"Ψηλός. Με τεχνική που δεν παίρνει πιο πάνω, είναι στο άριστα. Επαφές με την μπάλα που είναι αγγίγματα, μοιάζουν όλα να είναι καλλιτεχνικά .Ραθυμία, τεμπελιά, βαρεμάρα, μπλαζέ ύφος, σταριλίκι άνευ προηγουμένου, αδιαφορία για οτιδήποτε εκτός απ' τη μαγεία, απ' τις στιγμές επίδειξης. Άμυνα; Ποια άμυνα, ποιο τρέξιμο, ποια τακτική, ποια συστήματα, ποια θέση".

Μ' αυτές τις λέξεις περιέγραψα τον Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ πριν από σχεδόν τρεις μήνες. Το όνομά του έπαιζε τότε στο ρεπορτάζ του Ολυμπιακού και είχα βρει την ευκαιρία να τον βαφτίσω "Βούλγαρο Ζιοβάνι", υποδεικνύοντας τις ομοιότητες με τον Βραζιλιάνο.

Μ' αυτό το πρίσμα (και μόνον αυτό) υποστήριξα τότε πως ο Μπερμπάτοφ είναι "γεννημένος" να παίξει στον Ολυμπιακό. Όχι βέβαια γιατί υποστηρίζει την ομάδα από μικρός, αλλά γιατί δεν υπάρχει κανένας άλλος στη γη που να μπορεί να ικανοποιήσει στο 100% την ψύχωση που έχει μερίδα του κόσμου του Ολυμπιακού με τον Ζιοβάνι.

Τσουνάμι
Σχεδόν τρεις μήνες μετά, ο Μπερμπάτοφ έρχεται στην Ελλάδα. Όχι για να ικανοποιήσει την ερυθρόλευκη ψύχωση για "έναν μάγο σαν τον Ζίο", αλλά για κάνει πολλά περισσότερα. Γιατί ο ερχομός του στον ΠΑΟΚ δεν είναι απλώς μεταγραφή αεροδρομίου. Είναι τσουνάμι που χτυπάει ταυτόχρονα πολλές ακτές. Πάμε να τις δούμε.

1. Το δικό του all-in

Η απόκτηση του Βούλγαρου έσβησε μονομιάς την άσχημη αίσθηση που δημιουργήθηκε το βράδυ της Δευτέρας, όταν ο Ολυμπιακός έκανε all-in με Ιντέγε-Ερνάνι και ΠΑΟΚ-ΑΕΚ πήγαν πάσο. Ο ΠΑΟΚ τελικά έκανε και το δικό του all-in, έσπρωξε τις μάρκες στο κέντρο του τραπεζιού.

Κι όπως λέγαμε τη Δευτέρα, στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν βεβαιότητες, το χορτάρι δίνει τις απαντήσεις και κανείς δεν ξέρει τι θα βγει και τι όχι. Μέχρι τότε όμως, πάντα παίζει ρόλο στην ψυχολογία το αν έκανες κι εσύ μια υπέρβαση ή αν απλώς ό,τι καλύτερο μπορούσες. Κι ο ΠΑΟΚ την έκανε.

2. Το νίτρο στη μηχανή

Ο κόσμος του ΠΑΟΚ δεν ξύπνησε μόνο απ' το μούδιασμα της αδράνειας της Δευτέρας. Την άκουσε, ενθουσιάστηκε, είναι στα σύννεφα. Ναι, είμαι ο ίδιος που λέει πως η επιτυχία των μεταγραφών είναι στο χορτάρι και όχι στο πόσα καπνογόνα θα ανάψουν στην υποδοχή. Όμως, οι μεγάλοι αστέρες, αυτοί που έβλεπες στην τηλεόραση στα μεγάλα ματς και ξαφνικά τους βλέπεις με τη φανέλα της ομάδας σου, προσφέρουν και κάτι που δεν μετριέται εντός χορταριού.

Την ελπίδα, το όνειρο. Την καλή ψυχολογία, τη διάθεση να μην τα διαλύσεις όλα στην πρώτη στραβή, την προσμονή να πας στο γήπεδο παρά το αρνητικό αποτέλεσμα της προηγούμενης εβδομάδας, το "να πάμε να δούμε αυτόν". Πολλές φορές "αυτός" απογοητεύει, είναι αλήθεια.

