Η ζωή στη ζούγκλα του ποδοσφαίρου δε θα είναι ποτέ ξανά η ίδια.

Ανέκαθεν ήμουν «Μπαγιεβιτσική». Εκτιμώ, συμπαθώ και παραδέχομαι τον Ντούσαν Μπάγιεβιτς για την επαγγελματική του πορεία, με τα λάθη του –άλλωστε το τι είναι λάθος και τι σωστό είναι πάντα σχετικό. Και τώρα που επανήλθε στο σχήμα της νέας ΑΕΚ, χαίρομαι πραγματικά.

Πώς τα φέρνει όμως η ζωή… Εκεί που οι οργανωμένοι γάβγιζαν για τον «ανεπιθύμητο» κυριο Μπάγιεβιτς, τώρα υπο το άγρυπνο βλέμμα του Τίγρη, γουργουρίζουν σα μικρά γατάκια από ευχαρίστηση που η ομάδα αναγεννάται απ τις στάχτες της. Αρκεί ένας και μόνο άνθρωπος- ο Δημήτρης Μελισσανίδης στην προκειμένη περίπτωση- για να εξημερώσει ένα τεράστιο πλήθος αντιρρησιών και αντιφρονούντων ως προς τα πάντα: Πρόσωπα, πράγματα, καταστάσεις και τεχνικές.

Ένας αστικός μύθος αναφέρει τον κύριο Μελισσανίδη να θέλει τον «πριγκηπα» να επιστρέφει στο νέο γήπεδο της ΑΕΚ καβάλα σε άσπρο άλογο, θριαμβευτή. Το άλογο μπορεί να μην κάνει την εμφάνισή του, αλλά την κορδέλα του «Αγιά Σοφιά» κάτι μου λέει πως ο κ. Μελισσανίδης θα δώσει στον αγαπημένο μας προπονητή το ψαλίδι να την κόψει. Κι ένα ολόκληρο γήπεδο θα αποθεώνει  τον πάλαι ποτέ «επικηρυγμένο» κύριο Μπάγιεβιτς.

Μου αρέσει η ενότητα που διακρίνει τη νέα σύνθεση της ΑΕΚ, (η οποία βέβαια ξεκινά από το σεβασμό στην κεφαλή), και δε με ενοχλεί το αν η ομάδα γίνει εμπορική. Κάθε άλλο. Επιχείρηση με συναίσθημα, θεωρώ πως είναι ένας επιτυχημένος συνδιασμός για μια ΠΑΕ, έχει αποδειχθεί άλλωστε με κάπου χμ… 15 πρωταθλήματα από το 1997 κι επειτα για μια άλλη ελληνική ομάδα, η οποία θα πρέπει μάλλον ν αρχίσει να ανησυχεί για το τι μέλλει γενέσθαι τα επόμενα 3-4 χρόνια . Ο Δημήτρης Μελισσανίδης δεν αστειεύεται. Και το κυριότερο: Λαός ενωμένος, ποτέ νικημένος. 

Sport Bitch Μελισσανίδης ΑΕΚ Superleague