Η ταλαντούχα Τζένιφερ Γκάρνερ ("Κωδικός Alias", "Daredevil") μεταμορφώνεται θεαματικά από συνηθισμένη μητέρα σε αδίστακτη τιμωρό υπό τις οδηγίες του έμπειρου σε ταινίες δράσης Πιέρ Μορέλ ("Η Αρπαγή", "The Gunman: Σε Θέση Βολής") και μας χαρίζει μία απολαυστική ερμηνεία, επιστρέφοντας δυναμικά στο είδος του ρόλου που την έχει καταξιώσει.

Το Peppermint είναι μία εκρηκτική ιστορία εκδίκησης χάρη στο πρωτότυπο σενάριο του Τσαντ Σεν Τζον ("Το Λονδίνο Έπεσε") και την προσέγγιση του Μορέλ που υπηρετεί την ιστορία ισορροπώντας ανάμεσα στα κίνητρα των ηρώων και τα ξεσπάσματα της βίας που αυτά πυροδοτούν. Μία αιμοσταγής ιστορία εκδίκησης με γυναικεία καρδιά.

Σύνοψη

Η Ράιλι Νορθ (Τζένιφερ Γκάρνερ) είχε μία ευτυχισμένη και χωρίς εκπλήξεις ζωή με τον σύζυγο και τη 10χρονη κόρη τους. Όμως τα μπλεξίματα του συζύγου με το καρτέλ οδηγούν στη βάναυση επίθεση εναντίον της οικογένειας. Η Ράιλι ξυπνάει από κώμα και ανακαλύπτει ότι κόρη και πατέρας έχουν πέσει θύματα δολοφονίας. Το σύστημα αποδεικνύεται διεφθαρμένο και οι δολοφόνοι αθωώνονται. Για να αποδώσει δικαιοσύνη, η Ράιλι απομονώνεται για χρόνια μέχρι που επιστρέφει μεταμορφωμένη από συνηθισμένη γυναίκα σε αδίστακτη τιμωρό.

Το ταξίδι της Ράιλι

Το πρωτότυπο σενάριο που ξετυλίγει την πορεία μιας γυναίκας από την κανονικότητα στη δίψα για εκδίκηση τράβηξε από την πρώτη στιγμή το ενδιαφέρον των παραγωγών και του σκηνοθέτη Πιερ Μορέλ. "Αναζητούσα μία ταινία δράσης με γυναίκα πρωταγωνίστρια και μου άρεσε πολύ η ιστορία" λέει ο σκηνοθέτης. "Για μένα, έχει να κάνει με το συναισθηματικό ταξίδι. Η δράση έχει νόημα όταν υπάρχει συναισθηματικό κίνητρο".

Τα θέματα της ιστορίας συνεπήραν τον Μορέλ, ειδικά το πόσο έντονα μεταμορφώνεται κάποιος όταν έχει πληγωθεί πολύ. "Η Ράιλι δεν είναι αυτό που περιμένεις από τους ήρωες σε ταινίες που τους δείχνουν να είναι κάτι άλλο στο παρελθόν, όπως κατάσκοποι ή στρατιωτικοί. Είναι απλώς μία συνηθισμένη γυναίκα και το τραύμα την αλλάζει σε κάτι άλλο, σε μία γυναίκα που θέλει να βρει το δίκιο της. Ήταν πρόκληση να δω πώς ένας κανονικός άνθρωπος αντιδρά όταν η ζωή του δέχεται ένα τόσο δραματικό και βάναυσο χτύπημα" εξηγεί ο σκηνοθέτης.

Η προσέγγιση αυτή μοιάζει λογική σε σχέση με τις προηγούμενες ταινίες του. "Με έναν τρόπο είναι η συνέχεια της "Αρπαγής" αλλά με γυναίκα πρωταγωνίστρια. Ήταν καιρός" λέει ο Μορέλ.

Με μία ηρωίδα στην καρδιά της δράσης, η Τζένιφερ Γκάρνερ θυμάται πόσο ενθουσιάστηκε με την πρωτότυπη αυτή ιστορία: "Μου άρεσε που η ιστορία ήταν φρέσκια και που μία ταινία δράσης είχε γυναίκα πρωταγωνίστρια, κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό. Δεν μου ξαναδόθηκε η ευκαιρία να εξερευνήσω αυτή τη σπλαχνική ανάγκη μιας γυναίκας να προστατεύσει και να υπερασπιστεί την οικογένεια της σε ταινία, αλλά μπόρεσα να συνδεθώ εύκολα με την ιδέα".