Όμως, ο ΠΑΟΚ τα τελευταία χρόνια ζούσε ξανά και ξανά το ίδιο έργο. Ενθουσιασμός, σφαλιάρες, μιζέρια, εσωστρέφεια, διχόνοια, Γεωργιάδης να προσλαμβάνεται με αναπάντητη. Ο ενθουσιασμός που έφερε το "επιτέλους, έχουμε ισχυρό μεγαλομέτοχο, δεν χρωστάμε, προχωράμε" ήταν ισόποσος με την άσχημη αίσθηση του "άντε, ξανά τα ίδια και τα ίδια, με τους ίδιους".

Δεν έφτανε μόνο ο Άρνεσεν, ο Τούντορ, η φυγή προσώπων που δίχαζαν. Χρειαζόταν και κάτι ακόμα για να μετατρέψει το "νέο ξεκίνημα, με υπομονή" σε "πάμε γερά, ποιος μιας πιάνει". Ο Μπερμπάτοφ ήταν αυτό ακριβώς, το νίτρο στη μηχανή. Ένας παίκτης που δεν είχε έρθει ποτέ στην Τούμπα.

3. Άρνεσεν-Τούντορ

Ο ερχομός του Μπερμπάτοφ πετάει το μπαλάκι στον Τούντορ. Ο Κροάτης έλεγε -και είχε δίκιο- πως παίζει χωρίς επιθετικό και αυτό είναι πρόβλημα. Τώρα, εκτός απ' την επιστροφή του Κλάους, έχει και τον Μπερμπάτοφ. Τώρα οφείλει να δείξει πως ξέρει να διαχειρίζεται όχι μόνο τις δικές του επιλογές, όχι μόνο αυτές του Άρνεσεν, αλλά και αυτές του Σαββίδη.

Ναι, ο λόγος του προπονητή και του αθλητικού διευθυντή πρέπει να είναι ισχυρός σε μια ομάδα. Όμως, αν ο ιδιοκτήτης τους ακούσει και κάνει ό,τι του πουν σε αποχωρήσεις-προσθήκες, δικαιούται κι αυτός να κάνει το κομμάτι του και μετά να τους πει "βγάλτε τα πέρα, δουλειά σας είναι".

Ο Άρνεσεν αποκλείεται να πιστεύει πως ο Μπερμπάτοφ είναι άκομψη παρέμβαση στο έργο του και αλλοίωση του πλάνου του. Αποκλείεται γιατί στην Τσέλσι ήταν στην άλλη όχθη και ξέρει καλά πως αυτά συμβαίνουν. Στους Μπλε ο Άρνεσεν ήταν στο τιμ του Αμπράμοβιτς και ο ρόλος του δεν ήταν να παίρνει τους παίκτες που ήθελε ο Μουρίνιο, αλλά να κλείνει αυτούς που ήθελε ο Ρόμαν. Ο Ρόμαν έφερνε στον Ζοζέ όποιον του ζητούσε, αλλά ταυτόχρονα έπαιρνε κι αυτούς που του έλεγαν οι δικοί του σύμβουλοι.

Ο Μουρίνιο (όπως τώρα ο Τούντορ) ήταν υποχρεωμένος να δουλέψει με όλους, και με τους δικούς του και με του ιδιοκτήτη. Κι αν ο Κροάτης δεν μπορεί να το κάνει με επιτυχία, τότε δεν θα έχει πρόβλημα μόνο στον ΠΑΟΚ, αλλά σε κάθε μεγάλη ομάδα που θα προπονήσει στη συνέχεια της καριέρας του.

4. Αθανασιάδης

Τέσσερις σερί χρονιές με πάνω από 17 γκολ, σημείο αναφοράς. Όμως ασταθές. Με μεγάλα "νεκρά" διαστήματα μέσα στη χρονιά, με ντεφορμαρίσματα. Ίσως και με μια δόση επανάπαυσης, αφού σοβαρό ανταγωνισμό δεν είχε τις τελευταίες σεζόν.

Ήρθε η ώρα που τον απέκτησε. Ο Μπερμπάτοφ δεν είναι απαραίτητο πως θα του φάει τη θέση, αφού λογικά θα τους δούμε και μαζί όταν ο Κλάους γίνει καλά. Όμως, πλέον ο Αθανασιάδης έχει στοίχημα μπροστά του, κίνητρο. Να εκμεταλλευτεί την παρουσία του Βούλγαρου και να φτιάξει δίδυμο μαζί του. Αν ο Κλάους δεν ανταποκριθεί όπως θα πρέπει, δεν θα είναι απίθανο ο Τούντορ να πει "Μπέρμπα στην κορυφή και δύο απ' τους Μακ, Πέλκα, Ζάιρο και Ροντρίγκες πίσω του σε 3-4-2-1".

Επιπλέον, με τον Μπερμπάτοφ στα 35 και τον ΠΑΟΚ να παίζει Ευρώπη, είναι λογικό να γίνει ροτέισον κάποιες φορές. Σίγουρα όταν ο Κλάους θα παίξει κορυφή στη θέση του Βούλγαρου δεν θα θέλει το αποτέλεσμα να οδηγεί κόσμο και Τύπο στο συμπέρασμα "No Berba, no party".

5. Ποιότητα και μαγεία στην επίθεση

Αφήσαμε τελευταίο το αγωνιστικό. Ναι, ο Μπερμπάτοφ είναι 35. Αλλά δεν έκανε ποτέ καριέρα βασισμένος σε αθλητικά προσόντα. Ο χρόνος δεν έχει κάτι να του στερήσει, εκτός ίσως απ' τις αντοχές για να βγάλει συνεχόμενα ματς σε μεγάλο πρωτάθλημα. Εδώ αυτές οι συνθήκες δεν υπάρχουν.

Όλα τα υπόλοιπα είναι εκεί, αναλλοίωτα, όπως ήταν πχ. στην περίπτωση του Ριβάλντο. Τεχνική που πιο πάνω δεν έχει, σιγουριά που αγγίζει τα όρια της αλαζονείας, σκέψη που κάνει τους αμυντικούς να φοβούνται, να μοιάζουν αυτοί οι αργοί και εκείνος ο γρήγορος, ευλογία για τους παίκτες που θα παίζουν γύρω του.

Μακ, Πέλκας, Ζάιρο, Αθανασιάδης, Ροντρίγκες πλέον έχουν σημείο αναφοράς και δουλειά, καθήκοντα. Να παίξουν κοντά του, να κινηθούν στο χώρο, να ψάξουν τη συνεργασία, να τον ταΐσουν σωστά, να εκμεταλλευτούν τα κενά που θα δημιουργεί, αλλά και να τρέξουν και να πιέσουν και γι' αυτόν όταν ο ΠΑΟΚ δεν έχει την μπάλα, γιατί "ο Μπέρμπα δεν ασχολείται μ' αυτά".

Ο κορυφαίος

Ο Εσιέν δεν θα έκανε από μόνος του σούπερ τον Παναθηναϊκό, ο Καμπιάσο δεν μπορεί μόνος του να κάνει το ίδιο στον Ολυμπιακό και ο Μπερμπάτοφ δεν θα λύσει θέματα που ο ΠΑΟΚ μπορεί να έχει στο τέρμα, στην άμυνα, κτλ.

Κανείς δεν τα καταφέρνει μόνος του, ούτε καν ο Μέσι. Όμως, όταν ο κορυφαίος της ομάδας αποδίδει, τότε όλα μοιάζουν πιο εύκολα, πιο πιθανά. Ο Μπερμπάτοφ και ο ερχομός του στον ΠΑΟΚ είναι τσουνάμι. Για το τι θα συμβεί στις ακτές, το λόγο πλέον έχει το χορτάρι.

ΥΓ. Μη χάσετε αργότερα στο Contra.gr τον Φάκελο ΠΑΟΚ με την υπογραφή του Αντώνη Τσακαλέα, ένα σούπερ αφιέρωμα στον Δικέφαλο της νέας σεζόν, σε όσα έχουν γίνει απ' το καλοκαίρι και φυσικά στο τι αλλάζει με τον Μπερμπάτοφ.

Πηγή: contra.gr

 

Μπερμπάτοφ Ποδόσφαιρο Superleague ΠΑΟΚ SPORTS Ολυμπιακός