Έχω βαρεθεί τους δήθεν, έχω κουραστεί με τους σκαλωμένους, έχω σιχαθεί τους αρτηριοσκληρωτικούς και παθαίνω ναυτία με τους ανόητους. Επίσης, απεχθάνομαι μια ακόμη κατηγορία ανθρώπων: Αυτούς που «απολαμβάνουν» είς βάρος άλλων ανθρώπων, την εφήμερη δημοσιότητά τους. Ευτυχώς, γνώρισα το Μάκη Παπαδημητράτο και πήρα μια μεγάλη ανάσα από όλους τους παραπάνω που μαστίζουν την καθημερινότητά μου.

Ο Μάκης είναι ένας άνθρωπος με σοβαρή σκέψη, καλλιεργημένος, καλλιτέχνης, αυθεντικός και βγάζει μια καλοσύνη στο βλέμμα και στην έκφρασή του που σπάνια τη βρίσκεις στους ανθρώπους στις μέρες μας. Κάπου εκεί που οι «κατώτεροι» άνθρωποι φτάνουν σε ακρότητες για τις ψευτοϊδεολογίες τους, έρχεται ο Μάκης να δείξει πως μπορεί κάποιος να υποστηρίζει αυτό που πιστεύει σεβόμενος απόλυτα τον πλησίον του, όσο αντίθετα κι αν σκέφτεται από αυτόν.

Ο Μάκης είναι ο πολίτης που δηλώνει αμεσοδημοκράτης, που αντιπαθεί της κακή χρήση της εξουσιας από τους θεσμικούς παράγοντες, που θα πολεμούσε για την ελευθερία του, και πιστεύει πως οι ακροδεξιοί όλου του κόσμου πρέπει να απομονωθούν γιατί δηλητηριάζουν τις ψυχές των λαών.

Για τη θεατρική παράσταση «Τα επτά μπισκότα» : Η παράσταση ξεκίνησε από την προτροπή του Β. Αλεξανδρή, ενός φίλου και συναδέλφου με τον οποίο παίξαμε μαζί στους «Κλέφτες» για μια παράσταση η οποία να είναι προσανατολισμένη προς τα Bar και όχι τις θεατρικές αίθουσες και έτσι κάναμε ένα αλέγκρο θέαμα με το οποίο να εκφραστούμε καλλιτεχνικά και να περνάμε καλά εμείς και ο κόσμος. Είναι ένα θεατρικό το οποίο όμως έχει κινηματογραφικό τρόπο αφηγησης. Μοιάζει σαν ένα road movie, που παίζεται σε σκηνή. Είμαστε 2 ηθοποιοί που παίζουμε από 4 ρόλους , 2 γυναικείους και 2 αντρικους ο καθένας. Είναι μια ιστορία διάρκειας περίπου 2 ωρών, ξεκινάμε από την Αθήνα, κάνουμε μια στάση στη Λάρισα ,φτάνουμε στη Θεσσαλονίκη και πάλι πίσω. Το έργο παίζεται στο Hub (εκεί όπου παλαιότερα στεγαζόταν η βιομηχανία της Palco ) στα Κ.Πετράλωνα, ο οποίος είναι ένας χώρος ο οποίος στεγάζει πολλές εκδηλώσεις τέχνης και όχι μόνο. “Tα επτά μπισκότα» θα συνεχιστούν για δεύτερη σεζόν τον επόμενο χειμώνα και το καλοκαίρι, θα γίνουν κάποιες παραστάσεις στην επαρχία και ίσως κάποιες λίγες επιλεγμένες στην Αθήνα. Αυτό που εισπράττουμε από τον κόσμο είναι η αποδοχή, γελάει πάρα πολύ, μας χειροκροτεί θερμά στο τέλος και ξαναέρχεται να δεί την παράσταση με διαφορετικούς φίλους του κάθε φορά.

