Λίγα είναι τα συγκροτήματα που χαίρουν της αγάπης και της εκτίμησης του συνόλου των οπαδών της σκληρής μουσικής παγκοσμίως. Οι Iron Maiden έχουν διαγράψει μία μεγαλειώδη πορεία και έχουν αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμα τους στην ψυχή κάθε ροκά.

Είναι μία από τις αγαπημένες μπάντες του ελληνικού κοινού και κάνουν συχνά συναυλίες στη χώρα μας, ειδικά τα τελευταία είκοσι, περίπου, χρόνια.

Αυτό που τους κάνει να ξεχωρίζουν, είναι η προσήλωσή τους στη μουσική και ο τρόπος ζωής τους. Για παράδειγμα, σε αντίθεση με πολλά άλλα συγκροτήματα, οι Iron Maiden δεν προκάλεσαν ποτέ με σκάνδαλα για χρήση ουσιών ή κάτι παρόμοιο.

Οι περισσότεροι κριτικοί υποστηρίζουν ότι η περίοδος ακμής του συγκροτήματος ήταν η δεκαετία του 1980, όταν συνέθεσαν κομμάτια που άντεξαν στο πέρασμα του χρόνου και συντροφεύουν μέχρι σήμερα τους λάτρεις της rock και metal μουσικής κάθε ηλικίας.

Μέσα σε αυτή τη δεκαετία, και πιο συγκεκριμένα το 1986, κυκλοφορούν ένα μνημειώδες album, το Somewhere In Time.

Ο πειραματισμός με νέους ήχους μούδιασε αρχικά κοινό και κριτικούς, αλλά με την πάροδο των ετών ο δίσκος αγαπήθηκε πολύ και η ποιότητα των συνθέσεων κέρδισε ακόμη και τους πιο δύσκολους οπαδούς.

Ανάμεσα στα κομμάτια του album βρισκόταν και ένα σχεδόν εννιάλεπτο έπος, που έμελλε να γίνει ο διακαής πόθος όλων των Ελλήνων οπαδών, σε κάθε συναυλία του συγκροτήματος στη χώρα μας.

Φυσικά, πρόκειται για το τεράστιο Alexander The Great!

Ελληνική Ιστορία… μετά μουσικής

Ο τίτλος του τραγουδιού τα λέει όλα! Πρόκειται για ένα κομμάτι που μιλά για τον Μέγα Αλέξανδρο και διηγείται γεγονότα από τη ζωή και τις εκστρατείες του.

Η προσωπικότητα και τα κατορθώματα του μεγάλου Έλληνα στρατηλάτη, αποτελούν πηγή έμπνευσης από την αρχαιότητα μέχρι και σήμερα.

Το σημαντικότερο μέρος του τραγουδιού, όμως, βρίσκεται στους πρώτους στίχους:

Near to the East, in a part of Ancient Greece.

In an ancient land, called Macedonia.

Μόνο με δύο στίχους θα μπορούσε κανείς να «χτίσει» ένα ολόκληρο μάθημα Ιστορίας.

Τι μας λένε, λοιπόν, οι Βρετανοί Iron Maiden;

Ας κάνουμε μία μετάφραση:

(Κάπου) κοντά στην Ανατολή, σε ένα κομμάτι της Αρχαίας Ελλάδας.

Σε μία αρχαία γη, που ονομάζεται Μακεδονία.

Σε μία χώρα όπου η Παιδεία πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, το συγκεκριμένο τραγούδι θα έπρεπε να διδάσκεται και να αναλύεται, στίχο-στίχο.

Ίσως θα έπρεπε να ακούγεται ως μουσική υπόκρουση όταν υπέγραφαν στις Πρέσπες, την ώρα που οι πολίτες, οι οποίοι ανέβηκαν στο χιονοδρομικό της Βίγλας για να διαμαρτυρηθούν, έτρωγαν ξύλο και δακρυγόνα.

