντάς του ότι, εάν θες να επιστρέψεις στην εθνική θα πρέπει να βρεις μία ομάδα στην Ευρώπη. Πήγε στη Μίλαν, μετά ξανά στους Γκάλαξι, ξανά στη Μίλαν και ολοκλήρωσε την καριέρα του στην Παρί Σεν Ζερμέν.                  

 Θα δείτε κι άλλα, πολλά και ενδιαφέροντα. Το βέβαιο είναι πως δεν ήταν καθόλου εύκολο να διαχειρίζεσαι τόση ουρανοκατέβατη φήμη και αναγνώριση, να πέφτεις και να ξανά σηκώνεσαι. Να είσαι ένας απλός και ευγενικός άνθρωπος, που το μόνο που του αρέσει είναι τα ποδόσφαιρο και ξαφνικά να γίνεις, άθελά σου Ντέιβιντ Μπέκαμ…