“Το διεθνές δίκαιο αλλά και η γεωγραφική πραγματικότητα είναι ανελέητα ξεκάθαρα” αναφέρει μεταξύ άλλων στην αποκλειστική του συνέντευξη στο Army Voice o Κωνσταντίνος Γρίβας, καθηγητής της Σχολής Ευελπίδων και ειδικός επί θεμάτων Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Στρατιωτικών Τεχνολογιών.

Σχετικά με την προσέγγιση Αθήνας-Άγκυρας και την “διπλωματία των σεισμών” σχολιάζει δεικτικά πως “οι απόψεις αυτές θα ήταν κωμικές αν δεν ήταν τραγικές”.

Εξηγεί γιατί το Αιγαίο είναι “πρωτίστως στεριά και λιγότερο θάλασσα”. Κατηγορεί ένα μέρος του ελληνικού πολιτικού, οικονομικού και μιντιακού κατεστημένου ότι είναι κομμάτι της υβριδικής μηχανής της Τουρκίας. Δηλώνει βέβαιος πως οποιαδήποτε κυβέρνηση προκύψει στην Τουρκία θα εντείνει την επιθετικότητά της έναντι της Ελλάδας σε βάθος χρόνου.

Αναλύει γιατί η αγορά των Spike NLOS είναι μια εξαιρετική κίνηση, ενώ σε διεθνές επίπεδο εξηγεί γιατί έχουμε εισέλθει σε μια νέα πυρηνική εποχή.

 

Επιπλέον ερμηνεύει την αλλαγή ισορροπιών στην Μέση Ανατολή και τέλος κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τον νέο Ψυχρό Πόλεμο, που μπορεί να μην μείνει…ψυχρός.

Γρίβας στο AV: Το Αιγαίο είναι κυρίως στεριά και λιγότερο θάλασσα

Αναλυτικά ολόκληρη η συνέντευξη:

-Κύριε καθηγητά, το τελευταίο διάστημα ιδίως μετά τους σεισμούς στην Τουρκία «βομβαρδίζεται» η κοινή γνώμη με μια «διπλωματική αγαπολογία» στα ελληνοτουρκικά, η οποία φτάνει μέχρι και σε αναφορές για συνεκμετάλλευση του Αιγαίου. Πώς το σχολιάζετε; 

Είπατε τον σωστό όρο «διπλωματική αγαπολογία». Οι απόψεις αυτές θα ήταν κωμικές αν δεν ήταν τραγικές. Αποτελούν κομμάτι ενός συνεχούς υβριδικού πολέμου που έχει εξαπολύσει η Τουρκία εναντίον της Ελλάδας,

ο οποίος αποσκοπεί να αποκόψει κομμάτι της ελληνικής επικράτειας και να το αποδώσει στην Τουρκία αλλά και να μετατρέψει εν συνόλω την Ελλάδα σε χώρα μειωμένης εθνικής κυριαρχίας και δορυφόρο της Τουρκίας.

Το διεθνές δίκαιο αλλά και η γεωγραφική πραγματικότητα είναι τόσο ανελέητα ξεκάθαρα που δεν επιτρέπουν κανενός είδους συζήτηση αναφορικά με την κυριαρχία στο Αιγαίο.

Το Αιγαίο δεν είναι μια κενή θάλασσα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας αλλά μια σύνθετη ελληνική αρχιπελαγική δομή. Είναι πρωτίστως στεριά και λιγότερο θάλασσα. Τ

α ελληνικά νησιά έχουν, όπως όλα τα άλλα νησιά σε όλο τον πλανήτη, εύρος χωρικών υδάτων δώδεκα ναυτικών μιλίων και φυσικά έχουν και ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα. Αυτό σημαίνει ότι το Αιγαίο δεν είναι ελληνική λίμνη αλλά ελληνικό «καφέ – γαλάζιο έδαφος». Δεν μπορεί να συζητηθεί τίποτα άλλο.

