Σήμερα πήρα ένα γράμμα από τον θείο Αγησίλαο, συνταξιούχο, ο οποίος το έγραψε γιατί όπως μου εξήγησε δε «νογάει από αυτά τα διαόλια που χρησιμοποιείτε εσείς σήμερα», εννοώντας τους υπολογιστές.

Από σεβασμό στον θείο, που κάποτε ήταν και σοσιαλιστής, σας το παραθέτω αυτούσιο.

Εμείς κι οι άλλοι.

Μέσα στην παραζάλη που βρίσκεται ο Ελληνας σήμερα λόγω οικονομικής, πολιτικής και πολιτισμικής κρίσεως που τον συντρίβει, φωτεινές αναλαμπές μπορεί να χαρακτηριστούν οι δηλώσεις κατανοήσεως και συμπαραστάσεως που προέρχονται από το εξωτερικό, από πνευματικούς κυρίως ανθρώπους. Ετσι, π.χ., πριν από λίγο καιρό είδαμε στα ΜΜΕ τους Ισπανούς μαθητές μαζί με τους δασκάλους των, να διαδηλώνουν την ευγνωμοσύνη τους προς την Ελλάδα, την οποία απεκάλεσαν Μητέρα Πατρίδα για την προσφορά της στον παγκόσμιο πολιτισμό, για τη γλώσσα, για τη φιλοσοφία, για την Τραγωδία, τις επιστήμες κλπ και εκάλεσαν τους Ελληνες να είναι υπερήφανοι για την πατρίδα τους.

Ακόμα, ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Αντόνιο Ταγάνι, σε συνέντευξη του στην Καθημερινή παρατηρεί: «Κοίταξε γύρω σου, τι είναι η Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα; Η Ελλάδα είναι τα πάντα. Είναι η κληρονομιά μας. Η Ελλάδα είναι μία από τις σημαντικότερες χώρες του κόσμου».

Σε εκπομπή του το BBC για την Ελλάδα και τους σημερινούς Ελληνες που προβλήθηκε στην ελληνική τηλεόραση 21 Απριλίου 2013 μεταξύ άλλων παρατηρεί: «Αυτό το αρχαίο έθνος τηρεί τις παραδόσεις του». Και στις 19-5-2013 ο διανοούμενος καθηγητής της Οξφόρδης και Χάρβαρντ, ιστορικός και πολιτικός Μάικλ Ιγνάτιεφ, σε συνέντευξη του στο BHMAgazino (σελ 41) αναλύει αρχικά το ελληνικό και παγκόσμιο πρόβλημα του σήμερα με σημαντικές και καίριες διαπιστώσεις, μερικές από τις οποίες σαν επικεφαλίδες παραθέτω: «Δεν υπάρχει παγκόσμια συμπόνοια ή συμπάθεια. Η συμπόνοια είναι εκ φύσεως επιλεκτική, όλοι νοιαζόμαστε για τα δικά μας παιδιά και για το καλό των συμπολιτών μας». «Αυτό που δε θέλουμε είναι συναισθηματική υποκρισία. Δηλαδή να δείχνουμε συμπόνοια μόνο γι' αυτούς που είναι κοντά μας και να ξεχνάμε τον θάνατο και την καταστροφή σε άλλες κοινωνίες». «Η περίπτωση της Ελλάδας είναι ένα παγκόσμιο δράμα. Οι Ελληνες είναι σαν τα καναρίνια που κουβαλούσαν οι ανθρακωρύχοι για να ελέγξουν την επικινδυνότητα των αερίων στα ορυχεία». «Είναι πραγματικός εφιάλτης να χάνεις την κυριαρχία σου (σ.σ. τ' ακούτε κυρία Μπενάκη και κύριε Παπούλια;) και το μάθημα είναι: Φρόντισε να την ξανακερδίσεις με εθνικά μέσα. Αν ήμουν Ελληνας πατριώτης αυτό θα έθετα ως στόχο σε εθνική ατζέντα».

