Η Τουρκία αποκαλύπτει η ίδια ότι είναι πίσω από τις απειλές της λιβανέζικης Χεζμπολάχ και του Νασράλα, όπως είχαμε αποκαλύψει πριν από δέκα ημέρες. Και αυτό συνέβη με τις δηλώσεις του Υπουργού Εξωτερικών της χώρας, Χακάν Φιντάν, ο οποίος ευθέως μάς έχει απειλήσει ότι, αν συνεχίσουμε να είμαστε κράτος που συνεργάζεται με το Ισραήλ, «η φωτιά θα έρθει και θα κάψει κι εμάς». Στο κάδρο, βεβαίως, υπάρχουν και οι Βρετανικές Βάσεις. Και εδώ είναι που εγείρεται το ερώτημα, εάν είναι πηγή απειλής ή αποτροπής ή και τα δυο, εφόσον στη συγκεκριμένη περίπτωση εμπλέκεται η τρομοκρατία.

Τα κτυπήματα της Χεζμπολάχ

Πέραν των ανωτέρω, εγείρονται άλλα δυο ερωτήματα: Πρέπει ή όχι να υποτιμηθούν οι απειλές της Τουρκίας μέσω Χεζμπολάχ; Μπορούν ν’ αντιμετωπιστούν και να αποτραπούν; Η απάντηση έχει πολλά επίπεδα, όπως τα εξής:

Πρώτον, η Χεζμπολάχ μπορεί να επιτεθεί:

1) Με πυραύλους, που μπορούν να κτυπήσουν στην Κύπρο. Τέτοιοι πύραυλοι είναι ρωσικής και ιρανικής κατασκευής.

2) Με drones, ιρανικής, κυρίως, κατασκευής (βλέπε χάρτη για τύπους πυραύλων και drones).

3) Με τρομοκρατικά κτυπήματα επί του εδάφους μέσω δικών της πρακτόρων ή/και σε συνδυασμό με την τουρκική ΜΙΤ. Υπάρχει δυνατότητα συνδυασμού κτυπημάτων επί τη βάσει μάλιστα κινήσεων αντιπερισπασμού. Η Άγκυρα, μάλιστα, μπορεί να βοηθήσει ή και να καθορίσει στόχους λόγω της οικειότητας που έχει και της κατοχής ή/και να παρέχει πληροφορίες στη Χεζμπολάχ, η οποία θα ήταν δυνατό να δράσει για λογαριασμό της. Γιατί; Διότι:

Α) Εντός της Τουρκίας, θεωρείται μεν η Χεζμπολάχ ως τρομοκρατική Οργάνωση, αλλά ο ευφυής Ερντογάν έχει ανεχθεί την απόδραση του αρχηγού της, Εντίπ Κιουμούς, και επί τη βάσει συμφωνίας, που έγινε το 2014, μαζί του έχει τρεις βουλευτές του κόμματος της Χεζμπολάχ εντός του AKP. O Κιουμούς, που είναι κουρδικής καταγωγής, θεωρείται πράκτορας των Ιρανών και έχει χρησιμοποιηθεί από την Τεχεράνη για να στραφεί σε βάρος των Κούρδων του Ιράν. Κατ’ ανάλογον τρόπο έχει χρησιμοποιηθεί από τον Ερντογάν στην εξής βάση: Είτε για τη διενέργεια διαδηλώσεων ή διάλυσής τους ή για την εξόντωση των Κούρδων. Η σχέση του Ερντογάν με την τουρκική Χεζμπολάχ δημιούργησε διασυνδέσεις με εκείνην του Λιβάνου. Συνεπώς, ο Τούρκος Πρόεδρος έχει θέσει κάτω από τις φτερούγες του και τη Χαμάς, αλλά κα τη Χεζμπολάχ, μερικώς, τουλάχιστον. Ούτως ή άλλως, η σχέση του με τη Χεζμπολάχ του Λιβάνου είναι στην ακόλουθη λογική: Ο εχθρός του εχθρού μου, είναι φίλος. Όπου εχθρός το Ισραήλ και όπου φίλος η Χεζμπολάχ. Αντί λοιπόν ο Ερντογάν ν’ απειλεί ότι θα κτυπήσει ο ίδιος την Κύπρο λόγω των σχέσεών μας με το Ισραήλ, βάζει μπροστά τη Χεζμπολάχ, να απειλεί ότι θα κάνει τη βρόμικη δουλειά και η Τουρκία έρχεται μετά ως αρωγός.

ΧΑΡΤΗΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΩΝ ΧΕΖΜΠΟΛΑΧ.jpeg
 

Ο χάρτης αποτυπώνει τα βεληνεκή των πυραύλων και των drones ρωσικής και ιρανικής ταυτότητας, που διαθέτει η Χεζμπολάχ. Οι ρωσικοί πύραυλοι “Zelzal” κτυπούν ώς τα 210 χιλιόμετρα και οι ρωσικοί και ιρανικοί, Yakhot και Fateh, 300 χιλιόμετρα. Υπάρχουν βεβαίως και τα ιρανικά drones Hessar-Karrar, με ακτίνα δράσης τα 500 χιλιόμετρα. Η Κυπριακή Δημοκρατία θα πρέπει να ζητήσει τον εξοπλισμό της από κράτη μέλη της ΕΕ, κατά το πρότυπο της Ουκρανίας, στο πλαίσιο της αλληλεγγύης και του δικαιώματος της αυτοάμυνας (άρθρο 51 του χάρτη του ΟΗΕ), διότι, σύμφωνα με τις απειλές της Χεζμπολάχ και της Τουρκίας, αποτελεί εν δυνάμει στόχο τους.

Αγορές από το Ισραήλ και τουρκικοί στόχοι

Ποιος είναι ο λόγος που η Άγκυρα υιοθετεί αυτήν την πολιτική; Δεν είναι, βεβαίως, η αμηχανία της, όπως αφελώς δηλώνει ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης, για να καλύψει τη δική του αποτυχία, αλλά:

α) Η δημιουργία κλίματος πολιτικής αστάθειας εν μέσω τουριστικής περιόδου.

β) Η αποδυνάμωση των σχέσεων Ισραήλ - Κύπρου. Η Τουρκία δεν επιθυμεί ούτε την ολοκλήρωση της αγοράς του ισραηλινού αντιαεροπορικού συστήματος, που συνιστά μιαν από τις εκδοχές του «σιδερένιου θόλου» και θα προσφέρει στην Κύπρο αποτρεπτική ομπρέλα, ούτε την αγορά ισραηλινών αρμάτων μάχης Merkava. Ταυτοχρόνως, δεν θα ήθελε ποτέ να δει μια συμμαχία Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, που θα καλύπτει μια περιοχή από τα Βαλκάνια ώς τη Μέση Ανατολή και η οποία θα δημιουργεί πέταλο γύρω από την Τουρκία και συνθήκες εναλλακτικού πυλώνα ασφάλειας και απεγκλωβισμού των ΗΠΑ και της ΕΕ από την αυθάδεια και τους εκβιασμούς της Άγκυρας. Κλασικό παράδειγμα είναι η ακύρωση των προσπαθειών για την κατασκευή του East-Med. Η Άγκυρα θέλει να ενισχύσει την πολιτική της φινλανδοποίησης της Κύπρου, αλλά και της Ελλάδας, που σημαίνει ότι οι επιλογές μας σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και άμυνας περνούν μέσα από τις τουρκικές υποδείξεις. Οποιαδήποτε επιλογή κρίνεται από την Τουρκία ως αντίθετη των εθνικών της συμφερόντων και στόχων δεν μπορεί να υιοθετηθεί και να υλοποιηθεί. Και ποιοι είναι αυτοί οι στόχοι; Πρόκειται για την υλοποίηση της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μέσω της «Γαλάζιας Πατρίδας», της οποίας η Κύπρος και το Αιγαίο συνιστούν αναπόσπαστα τμήματα. Πριν από και μετά την περίπτωση λύσης και δη μιας ομοσπονδίας, συνομοσπονδιακού χαρακτήρα.

