Παρακαλώ προχωρήστε στην ανάγνωση του κειμένου μόνο εάν έχετε συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας σας.

Η Έλενα Φάκου γράφει για τους ανθρώπους που ερεθίζονται σεξουαλικά με την ιδέα του θανάτου και συνομιλεί με έναν εξ'αυτών.

Η νεκροφιλία, όπως αναγράφεται στην ψυχολογία, έχει πλέον πολλές διαφοροποιήσεις και παραλλαγές.

Ένας άνθρωπος που έχει το φετίχ του θανάτου, μας το εξηγεί όσο αυτό είναι  δυνατό και μας ενημερώνει πως υπάρχει μια ολόκληρη βιομηχανία παραγωγής ταινιών με σενάρια των φαντασιώσεων των νεκρόφιλων, προκειμένου να ικανοποιούνται οπτικά και να μη φτάνουν στο σημείο να σκοτώσουν ή να βλάψουν κάποιον άλλον.

Ο Β.Α. μπορεί για τους γύρω του να είναι και να συμπεριφέρεται σαν ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Στο μυαλό του, όμως, η φαντασία καλπάζει με τόσους ίππους, που λίγοι μπορούν να καταλάβουν και να συμβαδίσουν.

Ο ίδιος μας εξηγεί :

"Το θέμα της νεκροφιλίας είναι αρκετά μεγάλο για να περιληφθεί σε σκέψεις αποτυπωμένες σε ένα χαρτί. Ταυτόχρονα έχει αμέτρητες παραμέτρους που σχεδόν είναι και σε πλήρη αντίθεση μεταξύ τους παρά το ότι σχετίζονται με την ίδια βάση.

Θέλω να σας περιγράψω το φετίχ, ας το πούμε αυτό, από τη δική μου πλευρά, κάνοντας και μια προσπάθεια να σας μεταφέρω άλλες αντιλήψεις και αισθητικές του χώρου.

Πρώτα από όλα, υπάρχει η διαφοροποίηση ανάμεσα στη συγκατάβαση και τη βία.

Σε όσους μας αρέσει το συγκαταβατικό σενάριο, η βία μάς είναι αδιάφορη έως και απεχθής.

Συγκαταβατικό σενάριο, το δικό μου φετίχ και φαντασίωση.

Θα σας εξηγήσω τον όρο Deathgasm, που είναι βασικό συστατικό στο 99% των φαντασιώσεων που περιλαμβάνουν θάνατο.

Η λέξη προσδιορίζει ότι η σεξουαλική ηδονή είναι ο κυρίαρχος σκοπός.

Προφανώς δεν υπάρχει στην πραγματικότητα κάτι τέτοιο και πρόκειται για εφεύρεση των στούντιο παραγωγής νεκροφιλικών φαντασιώσεων, ώστε να κάμψουν τον ηθικό ανασταλτικό παράγοντα στους πελάτες τους και να αγοράσουν τις ταινίες.

Η εξέλιξη του σεναρίου μοιάζει με σεξουαλική πράξη και η απόλυτη ηδονή συμβολίζεται με το ότι οι συμμετέχοντες σε αυτό επιλέγουν να βιώσουν το απόλυτο (σε επίπεδο οργασμού) έστω και αν είναι το τελευταίο.

Η απαραίτητη διείσδυση στο σώμα μεταφέρεται μέσω του φονικού όπλου. Συνήθως με μαχαίρι στην κοιλιά, που επαναλαμβάνεται συνεχώς. Υπάρχουν και άλλα σενάρια με βέλη ή όπλο... όλα όμως περιλαμβάνουν αργό και υποτίθεται ηδονικό θάνατο.

Στα σενάρια με βία προηγείται έντονος σαδισμός και ο θάνατος συνήθως επιφέρεται με κάποιο ακαριαίο τρόπο, συνήθως πυροβολισμό στο κεφάλι. Ωστόσο, είναι κάτι που δεν καταλαβαίνω και δεν μπορώ να σας βοηθήσω στο πού μπορεί να αντλείται ηδονή από αυτό.

Παρά πολύ διαδεδομένο το Breath Control. Το βλέπουμε συχνά στον κινηματογράφο, ακόμα και σε τηλεοπτικές σειρές (Nip Tuck). Γίνεται με τα χέρια ή με πλαστική σακούλα στο πρόσωπο. Προσωπικά το θεωρώ άκρως επικίνδυνο και γνωρίζω πως μόνο πολύ έμπειροι μπορούν να το δοκιμάσουν.

Φαντασίωση στο νεκροτομείο είναι το βασικό σενάριο όλων των νεκροφιλικών φαντασιώσεων. Ο ίδιος το συνδέω και με το φετίχ του sleeping sex, αν και πολλοί διαφωνούν σε αυτό. Η ιδέα είναι η ίδια, ένα σώμα που βρίσκεται στην απόλυτη διάθεση του άλλου. Περιλαμβάνει καθαρισμό, αλλαγή ρούχων, εσωρούχων, μεταφορά στα χέρια, χτένισμα, λούσιμο, βάψιμο, γενικά περιποίηση και φυσικά σεξουαλική πράξη."

 

Yπάρχουν πολλές γυναίκες που να συμφωνούν με το δικό σου φετίχ και να ερεθίζονται σεξουαλικά με τις τεχνικές ακροβασίας ανάμεσα στον οργασμό και το θάνατο;

Η ύπαρξη του διαδικτυακού αυτού τόπου http://www.darkfetishnet.com/home.php προφανώς αποδεικνύει ότι υπάρχουν. Προσωπικά έχω μιλήσει, διαδικτυακά πάντα, με γυναίκες που μοιράζονται το ίδιο φετίχ (βασικά ποτέ δεν έχω μιλήσει με άντρα), ωστόσο θεωρώ πως στην πραγματική ζωή δεν θα το γνωρίζαμε ακόμα και αν βρίσκονταν δίπλα μας. Ειδικά στην Ελλάδα, όπου η φαντασίωση θεωρείται αμαρτία.

Ποιο είναι το πιο extreme όριο στο οποίο έχεις φτάσει σε σχέση με την ανθρώπινη ζωή την ώρα του σεξ;

Κάποια παιχνίδια με αίμα (blood play) που ξεκίνησαν τυχαία όταν η φίλη μου προσπάθησε ανεπιτυχώς να με ξυρίσει. Μια τυχαία απροσεξία της εξελίχθηκε σε προγραμματισμένο και ενσωματώθηκε στο παιχνίδι. Ειδικά σε στιγμές που οι αισθήσεις διεγείρονται σε βαθμό που τα συνηθισμένα ερωτικά παιχνίδια αδυνατούν να ικανοποιήσουν. Φυσικά το τι εννοεί ο καθένας μας extreme, εξαρτάται από τα προσωπικά όρια ηθικής, την αισθητική και τα ταμπού.

Παραγγέλνεις τέτοιου είδους ταινίες; Πες μας ένα από τα σενάρια που είχες στο μυαλό σου και έγινε πραγματικότητα στην οθόνη.

Ο καθένας μπορεί να επιλέξει το κατάστημα της αρεσκείας του πχ : http://nicheclips.com/ ,http://www.the-progressive-art-project.com/  και ανάλογα με την αισθητική του και να κάνει download το κλιπ ή photoplay με το θέμα που θα διαλέξει, πληρώνοντας με πιστωτική ή και άλλους τρόπους. Πολλά σενάρια, δημιουργίες των ίδιων των στούντιο είτε πελατών τους (custom request ), έχουν πλησιάσει τις δικές μου φαντασιώσεις. Φυσικά ποτέ δεν θα βρεις κάτι που να σε εκφράζει απόλυτα. Μέχρι σήμερα δεν μπόρεσα να στείλω το δικό μου σενάριο για οικονομικούς λόγους.

Είναι ακριβή η παραγγελία μιας τέτοιας παραγωγής ταινιών;

Εξαρτάται από τις απαιτήσεις του πελάτη κυρίως σε χρόνο (μέγεθος βίντεο) και αριθμό ηθοποιών. Φαντάζομαι ότι ιδιαίτερες απαιτήσεις όπως το vore, δηλαδή το θύμα να καταπίνεται από κινούμενη άμμο ή κάποια φανταστική μορφή ζωής (εξωγήινη, μυθικό τέρας), ακόμα και από άψυχα αντικείμενα όπως καναπέδες, κρεβάτια, λογικά θα πρέπει να επιβαρύνεται με πρόσθετα έξοδα ειδικών εφέ.

Ένα μέσο κόστος με δύο ηθοποιούς και διάρκειας περίπου 15 με 20 λεπτά κοστίζει περίπου στα 500 δολάρια ΗΠΑ. Το κόστος αγοράς έτοιμων κλιπ κυμαίνεται στα 15 με 25 δολάρια ΗΠΑ. 
Αρχικά, πριν γνωρίσω την ύπαρξη των στούντιο, αρκούμουν σε ταινίες του κινηματογράφου με σχετικό περιεχόμενο (π.χ. «Συνέντευξη με έναν βρικόλακα» , «Blade» , «Underworld» κτλ). Είμαι βέβαιος ότι υπάρχει σαφέστατη πρόκληση και φετιχισμός μέσα στις ταινίες και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι ανταποκρίνονται πλήρως στη φαντασία του death fetish .

Aισθάνεσαι ενοχές που έχεις αυτό το πολύ ιδιαίτερο φετίχ ή νιώθεις τυχερός που έχεις συγκεκριμενοποιήσει τόσο τις ερωτικές σου προτιμήσεις;

Θα ένιωθα τυχερότερος αν κέρδιζα το τζόκερ. Όμως μου αρέσει που νιώθω έναν απόλυτα ξεκάθαρο διαχωρισμό της φαντασίωσης από την πραγματικότητα, με κάνει να νιώθω ασφαλής στο να την απολαύσω. Νομίζω ότι η φαντασίωση είναι ωφέλιμη για την ηδονή όταν παραμένει στη σφαίρα του μύθου, του παραμυθιού. Τότε μονάχα μπορείς να τη διαστείλεις προς οποιαδήποτε κατεύθυνση και να τη γευτείς με τις αισθήσεις της σκέψης. Μερικές όμως φορές θα προτιμούσα να είχα οικονομικότερες φαντασιώσεις και πολλές φορές έχω αναρωτηθεί για ποιους λόγους δεν μπορώ να ικανοποιήσω τη φαντασία μου με απλές πορνό ταινίες όπως όλος ο κόσμος ..

Το περιβάλλον σου (π.χ. φίλοι) το γνωρίζουν ή είναι επτασφράγιστο μυστικό της κρεβατοκάμαράς σου;

Ποτέ δεν θεώρησα το περιεχόμενο της φαντασίωσής μου κακό ή αμαρτωλό, λανθασμένα ίσως διότι όλες οι αντιλήψεις δεν είναι οι ίδιες. Ωστόσο, ίσως να έχω μιλήσει περισσότερο από όσο έπρεπε και πιθανώς με λάθος ανθρώπους. Θα χαιρόμουν πάντως να το συζητήσω και να το μοιραστώ με τα σωστά άτομα. Μου λείπει η ανταλλαγή σκέψεων πάνω σε αυτό το θέμα.

Πιστεύεις πως οι άνθρωποι που έχουν κάποια φετίχ από απλά έως και πολύ περίεργα, έχουν βιώσει κάτι στη ζωή τους που το προκάλεσε αυτό, δηλαδή το φετίχ είναι επίκτητο ή είναι προγραμματισμένο από το dna του ανθρώπου;

Τι είναι απλό και τι είναι περίεργο είναι μεγάλη συζήτηση. Για μένα περίεργο είναι να στερείσαι κάτι που θέλεις για λάθος λόγους όπως η άγνοια, ο ψεύτικος συντηρητισμός και η ανούσια ηθική. Νομίζω πως το έργο μας, εν μέρει, διαμορφώνεται από τα εισερχόμενα δεδομένα και ερεθίσματα όπως αυτά τα αντιλαμβάνεται η λογική μας. Ωστόσο δεν σημαίνει ότι αν γεννηθείς Μουσουλμάνος δικαιολογείσαι να θανατώσεις με λιθοβολισμό την άπιστη σύζυγο. Πραγματικότητα που σημαίνει ότι η πνευματική ωριμότητα και οι ηθικές αξίες συμμετέχουν στην τελική διαμόρφωση των όσων μας χαρακτηρίζουν. Θα το θεωρούσα μεγάλη σύμπτωση να βρεις ανθρώπους με τα ίδια φετίχ που να τους ενώνει κάποιο κοινό γεγονός στη ζωή τους.

 

 

Η Αντζελίνα Τζολί είχε πει κάποτε: «Είναι πολύ επικίνδυνο και ερεθιστικό μαζί να παίζεις καμιά φορά με τον εαυτό σου κι ένα μαχαίρι».  Τι έχεις να της απαντησεις;

Δεν με εξιτάρει η ιδέα να «παίξω» μόνος μου, αλλά θα το θεωρούσα πολύ ηδονιστικό να το δω σε κάποιο κλιπ ως θεατής, όμως θα συμφωνήσω με την ηθοποιό ότι για κάποιους μπορεί να είναι πολύ ηδονικό. Η ανεξέλικτη αύξηση της ηδονής μπορεί μεν να οδηγεί σε ντελίριουμ απόλαυσης αλλά ταυτόχρονα να γίνεται και επικίνδυνη, είτε όταν περιλαμβάνει παιχνίδι με τον εαυτό σου και ένα μαχαίρι είτε να σου προσφέρει στοματικό ερώτα η φίλη σου την ώρα που οδηγείς.

Κατά την ερωτική πράξη με τη σύντροφό σου, που και της ιδίας της αρέσει το ίδιο deathgasm όπως είπες, υπάρχει συναίσθημα ή όλα είναι hardcore;

Οι σχέσεις μου πάντα ήταν συναισθηματικές και ποτέ hardcore. Μπορεί όμως το συγκριμένο παιχνίδι ρόλων να περιλαμβάνει τη σεξουαλική πράξη ή τον βασανισμό ως τιμωρία σχετική με τον ρόλο. Π.χ. ο σκληρός ανακριτής και η σέξι κατάσκοπος ή ο μοναχικός εξερευνητής που καταπατάει την απαγορευμένη περιοχή των Αμαζόνων (και τα δύο από τα αγαπημένα μου). Όμως κάθε βήμα μέσα στον κόσμο της ανεξερεύνητης ηδονής πρέπει να πλαισιώνεται από άρρηκτη και επιβεβαιωμένη συναισθηματική σχέση. Μόνο έτσι μπορείς να αφεθείς στην απόλαυση. Είναι η αγάπη που θα σε οδηγήσει με ασφάλεια στη μετάθεση των ορίων.

 

Sport Bitch