Μια ομάδα φεύγει, μια σωστή κυρία...

Η Έλενα Φάκου γράφει για εκείνη η στιγμή στη ζωή σου, που αποφασίζεις να αγαπήσεις ένα σύλλογο. Ο καθένας έχει τα κριτήριά του...

Μεγάλωσα σε ένα σπίτι που είχε σε κορνίζα το εισητήριο από τον τελικό Κυπέλλου ΑΕΚ-Σλάβια Πράγας της 4^ης Απριλίου 1968, όταν η ΑΕΚ ήταν η πρώτη Ελληνική ομάδα που κατέκτησε τον τίτλο της Κυπελλούχου Ευρώπης μέσα στο Καλλιμάρμαρο. Ο πατέρας μου ήταν ένας από τους 80000 φιλάθλους που είχαν κατακλύσει το Παναθηναικό Στάδιο. Αγάπησα τη «Μεγάλη Κυρία» του ελληνικού ποδοσφαίρου, γιατί πάντα πίστευα πως φόρεσαν τη φανέλα της αξιόλογοι αθλητές ( βλέπε Παπαιωάννου) και ασχολήθηκαν με τα διοικητικά της αγνοί άνθρωποι (βλέπε Μπάρλος). Μένω στους αξιολογους, οι υπόλοιποι δεν είναι άξιοι αναφοράς.

Δε στάθηκα ποτέ στις διαπλοκές, στα πισωγυρίσματα, στα πολλά χρόνια που η ομάδα έκανε να πάρει πρωτάθλημα, στους «προδότες» , στα σκάνδαλα, συνέχιζα να αγαπάω την ομάδα που όταν πήγαινα στο γήπεδο και ξεκινούσε ο ύμνος της ανατρίχιαζα. Από τότε που ξεκίνησα να παρακολουθώ στριμωγμένη στη Σκεπαστή μαζί με αυτούς τους ωραίους τρελούς  τους αγώνες, στη συνέχεια από τις κερκίδες του Ολυμπιακού Σταδίου, έπειτα από τα δημοσιογραφικά και τέλος από τα επίσημα, η ΑΕΚ ήταν πάντα για μένα ίδια, αυτή η ιδέα που αγαπούσα ανέκαθεν. Ίσως αν δεν περάσεις από όλες αυτές τις θέσεις και δεν τεστάρεις τον εαυτό σου δεν ξέρεις με σιγουριά πόσο οπαδός είσαι. Γιατί πιστέψτε με, κάθε κερκίδα, έχει το λαό της και σε κάθε θύρα, τα συναισθήματα εκφράζονται διαφορετικά.

Ηρθε η μέρα, η 21^η  Απριλίου 2013, που η Μεγάλη Κυρία του Ελληνικού Ποδοσφαίρου αποχωρεί από την πρώτη εθνική κατηγορία. Το ποιοι φταίνε έχει μεγάλη σημασία αλλά δε μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα. Κάποιοι λένε ότι οι ποδοσφαιριστές που βρέθηκαν στο ρόστερ της χρονιάς 2012-2013 θα μείνουν στην ιστορία ως αποτυχημένοι, αφού αυτή τη σεζόν η ομάδα έπεσε. Διαφωνώ. Αυτούς δε θα τους θυμάται κανείς, τουλάχιστον γι’αυτό το λόγο. Αυτό που θα μείνει στην ιστορία, είναι ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο, από αύριο, δε θα είναι ποτέ πια το ίδιο. Εδώ θα είμαστε θα το ζήσουμε κι αυτό.

Να τη θυμάστε έτσι όπως της αξίζει. Στα σαλόνια, με τίτλους, με το λαό της να γεμίζει στάδια, με ποδοσφαιριστές που προσέφεραν μεγάλες στιγμές, με το Δικέφαλο να πετάει περήφανος πάνω από την Αγια Σοφιά. Ακόμη κι αν χρειαστεί να κυλιστεί στα χωράφια της Football League, να την θυμάστε όπως της ταιριαζει. Σα βασίλισσα.Και να έχετε πίστη... God save the Queen.