Για την ταινία «Τσιου» τη μεγαλύτερη εμπορική σου επιτυχία και παράλληλα την ταινία με την οποία απέσπασες τρεια βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης : Αυτό του καλύτερου σεναρίου, του καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη και το βραβείο fipresci. Η φόρμα της ταινίας ήταν προσαρμοσμένη στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο για να έρθει οικεία στο θεατή, δηλαδή στα απλά πλάνα και δίνοντας βάση στο σενάριο και τις ερμηνείες. Ο τρόπος κινηματογράφησης, ο τρόπος αφήγησης, όλα ήταν απλά και όχι εφετζήδικα και στηρίζονταν πάνω στην ατάκα και την πλοκή. Όσον αφορά την ιστορία του «Τσίου», με τον ηθοποιό που έπαιξε τον ρόλο, τον Αλέξανδρο Παρίση, ήμασταν φίλοι χρόνια και αυτός ο χαρακτήρας ήταν μια δική του έμπνευση που την έκανε στην παρέα για να γελάμε και μάλιστα είχαμε γυρίσει και μια ταινία μικρού μήκους με αυτό το θέμα. Ενώ εγώ ήθελα να γυρίσω τους «Κλέφτες», ο Δημήτρης Μακρής (ο παραγωγός του “Τσίου...”) είδε την μικρόυ μήκους και μου πρότεινε να την κάνω μεγάλου μήκους, έτσι γεννήθηκε ο “Τσίου...”. Τελικά είχε δίκιο. Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής : Ενας πρεζάκιας έχει ξεμείνει δεκαπεντάυγουστο στην Αθήνα και προσπαθεί με οποιονδήποτε τρόπο να «γίνει». Τετοια σενάρια δεν γράφονται κάθε μέρα και όλο είναι δοσμένο με πολύ χιούμορ.

Σε ποιόν θα ήθελες να «αφιερώσεις» την ατάκα της ταινίας «Θα σου βάλω τον Ταύγετο στον κώλο πέτρα-πέτρα»;

Aυτή είναι μια ατάκα η οποία δεν ήταν δική μου. Προτάθηκε στις πρόβες από τον Ερρίκο Λίτση. Μου είπε λοιπόν, ότι αφού έχεις αυτό τον ήρωα που λέγεται “Μπακατσιάκος”, κολλάει και με την καταγωγή του χαρακτήρα. Η ατάκα αυτή κουβαλάει μια σκληρότητα που προέρχεται από άλλη ταινία. Ο Λίτσης εκείνη την περίοδο είχε τελειώσει τα γυρίσματα της “Ψυχής στο στόμα” του Οικονομίδη κι ακόμη κουβάλαγε το brutal των γυρισμάτων. Η ατάκα αυτή δεν ήταν στο ύφος των υπολοίπων του Τσιου, αλλά παντρεύτηκε μέσα στο όλο και τελικά έδεσε όμορφα. Σε ποιόν απ’ολους λοιπόν να την αφιερώσω… Αυτός που μου έρχεται πρώτος είναι ο Δένδιας, γιατί τον άκουσα στο ραδιόφωνο να απολογείται για ποιους λόγους έκανε όσα έκανε στους κατοίκους στην Ιερισσό. Έναν τέτοιο άνθρωπο μας προσβάλλει όλους να τον έχουμε Υπουργό Δημοσίας Τάξεως.

Βλέπεις τηλεόραση ; Ποια είναι η γνώμη σου για τα τουρκικά σήριαλ;

Tηλεόραση έχω, αλλά δεν πήρα αποκωδικοποιητή διότι μου φάνηκε περιττό έξοδο. Ανέκαθεν δε με ενδιέφερε ιδιαίτερα το πρόγραμμα της τηλεόρασης, χρησιμοποιώ την τηλεόραση ως μόνιτορ για να βλέπω ταινίες σε dvd και ενημερώνομαι αποκλειστικά από το διαδίκτυο. Δεν βρίσκω κανένα ενδιαφέρον σε κανένα πρόγραμμα και σε κανένα κανάλι, αν η τηλεόραση είχε κάτι σοβαρό να πεί και άξιζε τον κόπο θα παρακολουθούσα. Όσον αφορά τα τούρκικα σήριαλ, δεν έχω παρακολουθήσει ποτέ κάποιο, οπότε δε γνωρίζω καν περί τίνος πρόκειται. Θεωρώ όμως, ότι είναι απλά μια οικονομική λύση για τους καναλάρχες, διότι έχουμε δεί στο παρελθόν και άλλες τέτοιου είδους ξένες παραγωγές (βραζιλιάνικα κλπ) τα οποία εξυπηρετούσαν μόνο από οικονομικής άποψης τις «επιχειρήσεις» των καναλιών. Όσον αφορά το ότι εξοικειωνόμαστε παρακολουθώντας τα με την τουρκική γλώσσα και τον περιβόητο «ορο» που έχουν θέσει οι τουρκικές εταιρίες παραγωγής για τον υποτιτλισμό κατά την προβολή και όχι τη μεταγλώτιση, ακόμη και αυτό συμφέρει οικονομικά τα κανάλια διότι η μεταγλώτιση κοστίζει αρκετά και χρειάζεται ειδικά εκπαιδευμένους ηθοποιούς και αρκετό χρόνο. Εδώ χρεώνεται αρκετά ο υποτιτλισμός, φαντάσου να γίνεται ντουμπλάζ πόσο θα ανεβαίνει το κόστος κάθε επεισοδίου. Τούρκικο σήριαλ σημαίνει για μένα μια φθηνή πιασάρικη λύση που εξυπηρετεί οικονομικά τους καναλάρχες ειδικά στην παρούσα φάση και τίποτε περισσότερο.