Δυστυχώς, μέρος της υβριδικής πολεμικής μηχανής της Άγκυρας είναι και ένα μικρό αριθμητικά αλλά πανίσχυρο ως προς την επιρροή του, κομμάτι του ελληνικού πολιτικού, οικονομικού και μιντιακού κατεστημένου το οποίο λειτουργεί ως πολιορκητικός κριός της Τουρκίας.

Ωστόσο, τη μεγάλη ευθύνη την έχει το κυρίως σώμα του πολιτικού συστήματος αλλά και της κοινής γνώμης, που θα πρέπει να απομονώσουν αυτές τις παρανοϊκές απόψεις.

– Προεκλογικός πυρετός τόσο στη χώρα μας όσο και στην Τουρκία. Τι ισορροπίες διαμορφώνονται ενόψει κάλπης και στις δύο πλευρές του Αιγαίου με δεδομένη πλέον και την μεταστροφή στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις; 

Το μόνο για το οποίο είμαι απολύτως βέβαιος είναι ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση προκύψει στην Τουρκία θα εντείνει την επιθετικότητά της έναντι της Ελλάδας. Σε βάθος χρόνου φυσικά. Αυτή η νηνεμία που υποτίθεται ότι υπάρχει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις τον τελευταίο καιρό δεν είναι παρά μια τακτική κίνηση της Άγκυρας.

Είναι σαν να είμαστε σε μια μάχη και το εχθρικό πυροβολικό να σταματάει να ρίχνει για να ανανεώσει το απόθεμα των οβίδων του. Τίποτα παραπάνω.

Τώρα, γιατί στην Ελλάδα επιμένουν κάποια κέντρα να μας σερβίρουν αυτό το διάλειμμα ως αλλαγή στρατηγικής της Άγκυρας είναι κάτι που είτε υπάγεται στις αρμοδιότητες των ψυχιάτρων είτε είναι ξεδιάντροπη στήριξη του τουρκικού επεκτατισμού από την εγχώρια πέμπτη φάλαγγα.

-Πώς κρίνετε τις τελευταίες αποφάσεις στα εξοπλιστικά, για αμφίβια από τις ΗΠΑ και για τους SPIKE-NLOS, αλλά και τις προηγούμενες κινήσεις;  

Η αγορά των Spike NLOS είναι μια εξαιρετική κίνηση. Ωστόσο, άργησε αδικαιολόγητα να προχωρήσει και αυτό δείχνει σοβαρές παθογένειες στην ελληνική πολιτική εξοπλισμών.

Η σημερινή κυβέρνηση γενικώς και η πολιτικοστρατιωτική ηγεσία του Υπουργείου Άμυνας ειδικότερα έκαναν σοβαρή προσπάθεια για την ενίσχυση της μαχητικής ικανότητας της χώρας που περιλαμβάνει και αγορές νέων οπλικών συστημάτων αλλά και το γενικότερο «νοικοκύρεμα» των Ενόπλων Δυνάμεων. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη πολλά κενά.

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι, μέχρι στιγμής, δεν φαίνεται να υπάρχει καμιά σοβαρή προσπάθεια όχι μόνο εφαρμογής αλλά ούτε καν μελέτης των τελευταίων εξελίξεων στην τέχνη, την επιστήμη και την τεχνολογία του πολέμου.

Είναι παραπάνω από κρίσιμης σημασίας η υιοθέτηση ενός νέου μοντέλου εξοπλισμών που θα δίνει έμφαση στην εγχώρια παραγωγή, στο χαμηλό κόστος και στη δραστική ενίσχυση των ικανοτήτων προβολής ισχύος. Και αυτό πρέπει να ξεκινήσει οικοδομημένο στο θεμελιώδες οπλικό σύστημα κάθε χώρας. Την εγχώρια στρατιωτική σκέψη. Η οποία μέχρι στιγμής βρίσκεται στο περιθώριο.

– Όσον αφορά στον πόλεμο στην Ουκρανία διαβλέπετε κάποια λύση; Πιστεύετε πως η κατάσταση είναι όντως οριακή ή όσα βλέπουν κατά καιρούς το φως της δημοσιότητας, όπως πχ πυρηνικές απειλές, αποτελούν μεθόδους εκφοβισμού; 

Ειδικά για τα πυρηνικά όπλα, θα πρέπει να κατανοήσουμε ότι έχουμε εισέλθει σε μια νέα πυρηνική εποχή. Αυτή η εξέλιξη δεν περιορίζεται στον πόλεμο στην Ουκρανία ούτε θα πάψει να υφίσταται εάν σταματήσει ο πόλεμος εκεί.