Οι αδυναμίες της Κύπρου και συνδυασμός απειλών

Δεύτερο, η Κυπριακή Δημοκρατία διαθέτει μεν αντιβαλλιστικά συστήματα, όπως είναι τα ρωσικά BUK και TOR M1, αλλά υπάρχουν τα εξής προβλήματα:

Α) Είναι προσαρμοσμένα στην τουρκική από αέρος απειλή. Εάν αναπροσαρμοστούν στην αντιβαλλιστική προσπάθεια σε βάρος της Χεζμπολάχ, θα είναι ευάλωτα στην όποια τουρκική απειλή.

Β) Οι εν λόγω ρωσικοί πύραυλοι δεν έχουν εκσυγχρονιστεί, ως θα έπρεπε, ούτε είναι δυνατό να γνωρίζουμε τα ποσοστά επιτυχίας τους στην κατάσταση την οποία βρίσκονται.

Γ) Υπάρχει πρόβλημα στα αποθεματικά και θα είναι δύσκολη η αντιμετώπιση μιας μαζικής επίθεσης (κορεσμός αεράμυνας) και δη συνδυασμένης με drones και πυραύλους. Μπορεί, για παράδειγμα, να υπάρξει αποστολή drones για αντιπερισπασμό και κτύπημα με πυραύλους σε συνδυασμό με τρομοκρατικά κτυπήματα.

Αποτροπή και «Τεχνητή Νοημοσύνη»

Εφόσον, λοιπόν, δεν είναι δυνατή η αποτροπή και η αντιμετώπιση μιας τέτοιας τρομοκρατικής απειλής από την Κύπρο με αυτόνομο τρόπο, λογικό είναι να αναζητηθούν άλλες επιλογές, όπως:

  • • Συνεργασία με μυστικές υπηρεσίες, όπως των ΗΠΑ, του Ισραήλ και της Βρετανίας για τη συλλογή πληροφορίων, έτσι ώστε ν’ αποτραπεί ο αιφνιδιασμός.
  • 2. Ενεργοποίηση της αποτρεπτικής ομπρέλας των Βρετανικών Βάσεων, μαζί με άλλα στρατηγικά σημεία της Κυπριακής Δημοκρατίας όπως λιμάνια ή αεροδρόμια ή/και στρατιωτικές εγκαταστάσεις.
  • Αυτή η ομπρέλα είναι συνδεδεμένη με το αεροπλανοφόρο «Αϊζενχάουερ» και άλλα πολεμικά πλοία που βρίσκονται στην περιοχή, τα οποία μπορούν:
  • 1) Να δημιουργήσουν δίκτυ ασφαλείας, που μπορεί να καλύψει την Κύπρο και 2) να προχωρήσουν σε προληπτικά και μη κτυπήματα σε βάρος της Χεζμπολάχ ή της όποιας άλλης απειλής.
  • Εφόσον η απειλή είναι από τη Χεζμπολάχ θα ήταν δυνατό, ειδικώς εάν στόχος είναι οι Βρετανικές Βάσεις, να παρέχουν ασφάλεια. Εάν η επίθεση είναι από την Τουρκία, τότε μια τέτοια εξέλιξη θα πρέπει ν’ αποτραπεί προτού ξεκινήσει. Διότι, η μεν Τουρκία είναι στο ΝΑΤΟ η δε Κύπρος όχι, αλλά αποτελεί κράτος μέλος της ΕΕ. Και, ως εκ τούτου, θα ήταν δυνατό να ενεργοποιηθεί κατόπιν εορτής το άρθρο 42,7 των Συνθηκών. Το «Αϊζενχάουερ» βρίσκεται στην Κρήτη από τις 25 του μήνα και αναμένει, εάν διαταχθεί, να αναλάβει αποστολές στην περιοχή μας, στα όρια του 6ου Αμερικανικού Στόλου. Συνήθως, παλινδρομεί σε μιαν απόσταση της τάξης των 300 χιλιομέτρων από τον Λίβανο, για να είναι εκτός του βεληνεκούς των πυραύλων της Χεζμπολάχ. Συνοδεύεται, δε, από άλλα πολεμικά πλοία και υποβρύχια με τρομερή ισχύ πυρός. Διαθέτει, όπως και το Ισραήλ, σύγχρονα συστήματα «Τεχνητής Νοημοσύνης», που μπορούν να προβλέψουν την πορεία του εκτοξευθέντος πυραύλου και τον στόχο που είναι προγραμματισμένος να πλήξει. Υπό αυτές τις συνθήκες, γίνεται η επιλογή των μέσων εξουδετέρωσης του πυραύλου ή των πυραύλων ή των drones, εάν είναι συνδυασμός οπλικών συστημάτων, όπως συνέβη στην περίπτωση της επίθεσης του Ιράν σε βάρος του Ισραήλ. Βεβαίως, η Χεζμπολάχ διαθέτει μεν έναν αξιόμαχο στρατό, αλλά δεν έχει στην κατοχή της τον όγκο των πυραύλων και των drones του Ιράν και αποθέματα σε πυρομαχικά. Ούτε η Κύπρος είναι ένας στόχος υψίστης σημασίας, εκτός και εάν υπάρξει κλιμάκωση επιχειρήσεων από τις Βρετανικές Βάσεις. Χρήση από το Ισραήλ ημέτερων εγκαταστάσεων δεν είναι και τόσο λογική, εφόσον το Ισραήλ, εκτός της δικής του ομπρέλας, έχει και αυτήν του «Αϊζενχάουερ», όταν τη χρειαστεί, ή κάποιου άλλου αεροπλανοφόρου, και γενικά των ΗΠΑ. Η πιο επικίνδυνη απειλή είναι εκείνη της τρομοκρατικής δράσης, διότι με αυτήν μπορούν να χρησιμοποιηθούν διαδικασίες που εκφεύγουν της σύγχρονης τεχνολογίας και επιφέρουν αποτελεσματικότερα, πολλές φορές, κτυπήματα. Και εδώ είναι και πάλι που είναι χρήσιμη η σύνδεση των ημέτερων υπηρεσιών με εκείνες των ΗΠΑ, της Βρετανίας και του Ισραήλ, για ευνόητους λόγους.

Επιλογές μέσω της ΕΕ

Η Αθήνα και η Λευκωσία αντέδρασαν στις απειλές Φιντάν, που αφορούν και στα νησιά του Αιγαίου και στην Κύπρο. Μάλιστα, η κυπριακή Κυβέρνηση ισχυρίστηκε ότι θα θέσει το ζήτημα σε διεθνείς Οργανισμούς, όπως τα Ην. Έθνη και η ΕΕ, η οποία, προ δέκα ημερών και μετά τις απειλές Νασράλα σε βάρος μας, υποστήριξε ότι, σε μια τέτοια περίπτωση, θα ενεργοποιηθεί το άρθρο 42,7 των Συνθηκών. Και τι αναφέρει το εν λόγω άρθρο; Ότι η επίθεση σε βάρος κράτους μέλους συνιστά επίθεση εναντίον της Ένωσης και των κρατών μελών της. Η Κυπριακή Δημοκρατία θα πρέπει να θέσει ενώπιον τής ΕΕ δυο βασικές θέσεις: Πρώτη, τη διατύπωση δήλωσης, η οποία θα περιληφθεί και στα συμπεράσματα του Συμβουλίου των Αρχηγών Κρατών και Κυβερνήσεων, ότι επίθεση από την Τουρκία ή άλλη χώρα ή τρομοκρατική Οργάνωση σε βάρος της Κύπρου ή/και της Ελλάδος θέτει το άρθρο 42,7 σε άμεση ενεργοποίηση. Αυτό σημαίνει μια σαφή διπλωματική αποτροπή και μήνυμα προς την Άγκυρα ότι έχει όλα τα κράτη μέλη απέναντί της. Δεν μπορεί να γίνεται δήλωση περί της ενεργοποίησης του άρθρου 42,7 για τις απειλές της Χεζμπολάχ, αλλά για τις ίδιες ή και χειρότερες, όπως αυτές εκτοξεύονται από την Τουρκία, όχι. Δεύτερη, την υποστήριξη της Κυπριακής Δημοκρατίας με στρατιωτικό υλικό προερχόμενο από τα κράτη μέλη, με την επίκληση του δικαιώματος της αυτοάμυνας (άρθρο 51 του Χάρτη του ΟΗΕ), της αλληλεγγύης της ΕΕ και του μοντέλου που υιοθετήθηκε στην Ουκρανία. Εφόσον δεν μπορούμε να υπερασπιστούμε εαυτόν κατά τρόπο αυτόνομο, θα πρέπει να μας δοθεί στήριξη στη βάση της αποτροπής από τους συμμάχους μας στην ΕΕ. Για να μην υπάρξει ανάλογο φαινόμενο με εκείνο της Ουκρανίας, όπου δεν υπήρχε αποτροπή. Πρόσθετη και συναφής επιλογή είναι να εφαρμοστεί εμπάργκο πώλησης στρατιωτικού υλικού προς την Άγκυρα. Επί τη βάσει των ανωτέρω γίνεται αντιληπτό πόσο ατυχής και άσοφη ήταν η θέση του Κύπριου Υπουργού Άμυνας, Β. Πάλμα, ότι μπορούμε από μόνοι μας ν’ αντιμετωπίσουμε την απειλή. Για όνομα του Θεού!..

Ελλάδα και αδιέξοδα…

Είναι, όμως, και κάτι άλλο τραγικό: Ότι ενώ ο Έλληνας ΥπΕξ Γιώργος Γεραπετρίτης καταδικάζει την τουρκική πολιτική ως απαράδεκτη, την ίδια στιγμή επιμένει να υποστηρίζει στη θέση του ΓΓ του ΟΑΣΕ την τουρκική υποψηφιότητα. Και, μάλιστα, σε κοινό ψηφοδέλτιο. Καλά, ποιον θέλει να είναι στο τιμόνι ενός Οργανισμού για την ασφάλεια και το κράτος δικαίου; Εκείνον του οποίου η χώρα κατέχει την Κύπρο, απειλεί την Ελλάδα και δημιουργεί συνθήκες αποσταθεροποίησης; Και γιατί η παροχή στρατιωτικού υλικού από τα κράτη μέλη της ΕΕ για ν’ αντιμετωπιστεί η απειλή της Χεζμπολάχ και της Τουρκίας να μην αρχίσει από την Ελλάδα και δη από τα «Μιράζ», που έχει βγάλει σε πώληση; Η Αθήνα περιχαρής έχει στείλει πυραύλους «Πάτριοτ» στη Σαουδική Αραβία. Γιατί δεν τους έστειλε στην Κύπρο, όταν είναι εγγυήτρια δύναμη και όταν οι ΗΠΑ θέλουν να ξεφορτωθούμε τους ρωσικούς Buk και TOR -M1; Λάθη επί λαθών, χωρίς διορθωτικές κινήσεις, μας φέρνουν σε τραγικά αδιέξοδα επί ενός από τα πιο σοβαρά ζητήματα. Αυτό της ασφάλειάς μας… Και αναγκάζονται όταν μας απειλεί η Τουρκία και η Χεζμπολάχ να προχωρούν σε τέτοιες δηλώσεις, που οτιδήποτε άλλο εκτός από αποτροπή προκαλούν… παρά μόνο δυστυχία σε μας και γέλωτα στον Ερντογάν…

ΠΗΓΗ: Σημερινή

Λίβανος Εξοπλισμοί Ισραήλ Κύπρος LIFE