Όταν το καλοκαίρι βρέθηκα στο προπονητικό κέντρο των Σπάτων και συγκεκριμένα στις δοκιμές που πραγματοποίησε η ΑΕΚ προκειμένου να επιλέξει ο τότε προπονητής της, Βαγγέλης Βλάχος κάποιους νεαρούς παίκτες, οι οποίοι θα στελέχωναν την ομάδα δεδομένων των περιορισμών που υπήρχαν στους μεταγραφικούς όρους της ομάδας, βρέθηκα αντιμέτωπη στην ουσία με ένα κοινωνικό φαινόμενο.

Από αυτά τα δοκιμαστικά πέρασε πολύς κόσμος. Δε θα κρίνω εγώ το ταλέντο τους. Δεν είμαι η αρμόδια. Έβλεπες παίκτες αναγνωρίσιμους, ημι-αναγνωρίσιμους, άγνωστους, κάθε είδους. Κι από ΄κεί ψηλά, στο μπαλκόνι μαζεμένοι οι συγγενείς παρακολουθούσαν με αγωνία την προπόνηση και ήλπιζαν για την επιλογή του παιδιού τους. Τη διάκριση. Μια θέση στο ρόστερ. Κάτι μου θύμιζε όλο αυτό. Προσπάθησα να θυμηθώ.

Αρχικά μου θύμιζε τις ημέρες των πανελληνίων εξετάσεων που στο προαύλιο ήταν μαζεμένοι οι γονείς και περίμεναν με αγωνία τα παιδιά τους να εξέλθουν και να τους πούν πώς έγραψαν. Εκεί που κρινόταν το μέλλον τους με την εισαγωγή τους στην ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση.

Μετά μου θύμισε κι άλλη περίπτωση. Τα καλλιστεία. Γελάτε; Μάλιστα. Ότι είναι για τα κορίτσια τα καλλιστεία, είναι για τα αγόρια το δοκιμαστικό στο ποδόσφαιρο. Και θα σας αναλύσω το γιατί. Καταρχήν και οι δυο διαδικασίες, είναι διαδικασίες επιλογής. Απευθύνονται σε συγκεκριμένες ηλικιακές ομάδες, και ενδιαφέρονται κατά βάση για τα φυσικά-σωματικά χαρακτηριστικά των παιδιών, ασχέτως εάν στην πορεία αξιολογείται και ο χαρακτήρας.

Στη συνέχεια και από τις δυο διαδικασίες, προκύπτουν διακρίσεις, που βοηθούν μεν δίνοντας ευκαιρίες, αλλά δεν είναι απαραίτητο ότι θα ακολουθήσει και καριέρα. Κι επίσης και τα δυο επαγγέλματα, τόσο ο επαγγελματικός αθλητισμός όσο και η επαγγελματική ενασχόληση με τη μόδα έχουν συγκεκριμένη σχεδόν ημερομηνία λήξης. Με λίγα λόγια, εκεί που τα υπόλοιπα επαγγέλματα μπορεί να ξεκινούν αυτά τελειώνουν. Κι όποιος πρόλαβε, τον κύριο είδε.

Επίσης και στα δύο επαγγέλματα οι υποψήφιοι είναι πολλοί και δεν κάνουν όλοι για αυτές τις δουλειές, αλλά επειδή είναι επαγγέλματα με προβολή στις μέρες μας προσελκύουν πολλούς νέους ανθρώπους. Δεν είναι τυχαίο το 65 % που διάβασα σε μια έρευνα των παιδιών στην Ελλάδα που ασχολείται με το ποδόσφαιρο.