Έχουμε μπει σε έναν νέο πυρηνικό ανταγωνισμό μεταξύ Ρωσίας και ευρωατλαντικής Δύσης και πιθανώς και μεταξύ Κίνας και Δύσης. Όσον αφορά το ουκρανικό μέτωπο, η πιθανότητα εφαρμογής μιας πολιτικής πυρηνικής απειλής υψηλού ρίσκου (brinkmanship) από πλευράς της Ρωσίας είναι κάτι που δεν πρέπει να αποκλειστεί.

Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να υπάρξει μια σοβαρή και ρεαλιστική ανάγνωση της νέας πυρηνικής πραγματικότητας. Και αυτό σημαίνει ότι, πριν και πάνω απ’ όλα, θα πρέπει να απαλλαγούμε από αντιλήψεις του τύπου «δεν είναι δυνατόν να γίνει πυρηνικός πόλεμος γιατί αυτό δεν βολεύει κανέναν», «θα επιβιώσουν μόνον οι κατσαρίδες» και παρόμοια φληναφήματα.

 

Η πυρηνική στρατηγική είναι ένα εξαιρετικά πολύπλοκο θέμα και θα πρέπει να καταφύγουμε στη σοφία των στρατηγιστών της εποχής του Ψυχρού Πολέμου αν θέλουμε να έχουμε μια ρεαλιστική ανάγνωση της απειλής σήμερα.

-Σας προβληματίζει η αλλαγή ισορροπιών στην Μέση Ανατολή, όπως για παράδειγμα με την ένταξη της Σαουδικής Αραβίας στον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης; Πώς μπορεί να επηρεαστεί η χώρα μας;  

Η αλλαγή γεωπολιτικής πλεύσης της Σαουδικής Αραβίας και η προσέγγισή της με το Ιράν αποτελεί μέρος μιας διαδικασίας συσσωμάτωσης της Ευρασίας που βρίσκεται εν εξελίξει, με πυρήνα τη σύζευξη Ρωσίας – Κίνας. Μια αφύσικη σύζευξη με βάση τα διαρκή ανταγωνιστικά στοιχεία στις γεωπολιτικές ταυτότητες των δύο χωρών, η οποία γίνεται με την ευγενική χορηγία της Δύσης και την παρανοϊκή πολιτική της «διπλής ανάσχεσης».

Δηλαδή μια πολιτική «εναντίον όλων». Εναντίον της Ρωσίας, εναντίον της Κίνας, εναντίον του Ιράν κλπ, η οποία ωθεί τις ευρασιατικές χώρες να υπερβούν τις διαφορές τους και να προχωρήσουν σε μια χαλαρή μεν λειτουργική δε γεωπολιτική σύζευξη.

-Μιλώντας πρόσφατα ο Χένρι Κίσινγκερ στην El Mundo είπε πως ο νέος Ψυχρός Πόλεμος είναι σε εξέλιξη μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Με δεδομένη και την τελευταία επίσκεψη του Κινέζου προέδρου στην Μόσχα πώς πιστεύετε ότι διαμορφώνονται οι γεωπολιτικές ισορροπίες; 

Είναι δεδομένο ότι έχουμε εισέλθει σε έναν νέο Ψυχρό Πόλεμο. Το πρόβλημα είναι ότι αυτός ο όρος είναι επικίνδυνα παραπλανητικός. Δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι αυτή η νέα παγκόσμια αντιπαλότητα θα μείνει σε «ψυχρή» κατάσταση και σίγουρα δεν θα είναι επανάληψη του Ψυχρού Πολέμου, όπως θεωρούν περίπου βέβαιο τα κυρίαρχα κέντρα εξουσίας στην Ουάσιγκτον σήμερα.

Κωνσταντίνος Γρίβας