Η έντονη σωματική παρουσία του ρόλου έδωσε στην Γκάρνερ την ευκαιρία να επιστρέψει στο είδος της περιπέτειας, μετά από μία σειρά δραματικών ταινιών. Η ηθοποιός δέχτηκε την πρόκληση να συνδυάσει τις μέχρι τώρα υποκριτικές της εμπειρίες σε μία ταινία. "Δεν είχα κάνει σκηνή μάχης για έντεκα χρόνια, που είναι πολύς καιρός, αλλά ήξερα ότι θα τα κατάφερνα. Αυτή η σωματική έκρηξη με βοήθησε να δείξω την απόγνωση της Ράιλι και τη συναισθηματική ανάγκη για εκδίκηση" εξηγεί η Γκάρνερ.

Οι δημιουργοί γνώριζαν ότι το κοινό ζητούσε την επιστροφή της ηθοποιού στο είδος της περιπέτειας. "Αυτός ο ρόλος μοιάζει ότι ήρθε τη σωστή στιγμή στη ζωή της, είναι η ίδια μια αφοσιωμένη μητέρα που ζει για την οικογένεια της" λέει ο Μορέλ.

Στην καρδιά της ιστορίας υπάρχει η διαμάχη ανάμεσα στην εκδίκηση και τη δικαιοσύνη, αλλά και στην ανθρωπιά που μεσολαβεί ανάμεσα στα δύο άκρα. Η ταινία θέτει το ερώτημα του τι θα κάναμε στη θέση της. "Δεν ξέρω αν αυτή η εκδοχή της δικαιοσύνης γεμίζει το κενό στην καρδιά της Ράιλι" λέει η Γκάρνερ. "Στην πρώτη συνάντηση με τον Πιερ μιλήσαμε για το κατά πόσο η εκδίκηση είναι η κατάλληλη στάση και αναρωτηθήκαμε αν η Ράιλι κάνει το σωστό" λέει η πρωταγωνίστρια. "Είναι ένα ενδιαφέρον και πολύπλοκο θέμα ειδικά μέσα στα πλαίσια μιας ταινίας δράσης".

"Η εκδίκηση είναι μία πολύ σκοτεινή μηχανή που ποτέ δεν φέρνει κανέναν πίσω. Αλλά για τη Ράιλι το θέμα είναι περισσότερο η δικαιοσύνη και όχι η εκδίκηση. Αποδίδει δικαιοσύνη γιατί το σύστημα δεν το έκανε" λέει ο σκηνοθέτης. Η ηρωίδα άλλωστε λειτουργεί στοχευμένα, με ελάχιστες παράπλευρες απώλειες. Έχει μία λίστα με ονόματα και παραμένει σε αυτή. "Η Ράιλι δεν σκοτώνει για να σκοτώσει. Θέλει να αποδοθεί η δικαιοσύνη για να μην συμβεί κάτι τέτοιο ξανά. Το να πληγώσει αθώους ανθρώπους στην πορεία δεν είναι καν επιλογή. Θέλει μόνο να εξολοθρεύσει αυτούς που της έκαναν κακό" επισημαίνει ο σκηνοθέτης.

Το σχέδιο της Ράιλι να χτυπήσει το καρτέλ, την αστυνομία και τους δικαστές μοιάζει με αυτοκτονία, αλλά αναλαμβάνει την αποστολή με όλη της την καρδιά. "Η Ράιλι ενστερνίζεται το ταξίδι και δεν περιμένει να βγει ζωντανή. Στο μυαλό της θα ξαναβρεί την οικογένεια της ξέροντας ότι αυτοί που την πλήγωσαν δεν θα πειράξουν κάποιον άλλον" σχολιάζει ο Μορέλ.

"Ο δικαστής, ο δικηγόρος και η αστυνομία είναι στη λάθος πλευρά του νόμου και αυτό την κάνει να χάνει το μυαλό της" εξηγεί η Γκάρνερ. "Το γεγονός ότι έχασε την κόρη της και τον σύζυγο της και κανείς δεν θέλει να κάνει κάτι για αυτό, την τρελαίνει. Καταπίνει τα συναισθήματα της, κρύβεται και περνάει πέντε χρόνια προετοιμασίας".

Εξαφανίζεται χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος και αρχίζει να ξαναχτίζει τον εαυτό της με μοναδικό σκοπό να αποδώσει δικαιοσύνη με τον δικό της τρόπο. Περνάει τα επόμενα πέντε χρόνια μεταμορφώνοντας τον εαυτό της σε μία αδίστακτη εκτελεστή με ειδικότητα στις πολεμικές τέχνες, τα εκρηκτικά και όλα τα είδη άμυνας και οπλισμού. "Μαθαίνει πολεμικές τέχνες, αποκτά δεξιότητα με μαχαίρια και όπλα, μαθαίνει να κάνει ράμματα στον εαυτό της. Ετοιμάζεται να αναλάβει δράση στην πέμπτη επέτειο του θανάτου τους, που ήταν και τα γενέθλια της κόρης της" εξηγεί η Γκάρνερ.

Την υπόθεση τριπλής δολοφονίας αναλαμβάνουν δύο ντετέκτιβ που σύντομα συνειδητοποιούν ότι τα θύματα είναι οι τρεις άντρες που είχαν κατηγορηθεί για τον φόνο της οικογένειας της Ράιλι πέντε χρόνια πριν. Όσο πιο βαθιά σκάβουν, ο χρόνος τρέχει και τα θύματα αυξάνονται. Ο ντετέκτιβ Μόουζες Μπέλτραν τα έχει δει όλα και ξέρει πώς δουλεύει το σύστημα. Είναι μεθοδικός και ψύχραιμος. "Ο Μόουζες είναι αστυνομικός παλιάς κοπής που είναι στον χώρο χρόνια και τα έχει δει όλα. Έχει συναντήσει απίστευτα πράγματα και έχει αναπτύξει μία συναισθηματική απόσταση" εξηγεί ο Μορέλ.

Αυτή η έλλειψη συναισθήματος δημιουργεί την εντύπωση ότι μπορεί και να είναι ύποπτος, μία δυναμική που ο ηθοποιός Τζον Ορτίζ βρήκε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. "Είναι αμφιλεγόμενος και δεν είναι προσδιορίζεται ως καλός ή κακός αστυνομικός. Το βρήκα πολύ ενδιαφέρον αυτό" λέει ο ηθοποιός για τον ρόλο.

Περισσότερο επηρεάζεται από τα περιστατικά ο συνάδελφος του Μόουζες, Στάνλεϊ. "Είναι πιο νέος και επηρεάζεται. Δεν έχει μάθει να το αντιμετωπίζει το ίδιο καλά" εξηγεί ο σκηνοθέτης. Τον ρόλο αναλαμβάνει ο Τζον Γκάλαχερ που ήθελε να εξερευνήσει τις διαφορετικές πτυχές αυτής της δουλειάς. "Έγινε αστυνομικός με τις καλύτερες προθέσεις και ήταν ίσως λίγο αφελής, αλλά έχει δει πολλά αποτρόπαια εγκλήματα στο τμήμα του" λέει ο ηθοποιός.

Πειστική

Ως δημιουργός με κλίση στις καθηλωτικές ταινίες δράσης, ο σκηνοθέτης Πιερ Μορέλ προσέγγισε την ταινία δίνοντας την ίδια έμφαση στο δράμα και την περιπέτεια. "Έχει να κάνει με το συναισθηματικό ταξίδι, δεν υπάρχει λόγος για δράση αν δεν έχει το ίδιο ενδιαφέρον με το δραματικό στοιχείο" επιχειρηματολογεί ο Μορέλ. Έτσι, ο σκηνοθέτης βασίστηκε σε πραγματικές σκηνές δράσης χωρίς ειδικά εφέ ή ψηφιακή παρέμβαση.

"Πάντα καταλαβαίνω όταν οι ήρωες κάνουν πράγματα που δεν είναι ρεαλιστικά, οπότε προσέξαμε να αποφύγουμε κάτι που θα ήταν απίθανο να συμβεί" εξηγεί ο σκηνοθέτης. "Η ταινία είναι προσγειωμένη και ρεαλιστική, η πρωταγωνίστρια δεν περπατάει στο ταβάνι. Είναι πολύ σημαντικό για μένα να είμαι με τον χαρακτήρα σε όλο το ταξίδι, οπότε η ερμηνεία είναι καταλυτική. Η Τζένιφερ ήταν έτοιμη να το αποδώσει αυτό".

"Ο Πιερ ξέρει ακριβώς τι θέλει, είναι πολύ ξεκάθαρος και έχει χάρισμα με τη δράση και την κάμερα. Είχαμε τον ρεαλισμό στο μυαλό μας και ήμασταν συντονισμένοι" θυμάται η Γκάρνερ.

Με το που υπέγραψε για τον ρόλο, η ηθοποιός ξεκίνησε εντατικές προπονήσεις για ώρες κάθε μέρα με διαφορετικούς προπονητές. Έκανε βάρη, Krav Maga, μποξ και χορό. "Μεγάλωσα ως χορεύτρια και έτσι καταλαβαίνω καλύτερα τις σκηνές δράσης, είναι όλο μια χορογραφία" εξηγεί η πρωταγωνίστρια. Εκτός από τις προπονήσεις η Γκάρνερ εκπαιδεύτηκε στη χρήση οπλισμού με σκοπό να αναλάβει τις περισσότερες σκηνές η ίδια. "Ελπίζω το κοινό να απολαύσει πολύ ποπ κορν και να περάσει τέλεια. Η δράση είναι καταιγιστική και παίζω παντού!" καταλήγει χαριτολογώντας η πρωταγωνίστρια.