Όταν ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ανήλθε στην εξουσία στην Τουρκία πριν από δύο δεκαετίες, προσπάθησε να αναπροσανατολίσει την τουρκική εξωτερική πολιτική. Έφυγε η έμφαση στην Ευρώπη και τη Δύση, παρ' όλη την αρχική συμπάθειά του για την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αντίθετα, ο Ερντογάν υιοθέτησε μια πολιτική "μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες", αν και αυτό στάθηκε δύσκολο να εφαρμοστεί όταν κατάλαβε ότι οι γείτονες της Τουρκίας θα αντιστέκονταν στην πεποίθηση του Ερντογάν ότι αυτό σήμαινε πως έπρεπε να υποταχθούν στις ιδιοτροπίες του, γράφει ο Μάικλ Ρούμπιν σε άρθρο του στο American Enterprise Institute, το οποίο μετέφρασε ο Πέτρος Κράνιας για το Capital.gr.

"Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου ηγήθηκε στη συνέχεια μιας νεο-οθωμανικής προσπάθειας για την αναζωογόνηση των δεσμών της Τουρκίας με τα πρώην αποικιακά εδάφη της. Το πρόβλημα εδώ, ωστόσο, ήταν ότι οι Τούρκοι θυμούνται την Οθωμανική Αυτοκρατορία με μεγαλύτερη αγάπη από ότι οι πρώην υπήκοοί τους", γράφει.

Η αποτυχία του νεο-οθωμανισμού δεν μείωσε την επιθυμία του Ερντογάν να παίξει στην παγκόσμια σκηνή και έτσι στράφηκε στην Αφρική. Οι τουρκικές επενδύσεις στην Αφρική αυξήθηκαν εκθετικά. Η Turkish Airlines έγινε κυρίαρχη στην Αφρική. Η Τουρκία έχτισε μια στρατιωτική βάση στη Σομαλία και σχεδίασε μια άλλη στο Σουδάν προτού η επανάσταση του Σουδάν ακυρώσει αυτά τα σχέδια.

Ο Ερντογάν χαρακτήρισε την Τουρκία ως αντιαποικιοκρατικό σταυροφόρο που υπερασπίζεται τους Αφρικανούς. "Η Τουρκία, σε αντίθεση με άλλες αποικιακές δυνάμεις, έχει μια ιστορία στην Αφρική χωρίς σκοτεινά κεφάλαια", έγραψε. Ιστορικά, αυτό ήταν ανοησία: απλώς ρωτήστε τα θύματα του οθωμανικού δουλεμπορίου.

Όπως σχολιάζει ο Ρούμπιν "αντί να χτίζει σχέσεις συμβίωσης, η προσέγγιση του Ερντογάν ήταν κατάρα για τους Αφρικανούς. Ενώ στα χαρτιά η Τουρκία έχει επενδύσει δισεκατομμύρια δολάρια σε χώρες εταίρους, στην πραγματικότητα ο Ερντογάν δεν επενδύει σε χώρες αλλά σε ηγέτες. Υποστηρίζει την προσωπική τους εξουσία σε αντάλλαγμα για προσοδοφόρα συμβόλαια που αποφέρουν κέρδη στην Τουρκία. Στη Σομαλία, για παράδειγμα, ο Ερντογάν υποστήριξε τον Μοχάμεντ Φαρμαάχο και τον άλλοτε αρχηγό πληροφοριών του, Φαχάντ Γιασίν, παρόλο που προσπαθούσαν να καθυστερήσουν τις εκλογές και να παρατείνουν αντισυνταγματικά τη θητεία του πρώτου. Η Τουρκία έφερε ακόμη και τον Γιασίν πίσω στο Μογκαντίσου αφότου ο πρωθυπουργός τον απέλυσε για το ρόλο του στη δολοφονία ενός υπαλλήλου που γνώριζε πάρα πολλά για τα παράνομα σχέδια τους. Η Τουρκία έφερε επίσης λαθραία drone στο αεροδρόμιο του Μογκαντίσου εν τω μέσω της νυκτός για να μπορέσει ο Φαρμαάχο να πετύχει με τη βία αυτό που δεν μπορούσε να κερδίσει στην κάλπη".