Για να αισθάνεσαι σίγουρος για την ασφάλιση του αυτοκινήτου σου, Anytime με την εγγύηση της INTERAMERICAN



Ιδεολογικά που τοποθετείσαϋ;

Είμαι αμεσοδημοκράτης. Αυτή τη στιγμή αυτό που πιστεύω δε μπορεί να εφαρμοστεί. Δεν συμφέρει τους λίγους και θα πρέπει οι πολλοί να το επιβάλλουν. Προϋπόθεση είναι ο λαός να αποφασίσει να γίνει ελεύθερος. Στην αρχαία Αθήνα είχε εφαρμοστεί, δεν είχαν βουλή με αντιπροσώπους, αλλά Εκκλησία του Δήμου, εκεί δηλαδή που όλοι οι πολίτες συζητούσαν για τα προβλήματά τους όλοι ψήφιζαν και όλοι νομοθετούσαν. Τώρα νομοθετούν κάποιοι λίγοι , για να κερδίζουν κάποιοι άλλοι ακόμα πιο λίγοι και στέλνουν και τα ΜΑΤ για να ανοίγουν τα κεφάλια των πολλών. Κανένας έλεγχος από τον λαό και καμία δέσμευση από αυτούς. Εχω βρεθεί σε αστυνομικά τμήματα, έχει τύχει να χάσω ταυτότητα να πρέπει να διεκπεραιώσω κάποιες υποθέσεις μου. Οι μισοί λοιπόν που εργάζονται στην Ελληνική Αστυνομία είναι αστυνομικοί και οι άλλοι μισοί είναι μπάτσοι. Μπάτσοι είναι σίγουρα όσοι ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή. Λυπάμαι που υπάρχει αυτό το κόμμα αν και δεν πέφτω από τα σύννεφα , στην κοινωνία, υπήρχαν σπέρματα και στο παρελθόν (βλεπε ΕΠΕΝ, ΛΑΟΣ).

Ποιά είναι η άποψή σου για τη Βία; Θα χτυπούσες ποτέ γυναίκα;

Θα χτυπούσα οποιονδήποτε (άντρα ή γυναίκα) μόνο στην περίπτωση άμυνας, δηλαδή θα ασκούσα αντιβία. Εάν δεχόμουν επίθεση από κάποιον θα αμυνόμουν για να μη με σκοτώσει. Η βία βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο. Τα λευκά αιμοσφαίρια επιτίθενται για να σκοτώσουν έναν ιό ας πούμε από τον οποίο κινδυνεύει το ανθρώπινο σώμα. Εάν εγώ έρθω να σε βιάσω, καλό θα ήταν να μου ανοίξεις το κεφάλι. Τώρα σε κάτι περιπτώσεις όπως το επεισόδιο Κασιδιάρη-Κανέλλη, εκεί είναι αστειότητα να επικαλείται ο Κασιδιάρης ότι δέχθηκε επίθεση επειδή τον ακούμπησε η Κανέλλη με μια εφημερίδα. Ο συγκεκριμένος μάλιστα εάν δεν ήταν βουλευτής θα έπρεπε να έχει τραβήγματα με το νόμο γενικότερα. Αυτό που έκανε, το έκανε μόνο και μόνο για να πάρει ψήφους. Χρησιμοποίησε τη βία μπροστά στην κάμερα αποκλειστικά και μόνο για bonus στο κόμμα του. Τα ίδια κάνουν και όταν σπάνε πάγκους στις λαικές παρουσία κάμερας. Γνωρίζουν καλά, ότι μια μερίδα συνανθρώπων μας, έχει τέτοιο μορφωτικό επίπεδο, τόσο χαμηλό, που αυτή η βία τους φαντάζει «τιμωρία» και “ελπίδα για το μέλλον”.

Η άποψή σου για τη Χρυσή Αυγή;

Η κοινωνία μας νοσεί. Είναι μια καταναλωτική κοινωνία, της οποίας της κόπηκε η δυνατότητα της κατανάλωσης και έχει πέσει στην κατάθλιψη. Ο νοικοκύρης αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να καταναλώσει από την μία και από την άλλη φοβάται το άγνωστο που έρχεται. Ένα πιθανό χάος. Εκεί κερδίζει πόντους η Χρυσή Αυγή. Στα μάτια των νοικοκυραίων οι αμόρφωτοι τραμπούκοι της “διπλανής πόρτας” φαντάζουν οι “καπάτσοι” σωτήρες του, από το επερχόμενο χάος. Το κόμμα αυτό είναι δημιούργημα της αστικής τάξης. Δεν είναι τυχαίο το ότι έχουν υπάρξει καταγγελίες ότι χρηματίζεται από εφοπλιστές κλπ. Το μεγαλύτερο ψέμα είναι πως η ΧΑ είναι αντισυστημική. Οι φασίστες ήταν ανέκαθεν το δεξί χέρι του συστήματος. Οι μισοί αστυνόμοι ψηφίζουν χρυσή αυγή. Γίνεται να είσαι αστυνομικός και να είσαι αντισυστημικός; Aν είσαι αντισυστημικός όπως ήταν ο Λάμπρος Φούντας, σε πυροβολούν οι μπάτσοι και αργούν να φέρουν το ασθενοφόρο για να πεθάνεις. Δές πόσους αναρχικούς έχουν μέσα στη φυλακή. Τους Χρυσαυγίτες τους θέλει το σύστημα γι αυτό και υπάρχουν. Ο άλλος πήγε στο δικαστήριο συνοδευόμενος από μπράβους και τον αθωώσανε. Με λίγα λόγια, πώς χρησιμοποιεί το σύστημα τη Χρυσή Αυγή : Η αστυνομία, δε μπορεί να πάει να κάψει μια κατάληψη, οπότε τι κάνει; Στέλνει τη Χρυσή Αυγή να το κάνει. Τους έχουν για τις δουλειές που θα ήθελε να κάνει η αστυνομία, αλλά δεν κάνει για το πολιτικό κόστος. Πολλοί από αυτούς τι είναι άλλωστε; Αστυνομικοί εκτός υπηρεσίας. Οι αναρχικοί όταν πετάξουν μια μολότωφ, θα την πετάξουν σε ένα ΑΤΜ για να κάνουν φθορές σε μια τράπεζα ή ενάντια στα ΜΑΤ που τη στολή που φορούν δε θα την διαπεράσει ούτε βόμβα Ναπάλμ. Προφανώς και είναι μια συμβολική κίνηση για να δείξουν στους εξουσιαστές ότι ένα κομμάτι του λαού τους αμφισβητεί με δυναμικό τρόπο και όχι ουσιαστική. Δηλαδή δεν στοχεύουν στο να σκοτώσουν τα ΜΑΤ ούτε και στο να κάψουν την πόλη.

Εχεις υπηρετήσει στο στρατό; Πιστεύεις στο Θεό; Θα έκαιγες ποτέ σημαία;

Εχω υπηρετήσει στο στρατό όταν ήμουν 19 ετών και τη θητεία μου την έκανα στην Αλεξανδρούπολη, στο Σουφλί και στα Φέρραι. Δεν θα έκαιγα σημαία γιατί για κάποιους αυτό το πανί συμβολίζει κάτι και σέβομαι το ότι το σέβονται, όπως δε θα έκαιγα κι ένα σταυρό παρόλου που δεν πιστεύω στο Θεό.

Sport Bitch