Tι συμβαίνει όμως στην ΑΕΚ και ο "ιερός λόχος" των αμούστακων παιδιών της φτάνει στο τέλος της πρώτης φάσης του πρωταθλήματος τελευταίος και καταιδρωμένος;

Μήπως τελικά η ΑΕΚ πεθαίνει λόγω υπερβολικής νεότητας; Καλά τα νιάτα, καλό το ταλέντο, καλό το πάθος και η διψα για διάκριση, αλλά αμα έφταναν μόνο αυτά, τότε όλοι θα γινόντουσταν κατευθείαν διευθυντές. Τελικά ίσως το πείραμα με τους πιτσιρίκους δεν βγεί πετυχημένο από την πρώτη τους σεζόν. Δεν είναι κακό να μη μπορούν. Κι άλλες ομάδες προσπάθησαν να χτίσουν πάνω στα νέα ταλέντα και το έκαναν, αλλά έδειξαν και τη δέουσα υπομονή, όπως στην περίπτωση του οπλοστασίου της Άρσεναλ.

Άντε και μαζέψαμε κάποιους που κλωτσάνε καλά το τόπι, το καλά είναι πάντα σχετικό, καλά σε σχέση με ποιους; Σε σχέση με τους υπόλοιπους που ενδιαφέρονταν να ενταχθούν σε αυτό το ρόστερ με τα τόοοοοοοοοοοοοοσα προβλήματα. Άντε και αλλάξαμε και προπονητή γιατί μπορεί και να έφταιγε ο πρώτος που ήταν λίγο σαν κακός δάσκαλος και τους φώναζε πολύ. Άντε και ρίξαμε και το φταίξιμο και σε καμμιά δεκαριά διαιτητές γιατί όλοι θέλανε την καταστροφή της ΆΕΚ. Άντε και βρήκαμε κι έναν επενδυτή φάντασμα που (άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου) θέλει να επενδύσει σε αυτή την ομάδα έτσι όπως έχει καταντήσει.

Ξέρετε τι μου θυμίζει η υπόθεση Βιντιάδη; Tη φιλική εταιρία. Όταν θέλανε να ξεσηκώσουν τους Έλληνες να εξεγερθούν για την επανάσταση του 1821 ενώ δεν υπήρχε στην ουσία κανείς από πίσω να χρηματοδοτήσει, μόνο και μόνο για να ελπίζει ο ραγιάς και να πιάσει το τουφέκι, τον άφησαν να πιστεύει σε κάποιους "μεγάλους" που του κάνουν πλάτες και θα βοηθήσουν οικονομικά το εξεγερμένο έθνος να επιβιωσει. Δεν υπήρχε κανείς με λεφτά. Ήταν μια κατάσταση placebo. Τότε η επανάσταση έγινε. Τώρα δεν το βλέπω.

Όταν τα παιδιά αυτά, διασκορπιστούν το καθένα σε κάποια διαφορετική ομάδα ανάμεσα σε άλλους παίκτες, λίγο μεγαλύτερους, λίγο καλύτερους, λίγο πιο ψημμένους, λίγο πιο χορτάτους, ίσως το καθένα βρεί τον εαυτό του. Έτσι όπως είναι τώρα όλα μαζί εκεί, σαν τα κλωσσόπουλα που τρέχουν όλα μαζί χωρίς να ξέρουν πού πηγαίνουν, όσο φροντίζουν περισσότερο το πώς θα στέκεται το τσουλούφι τους στο γήπεδο παρά το πώς θα βγάλουν καμία ασίστ, η ΑΕΚ θα είναι η τελευταία τρύπα του ζουρνά.

Αν σε όλα αυτά είμαι λάθος και η λακ με το ζελέ δεν είναι τα απαραίτητα τους καλλυντικά, αν το μυαλό τους δεν έχει πάρει αέρα 9 μποφόρ για το τίποτα κι αν όλα αυτά είναι κακοήθειες, τότε, μάλλον φταίει κάτι άλλο. Το ότι δεν μπορούν. Το να μη μπορούν είναι χειρότερο από το να εχουν χάσει τον προσανατολισμό τους. Μόνο οι ίδιοι ξέρουν τι τους συμβαίνει. Έξω έχει 11 βαθμούς Κελσίου. Τι σύμπτωση…

Sport Bitch ΑΕΚ Superleague