Πώς φτάσαμε, όμως, ως εδώ;

Πώς χαρίσαμε όνομα και Ιστορία στη γειτονική χώρα;

Βορειο- «Μακεδονική» παράνοια

Τα Σκόπια, κατά κόσμον Βόρεια Μακεδονία, είναι ένα περίκλειστο κράτος που προέκυψε από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το 1992.

Αποτελούσε περιφέρεια στο νότιο κομμάτι της χώρας μέχρι και τη διάλυσή της.

Πρόκειται για μία χώρα με πληθυσμό περίπου 2 εκατομμυρίων, το ένα τέταρτο των οποίων, κατοικεί στην πρωτεύουσα, την πόλη των Σκοπίων. Ομιλείται μία νοτιο-σλαβική διάλεκτος, η οποία έχει πολλές ομοιότητες με τη βουλγαρική γλώσσα.

Η πλειοψηφία των κατοίκων είναι οι λεγόμενοι Σλαβομακεδόνες, ένας νότιος σλαβικός λαός. Η ακριβέστερη ονομασία θα έπρεπε να είναι Δυτικο-Βούλγαροι ή κάτι ανάλογο, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς έχουν βουλγαρική καταγωγή.

Υπάρχει μία μεγάλη αλβανική μειονότητα, η οποία αποτελεί το 25% του πληθυσμού, περίπου. Επίσης, υπάρχουν κάποιοι Έλληνες, ή πολίτες με ελληνικές καταβολές και ορισμένοι Σέρβοι.

Εύλογα γεννάται η εξής απορία: Γιατί ένας βουλγαρικός, ως επί το πλείστον, πληθυσμός να λέγεται μακεδονικός;

Στην περιοχή που αποτελούσε την περιφέρεια της Μακεδονίας και περιελάμβανε τα αρχαία εδάφη της, κατοικούσαν Έλληνες, Βούλγαροι, Τούρκοι και ορισμένοι Σέρβοι. Ήδη από τα τέλη του 18ου αιώνα, όταν η περιοχή ανήκε ακόμη στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, σε πολλά μέρη της είχε επικρατήσει μία νοτιο-σλαβική διάλεκτος, συγγενική με τα Βουλγαρικά.

Η χρήση της ήταν μόνο προφορική, χωρίς να υπάρχει γραπτή μορφή. Υιοθετήθηκε και από τους Έλληνες κατοίκους, διότι ήταν εύκολο για αυτούς να τη μάθουν, ενώ οι Βούλγαροι δυσκολεύονταν να μάθουν την ελληνική γλώσσα. Έτσι, με την πάροδο του χρόνου και λόγω ευκολίας, αλλά και μεγάλων ποσοστών αναλφαβητισμού, η διάλεκτος αυτή έγινε η μητρική γλώσσα πολλών κατοίκων.

Παρόλα αυτά, η εθνική συνείδηση παραμένει σταθερή. Στα χρόνια που ακολούθησαν, οι Έλληνες σλαβόφωνοι αγωνίστηκαν με θάρρος και αυταπάρνηση για την Ελλάδα.

Οι αρχές του 19ου αιώνα φέρνουν αναταραχές για τους Οθωμανούς στην περιοχή των Βαλκανίων. Οι αλυτρωτικές τάσεις και η ανάπτυξη του εθνικού φρονήματος, οδηγούν στην εξέγερση των Σέρβων (1804) και την επανάσταση των Ελλήνων (1821). Αργότερα, ιδρύεται η Βουλγαρική Εξαρχία (1870) με τη βοήθεια εμπορικών κύκλων από τη Ρωσία.

Το 1903 έχουμε την «Εξέγερση-Προβοκάτσια του Ίλιντεν (Προφήτη Ηλία)», που οργανώθηκε από την αυτονομιστική επαναστατική οργάνωση ονόματι Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση και ξέσπασε στο βιλαέτι του Μοναστηρίου.

Η Μακεδονία γίνεται το «μήλον της έριδος» ανάμεσα σε Έλληνες, Σέρβους και Βούλγαρους.

