κάνδαλο, το οποίο θα ήθελε η ΕΕ να πέσει στα μαλακά, αφορά στην κακή διαχείριση των κονδυλίων για την Πράσινη πολιτική. Αυτή η κακή διαχείριση είναι συναφής με τη «στόχευση» σε βάρος «συντηρητικών» βουλευτών και ευρωβουλευτών από τη μια και τον επηρεασμό ψήφισης νομοθεσιών από την άλλη, με χρήματα τα οποία η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρείχε σε ΜΟΚ (Μη Κυβερνητικούς Οργανισμούς). Το σκάνδαλο κακοδιαχείρισης των κονδυλίων της ΕΕ ηγέρθη ακόμη και εντός της Ευρωβουλής από «συντηρητικά κόμματα», όπως είναι το EPP (Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα) και το ECR (Ευρωπαίοι Συντηρητικοί και Μεταρρυθμιστές). Στο κάδρο προστίθεται το EfP (Ευρωπαϊκό Φεντεραλιστικό Κόμμα).

Παραδοχή Επιτροπής

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναγκάστηκε να εκδώσει ανακοίνωση, με την οποία παραδέχεται την κακοδιαχείριση, που έχει γίνει με τα κονδύλια. Αναφέρει αυτολεξεί ότι «έχουν γίνει ακατάλληλες δράσεις μέσω lobbying» και προσθέτει: «Η Επιτροπή θεωρεί ότι θα πρέπει να γίνουν αλλαγές» ως προς τα κριτήρια και τον τρόπο που παραχωρούνται στο πλαίσιο του «Life Program» (αποτελείται από δυο τομείς: Ο ένας είναι το Περιβάλλον και ο άλλος αφορά στις Δράσεις για την Καταπολέμηση της Κλιματικής Αλλαγής). Το ποσό ανέρχεται σε 15,5 εκατομμύρια για 30 ΜΚΟ. Από αυτά, ελέγχονται τα 9 περίπου εκ. ευρώ.

«Σκιώδες Λόμπι»…

Οι κατηγορίες είναι ότι: Πρώτο, δίνονταν τα χρήματα σε ΜΚΟ με την προϋπόθεση ότι: α) Θα επηρεάζονταν «συντηρητικοί» βουλευτές και ευρωβουλευτές είτε για ν’ αλλάξουν άποψη είτε για να στοχεύσουν σε βάρος τους. β) Θα προωθούνταν νομοθεσίες για την Πράσινη πολιτική μέσω “shadow lobbying” (Σκιώδες Λόμπι). Σύμφωνα με τα στοιχεία, που έχουν συγκεντρωθεί, τα χρήματα αφορούν 16 νομοθεσίες. Δεύτερο, στις πρακτικές αυτές εμπλέκεται μια από τις μεγαλύτερες ΜΚΟ, η “European Environmental Bureau”, που ασκεί επιρροή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και τα Εθνικά Κοινοβούλια. Επί τη βάσει των πολιτικών εντολών της Επιτροπής, που ήταν προϋπόθεση για να δοθούν τα χρήματα, οι ΜΚΟ: Α) Θα έπρεπε να συνδράμουν στον κατευνασμό ή να στοχεύουν σε βάρος όσων ασκούσαν κριτική για την «Πράσινη Συμφωνία». Β) Να προωθήσουν σχετικές νομοθεσίες που ευνοούσε η Επιτροπή. Και αυτή η κακοδιαχείριση ήταν κάτω από την εξής πολιτική θέση: «Περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες».

Κατάχρηση κεφαλαίων

Όπως έχει ήδη γραφτεί στον ευρωπαϊκό Τύπο, από πλευράς του EPP, ο ευρωβουλευτής Peter Liese, τόνισε ότι η όλη διαδικασία συνιστά «κατάχρηση κεφαλαίων, που πρέπει να σταματήσει». Υπό κατηγορία βρίσκεται για όσα συνέβησαν και ο Frans Timermans, ο οποίος διετέλεσε αντιπρόεδρος της Επιτροπής και υπεύθυνος για μια Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία και για έναν Ευρωπαϊκό Νόμο για το Κλίμα. Του καταλογίζεται ότι ο ίδιος οργάνωσε τα συμβόλαια για τις MKO, αλλά με την προϋπόθεση να στοχεύουν σε βάρος όσων αντιδρούν. Εκτός από τις ΜΚΟ για το κλίμα και το περιβάλλον, γίνεται λόγος για εμπλοκή σε αντίστοιχες περιπτώσεις ΜΚΟ που ασχολούνται με το μεταναστευτικό. Το θέμα, δηλαδή, έχει ευρύτερες διαστάσεις. Το ερώτημα είναι εάν και πώς θα τελειώσει το ζήτημα αυτό ή εάν θα τεθεί κάτω από το χαλί, προκειμένου να μην πληγεί ακόμη περισσότερο η αξιοπιστία της ΕΕ.

Πολεμικές βιομηχανίες

Υπό τις υφιστάμενες συνθήκες γίνονται σκέψεις για περικοπές, προκειμένου να δοθούν τα χρήματα, περί τα 150 δις ευρώ. Επί τούτου είναι που θέλει να εμπλακεί η Τουρκία, λόγω της μεγάλης πολεμικής της βιομηχανίας, την οποία έχει αναπτύξει. Βεβαίως υπάρχει και το βέτο από πλευράς Αθηνών και Λευκωσίας, εφόσον η Τουρκία είναι εκτός της ΕΕ και κατακρατεί παράνομα την Κύπρο. Πέραν τούτου, η ΕΕ αντιμετωπίζει, πρόσθετα, την αμερικανική πολιτική και δη τους δασμούς, κυρίως επί της αυτοκινητοβιομηχανίας. Στην πολιτική του «chicken game» των ΗΠΑ με την ΕΕ, η τελευταία βρίσκεται μεταξύ συμπληγάδων: Των ΗΠΑ και της Κίνας. Γιατί; Διότι εάν δεν τα βρει η ΕΕ με τις ΗΠΑ, τότε θα στραφεί προς την Κίνα, η οποία, όμως, θα έχει το πάνω χέρι. Και, υπό αυτές τις συνθήκες, τι θα συμβεί; Θα υπάρχει ο κίνδυνος να γίνει η Ευρώπη ό,τι ήταν η Κίνα για την Ευρώπη τις προηγούμενες δεκαετίες. Δηλαδή, οικονομική και εμπορική αποικία. Αυτός είναι ο πρώτος λόγος. Ο δεύτερος αφορά στα θέματα της άμυνας και της ασφάλειας. Μπορεί μεν η ΕΕ να έχει αποφασίσει την αύξηση των δαπανών για την άμυνα, αλλά συνεχίζει να είναι εξαρτημένη από τη στήριξη του ΝΑΤΟ και δη των ΗΠΑ. Χωρίς αυτούς δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίσει τη ρωσική απειλή. Συνεπώς, η στάση της έναντι των νέων κανόνων, που θέλει να επιβάλει ο Πρόεδρος Τραμπ επί των δασμών - για να καλύψει το εμπορικό ανισοζύγιο που είναι υπέρ της ΕΕ κατά 200 δις ευρώ το 2024 - περνά μέσα από τις εξαρτήσεις της ασφάλειας, για την οποία οι ΗΠΑ πληρώνουν, όπως ισχυρίζονται, το 68% των δαπανών του ΝΑΤΟ. Και αξιώνουν από την ΕΕ όπως τα κράτη μέλη της - που ανήκουν στο ΝΑΤΟ - αυξήσουν τις δαπάνες τους στο 5% επί του ΑΕΠ. Ο συμβιβασμός επί τούτου μπορεί να γίνει περί το 3% με 3,5%. Εάν, όμως, δεν αυξηθεί ο γενικότερος προϋπολογισμός της ΕΕ, θα πρέπει να γίνουν περικοπές. Το συναφές ερώτημα είναι, κατά πόσον οι περικοπές αυτές θα αγγίξουν και την Πράσινη πολιτική σε όλους ή σε μερικούς τομείς.

Πολυπολικό σύστημα και αποικιοκρατία

Επειδή είναι πρόδηλον ότι το παγκόσμιο σύστημα δεν κινείται σε μια πολυπολική μόνο βάση, αλλά και σε μια νεο-αποικιοκρατική, το πρόβλημα της ΕΕ είναι η έλλειψη πρώτων υλών, αλλά και η επιβράδυνση στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης, όπου τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Κίνα, καθώς και η Ρωσία είναι πρωταθλητές. Οι Κινέζοι έχουν επενδύσει παγκοσμίως, από την Ασία ώς την Αφρική και την Αμερική, για τον έλεγχο της παγκόσμιας οικονομίας και του εμπορίου, αλλά και των πρώτων υλών. Σε αυτήν την πολιτική θέλει ν’ απαντήσει ο Τραμπ, ξεκινώντας από το ζήτημα της Διώρυγας του Παναμά ώς τον έλεγχο της Γροιλανδίας, καθώς και την εκμετάλλευση του πλούτου της Ουκρανίας, εάν και όταν τελειώσει ο πόλεμος με τη Ρωσία.

«Drill baby drill»

Η ΕΕ έχει τις εξής αχίλλειες πτέρνες: 1) Την αμυντική της εξάρτηση από τις ΗΠΑ, που είναι στην παρούσα φάση μεγαλύτερη, λόγω της ρωσικής απειλής και του δικού τους ελλείμματος που αποτυπώνεται επί της απουσίας μιας αυτόνομης άμυνας. 2) Την εξάρτηση των αυτοκινητοβιομηχανιών της από την αγορά των ΗΠΑ και το δίλημμα των εταίρων ότι, αν δεν συμβιβαστούν με τον Τραμπ στους δασμούς, τι θα κάνουν; Θα πέσουν στις αγκάλες της Κίνας; 3) Στην ελλειμματική πολιτική στο θέμα της τεχνητής νοημοσύνης και σε κάτι άλλο. Το 4ο, δηλαδή, σημείο: Δεν αποδίδει ακόμη η Πράσινη ενέργεια και τεχνολογία της ΕΕ και αν οι ΗΠΑ, όπως και η Κίνα, καθώς και η Ρωσία ή άλλες χώρες, όπως η Ινδία, συνεχίσουν να λειτουργούν με τον παραδοσιακό τρόπο ή με λιγότερο Πράσινο τρόπο, από αυτόν με τον οποίο λειτουργεί η Ευρώπη, τότε τι θα συμβεί; Η ανταγωνιστικότητα της ΕΕ θα γίνει χειρότερη και η οικονομική της κατάσταση δυσμενέστερη. Είναι γνωστό το πολιτικό σλόγκαν του Τραμπ: «Drill baby drill».

Σιωπηρό «casus belli» και Ενέργεια

Επί τούτου είναι που η Κύπρος θα πρέπει ν’ αποφασίσει για την ενεργειακή της πολιτική. Πού και πώς θα στραφεί, αλλά και πώς θα οικοδομηθεί για τα επόμενα χρόνια. Συναφώς τονίζονται τα ακόλουθα: Α) Το καλώδιο και το φυσικό αέριο είναι δύσκολο, το μεν πρώτο να υλοποιηθεί, το δε δεύτερο να τύχει εκμετάλλευσης, αφού η Τουρκία προβάλλει βέτο μέσω της απειλής κρίσης. Υπάρχει σιωπηρό “casus belli”. Ενόσω υιοθετείται η εξευμενιστική πολιτική, μόνο με παρέμβαση τρίτων, και δη των Αμερικανών, μπορεί να υπάρξει πρόοδος επί των θεμάτων αυτών. Β) Η ηλιακή ενέργεια θα πρέπει να ενταχθεί σε μια στρατηγική με στόχο την ανακήρυξη της Κύπρου σε «Ηλιακό Πάρκο της ΕΕ». Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην τεχνολογική ανάπτυξη του τομέα αυτού μέσω των Πανεπιστημίων, κρατικών και ιδιωτικών. Υπάρχει τέτοια πρόθεση; Αν όχι, θα πρέπει να προκύψει. Διότι είναι αδικαιολόγητο να χάνεται τόση ηλιακή ενέργεια.

Αχίλλειες πτέρνες της ΕΕ

Τώρα, ως προς την τελευταία αχίλλειο πτέρνα της ΕΕ, αυτή αποτυπώνεται επί της έλλειψης αξιοπιστίας, που είναι συναφής: 1) Με την αδυναμία επίλυσης προβλημάτων που ταλανίζουν τους Ευρωπαίους πολίτες. 2) Με τη μειωμένη ποιότητα και αναποτελεσματικότητα της ηγεσίας των Βρυξελλών. 3) Με το δημοκρατικό έλλειμμα που αυξάνεται. Γιατί; Διότι όλο και περισσότερο οι Βρυξέλλες απομακρύνονται από τους πολίτες της περιφέρειας και των κρατών και αδυνατούν ν’ αντιληφθούν τι πραγματικά συμβαίνει και πώς θα δοθούν λύσεις στα προβλήματα. 4) Με τη διαφθορά και τα σκάνδαλα, που είτε πέφτουν στα μαλακά είτε μπαίνουν με έντεχνο τρόπο κάτω από το χαλί. Όπως είναι για παράδειγμα η περίπτωση των κονδυλίων για την Πράσινη πολιτική…

ΠΗΓΗ: Σημερινή

Ευρωπαϊκή Ένωση