Για τη μετανάστευση των Ελλήνων λόγω της κρίσεως παρατηρεί: «Η αποχή από την πολιτική δεν είναι λύση. Κάποιος πρέπει να ορθώσει το ανάστημα του και να αγωνιστεί. Κι αν δεν το κάνετε εσείς, ποιος θα το κάνει;».

Τέλος, εξηγεί την άποψη του ότι η νέα γενιά Ελλήνων πρέπει να δημιουργήσει μια συλλογική ταυτότητα, ένα νέο «Εμείς», λέγοντας: «Το «εμείς» είναι απλό και λέγεται πατριωτισμός. Αγαπώ την πατρίδα μου, δεν αντέχω να γελοιοποιείται, δεν αντέχω να τη βλέπω να φτωχαίνει». Αν όχι εμείς, ποιοι; Σας έχει προδώσει η πολιτική τάξη της μεταπολίτευσης. Δεν μπορείτε να διατηρείτε άλλο ένα πολιτικό σύστημα όπως αυτό. Το «εμείς» είναι απλός πατριωτισμός και υπευθυνότητα».

Και κλείνει τη συνέντευξη του: Νιώστε αυτοπεποίθηση, νιώστε ότι έχετε τη δύναμη.

Ακούγεται παλιομοδίτικο αλλά η γενιά σας ίσως πρέπει να ανακαλύψει την αγάπη για την πατρίδα. Κριτικάρουμε τον πατριωτισμό των Αμερικανών αλλά είναι ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Η Ευρώπη το χρειάζεται. Χρειάζεται συνταγματικός πατριωτισμός όπως περιέγραψε ο Χάμπερμας στο επίκεντρο της πολιτικής. Αυτή θα είναι η πραγματική απάντηση στη Χρυσή Αυγή και στον λαϊκισμό της αριστεράς.

Ενώ αυτά γράφονται από ξένους για εμάς, στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται όλο και περισσότερο ένα αντίστροφο ρεύμα. Καλλιεργούμενο από πολιτικούς και ψευτοδιανοούμενους δυστυχώς του τύπου «νέος πατριωτισμός», δηλαδή πατριωτισμός του κόσμου, δήθεν δηλαδή της παγκοσμιοποιήσεως, ουσιαστικά δηλαδή μη πατριωτισμός ή του τύπου «να μη μιλάμε για Ελληνες και Ελληνισμό γιατί αυτό δείχνει επιθετικότητα και ρατσισμό ή εθνικισμό». (Θα τρίζουν τα κόκκαλα του Αλεξάνδρου Παπαναστασίου, πατέρα του σοσιαλισμού και της δημοκρατίας, ο οποίος στο βιβλίο του «Εθνικισμός» εκδόσεις Δημιουργία, κηρυσσεί τον εθνικισμό ως εποικοδομητικό παράγοντα ενός λαού και όχι ως ιδεολογία μίσους προς τους άλλους, όπως διακηρύσσεται και δυστυχώς από πολλούς εφαρμόζεται σήμερα. Οι αριστεροί τον διακηρύσσουν ως ιδεολογία μίσους, οι Χρυσαυγίτες εφαρμόζουν την ιδεολογία μίσους. Το συμπέρασμα που βγαίνει από όλα τα παραπάνω είναι ότι έχουμε χρέος σαν νόμιμοι και παγκοσμίως αναγνωρισμένοι κληρονόμοι του αρχαίου μας οικουμενικού πολιτισμού, να τηρούμε ψηλά τον πατριωτισμό μας και με αυτή τη σκέψη να καθορίζουμε την καθημερινή μας παρουσία και δράση. Για να αποκαταστήσουμε το κύρος της πατρίδας μας, το οποίο άφρονες κυβερνήτες μας καταρράκωσαν.

Ο Θείος Αγησίλαος.

Αχ θείε, όλο δύσκολα μας βάζεις...  

Sport Bitch Κοινωνία Sport Bitch