Το ίδιο συνέβη και στην Αιθιοπία. Καθώς ο πρωθυπουργός Αμπί Άχμεντ ώθησε την Αιθιοπία στο χείλος της κατάρρευσης και επιδίωκε να πραγματοποιήσει γενοκτονία κατά του πληθυσμού Τιγκράι της χώρας, ο Ερντογάν έσπευσε να βάλει στο στόχαστρο τους ντόπιους του Τιγκράι και εργαζομένους στον τομέα της βοήθειας. Ο Άμπι ανταμείβει τον Ερντογάν για την τυφλή υποστήριξή του με συμβόλαια δισεκατομμυρίων δολαρίων. Τόσο ο Αμπι όσο και ο Erdogan μπορεί να πλουτίσουν, αλλά η σχέση ήταν καταστροφή για τους απλούς Αιθίοπες που υποφέρουν όλο και περισσότερο λόγω της ανικανότητας του Αμπι.

Αυτό που έκανε η Τουρκία στη Σομαλία και την Αιθιοπία - καταστρέφοντας την υπόσχεση της δημοκρατίας προς όφελος των ηγετών της - τώρα επιδιώκει για τη Λιβερία. Σε κάθε περίπτωση, ο πρόεδρος της Λιβερίας Τζορτζ Γουεά, είναι μια απογοήτευση. Απέτυχε στη νομική του δέσμευση να συστήσει ένα δικαστήριο ικανό να δικάσει οικονομικά εγκλήματα της εποχής του εμφυλίου πολέμου, φοβούμενος ότι αυτός και οι κορυφαίοι σύμμαχοί του μπορεί να είναι μεταξύ των πρώτων στην υπόθεση. Η διαφθορά είναι ανεξέλεγκτη. Σε οποιεσδήποτε ελεύθερες και δίκαιες εκλογές, ο Γουεά θα έχανε από άτομα όπως το πρώην στέλεχος της Coca-Cola, Αλεξάντερ Κάμινγκς ή άλλοι αντίπαλοι, λέει ο Ρούμπιν.

Καθώς άρχισε να αυξάνεται η πίεση στον Γουεά, ο Ερντογάν άρχισε να φλερτάρει τον Λιβεριανό. Ήταν ένα εύκολο ματς. Ο Γουεά ήταν πρώην σταρ του ποδοσφαίρου, ενώ ο Ερντογάν κάποτε φιλοδοξούσε να γίνει. Καθώς η πίεση στον Γουεά έχει αυξηθεί για την αντιμετώπιση της διαφθοράς, ο Ερντογάν έχει προσφέρει στον Γουεά μεγαλύτερη διπλωματική υποστήριξη για να μπορέσει να αντισταθεί στην ευθύνη και ίσως ακόμη και να παρατείνει τη θητεία του. Μια τέτοια συμφωνία δεν θα κοστίσει τίποτα στον Γουεά, αλλά οι Λιβεριανοί θα πληρώσουν το τίμημα για τις συμφωνίες που αναζητά η Τουρκία.

Δεν υπάρχει τίποτα κακό στο εμπόριο. Το αντίθετο μάλιστα· το εμπόριο είναι η ραχοκοκαλιά της ανάπτυξης. Όταν το εμπόριο έρχεται σε βάρος της διαφάνειας ή της δημοκρατίας, ωστόσο, ακολουθεί η καταστροφή. Απλώς ρωτήστε τους Σομαλούς και τους Αιθίοπες, δεκάδες χιλιάδες από τους οποίους είναι τώρα νεκροί άμεσα λόγω των συμφωνιών που έκαναν οι δικτάτορες τους με τον Ερντογάν.

"Οι Λιβεριανοί πρέπει να είναι προσεκτικοί. Η δημοκρατία της Λιβερίας είναι εύθραυστη. Η νομιμότητα του Γουεά πρέπει να στηρίζεται στην κάλπη και όχι στην υποστήριξη του Ερντογάν. Είναι καιρός οι Λιβεριανοί να απαιτήσουν πλήρη διαφάνεια για όλες τις συμφωνίες που διαπραγματεύεται ο Γουεά με την Τουρκία και να σταματήσουν οι δικαιολογίες που εμποδίζουν τη σύσταση ενός δικαστηρίου για την εκδίκαση οικονομικών εγκλημάτων", γράφει ο Ρούμπιν.

Λιβερία Τζορτζ Γουεά Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν