Και ειδικά εκείνοι οι περίεργοι τύποι στη μεσαία γραμμή, εκείνοι που δεν έβαζαν γκολ, αλλά έκαναν όλη τη δουλειά. Θυμάμαι πως μετά τον Θ(ε)ωμά είχα τον Νικολούδη στις παιδικές αναμνήσεις. Πως κοντά στον τεράστιο Μανωλά είχα τον Τάκαρο. Και αργότερα, στην ΑΕΚ των αστέρων η τρέλα με τον «Σάμπα».

Ηταν τα χρόνια που συνειδητοποίησα πλέον ξεκάθαρα, ότι μια ομάδα είναι ωραίο να παράγει θέαμα και να ικανοποιεί τον κόσμο, αλλά για να παίρνει τίτλους πρέπει πρώτα να έχει ισορροπία και καλή άμυνα. Η ΑΕΚ δεν παίζει σε αγώνες επίδειξης και ελάχιστοι μπορεί να θυμόνται τώρα πως το 1996 ή την επόμενη χρονιά υπήρχε υπερομάδα, αλλά έμεινε δίχως στέμμα. Το σπουδαίο είναι οι τίτλοι και εκείνους τους φέρνουν παίκτες με ποιότητα στη μεσαία γραμμή.

Διαβάστε τη συνέχεια στο enwsi.gr

Ποδόσφαιρο ΑΕΚ Superleague SPORTS