Οι Βούλγαροι θεωρούν τον πληθυσμό της Μακεδονίας βουλγαρικό και διεκδικούν εδάφη στα πλαίσια της δικής τους ιδέας για τη «Μεγάλη Βουλγαρία». Οι Έλληνες αγωνίζονται κατά των βλέψεων αυτών και μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η περιοχή μοιράζεται σε τρία μέρη με τη Συνθήκη του Νεϊγύ (29/11/1919).

Το κομμάτι που παραχωρείται στην Ελλάδα αποκαλείται από τους μη Έλληνες «Αιγαιακή Μακεδονία» ή «Μακεδονία του Αιγαίου». Το μέρος που αντιστοιχεί στη Βουλγαρία ονομάζεται «Μακεδονία του Πιρίν» και τέλος, το κομμάτι της Σερβίας ονομάζεται «Νότια Σερβία» ή «Βαρντάρσκα Μπανόβινα», αλλά οι κάτοικοι το αποκαλούν «Μακεδονία του Βαρδάρη».

Κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι συζητήσεις γύρω από το ζήτημα της Μακεδονίας συνεχίζονται. Ιδρύεται η Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας, βασικό θεμέλιο της οποίας ήταν η πεποίθηση της ύπαρξης Μακεδονικού έθνους.

Γίνεται προσπάθεια προώθησης της ιδέας για ένωση των τριών τμημάτων της Μακεδονίας και αυτονομία. Αυτό το σενάριο ήταν το βολικότερο για τη Βουλγαρία, καθώς θα ήταν πιο εύκολο να ενσωματώσει την περιοχή στην επικράτειά της.

Μετά από πολλά χρόνια πολιτικού μπραντ ντε φερ, φτάνουμε στην εποχή μας.

Η «Μακεδονική» εθνική συνείδηση στη γείτονα χώρα γίνεται ολοένα και ισχυρότερη και η Ελληνική πολιτική σκηνή φαίνεται να συνεχίζει στα βήματα των κομμουνιστικών κομμάτων της περιόδου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, με αποκορύφωμα τη Συμφωνία των Πρεσπών της 12ης Ιουνίου του 2018.

Επίλογος

Δυστυχώς, ζούμε σε μία εποχή που πρέπει να εξηγούμε τα αυτονόητα.

Το ότι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Έλληνας και δόξασε τον ελληνικό πολιτισμό μεταφέροντάς τον στις εσχατιές του τότε γνωστού κόσμου, είναι αυτονόητο.

Το ότι δεν υπάρχει «Μακεδονικό» έθνος, είναι αυτονόητο.

Το ότι η περιοχή που κατοικείς ονομάζεται Μακεδονία από την αρχαία εποχή, δεν σε κάνει αυτομάτως και Μακεδόνα στην καταγωγή.

Ήμουν εκεί, στα βουνά της Φλώρινας, όταν τον Ιούνιο του 2018 δώσαμε το δικαίωμα στους γείτονες να λέγονται Μακεδονία. Ευτυχώς, βάλαμε και τη λέξη «Βόρεια» για καμουφλάζ, αλλά τους ανοίξαμε την όρεξη και για τη «Νότια Μακεδονία», αυτή του Αιγαίου, όπως λένε.

Το όνομα είναι η ταυτότητα και η συνέχειά μας. Δεν είναι απλώς ένα μέτριας σημασίας διαπραγματευτικό χαρτί.

Είναι πολύ δύσκολο να χωρέσεις την Ιστορία αιώνων σε λίγες γραμμές.

Οι Iron Maiden το κατάφεραν και μας χάρισαν το έπος που λέγεται Alexander The Great!

Ας το ακούμε για να θαυμάζουμε τα κατορθώματα του μεγίστου των Ελλήνων!

Ας το ακούμε στη διαπασών για να θυμόμαστε ότι η Μακεδονία δεν είναι ελληνική!

Η Μακεδονία είναι Ελλάδα!

ΠΗΓΗ: Geopolitico.gr

Ιστορία Iron Maiden LIFE