Είμαι πολύ περήφανη για τα κορίτσια που μορφώθηκαν, αγαπήθηκαν και έμαθαν καλά τι αξίζουν. Κι αυτό το κάτι, είναι πολλά περισσότερα από ένα μικροαστικό οικογενειακό πρότυπο, ή ένα ακόμη πιο θλιβερό «καλό» γάμο με ένα χλιμίτζουρα νεοφιλελέ που τις παραμελεί πεταμένες σε ένα καναπέ να παριστάνουν τις ευτυχισμένες πόρνες ενώ αυτός τους «εξασφαλίζει» μια «άνετη» ζωή κερατώνοντάς τες με άλλες ακόμη πιο καημένες από κείνες. Εμετός μέσα στη μύτη μας τα κλισέ σακατοζεύγαρα με τη γυναίκα υποταγμένη στα κενά λεφτά του δεσπότη, ή τη «δούλα και κυρά» καλή νοικοκυρά που φτιάχνει νόστιμη σπανακόπιτα και ακούει χριστοπαναγίες καθημερινά από τον αντρούλη της.

Γραφικές ελληνικές γυναικείες φιγούρες θιασώνουν τραγικές σχέσεις και οικογένειες, με άντρες που δεν ξέρουν να αγαπάνε, αλλά ξέρουν να απαιτούν καθαρά και σιδερωμένα σώβρακα, στιφάδο και μουσακά που ποτέ δεν ξεπερνά αυτό της μάνας τους και ξενερώνουν και γκρινιάζουν όταν πρέπει να πληρώσουνε λογαριασμούς του σπιτιού, ενώ αντίστοιχα για χορούς στα στριπτητζάδικα δεν τα κλαίνε καθόλου. Τέτοιοι τύποι  αναζητάνε τις καλές νοικοκυρές, τις γυναίκες για «σπίτι», τα θύματα των εαυτών τους, γιατί οι ίδιες κατάντησαν να γίνουν έτσι και να επιτρέπουν στον εκάστοτε μιζεροπίτουρα να τις υποτιμά.

Ευτυχώς, υπάρχουν και αυτοί οι άντρες, οι οποίοι δε θέλουν ούτε «δούλα» ούτε «κυρά» και κάνουν ακόμη κι εμάς, τις αμετανόητες αμαζόνες να αμφισβητούμε το ρητό « τον άντρα κι αν τον δέρνεις το τακούνι σου χαλάς». Γιατί αυτοί οι άντρες, που είναι πάνω απ’όλα ελεύθερα πνεύματα και αυτοδημιούργητα πρόσωπα, ξέρουν ότι η γυναίκα είναι το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή τους, έτσι τους μεγάλωσαν οι μανάδες τους και έτσι έμαθαν να φέρονται στις συντρόφους τους.

Είναι αυτοί που  θα φροντίσουν για το φαγητό με τον οποιονδήποτε τρόπο, αυτοί που θα περιμένουν σε μια παρέα να μιλήσει πρώτη και στο σεξ να τελειώσει επίσης πρώτη η σύντροφός τους, αυτοί που ούτε κατά διάνοια δε θα ασκήσουν βία λεκτική ή ακόμη χειρότερα σωματική σε βάρος μιας γυναίκας, αυτοί που θα κάνουν φυσιολογικά πράγματα τα οποία άλλοι τα προσδιορίζουν ως «γυναικείες δουλειές» λές και κάθε πρωί βγαίνουν απ΄τη σπηλιά και πάνε να πολεμήσουν (κάτι κατεξοχην αντρικό για τους πρωτόγονους).Είναι αυτοί που πάνε στο γήπεδο με την κοπέλα τους γιατί περνάνε το ίδιο καλά με το να πάνε με τους φίλους τους, αυτοί που είναι με τη γκόμενά τους γιατί είναι ερωτευμένοι όχι  βολεμένοι, είναι αυτά τα αγόρια που ο λόγος τους έχει συνέπεια, η καρδιά τους θάρρος και οι πράξεις τους βάρος.

Είναι εκείνα τα αγόρια που δεν θέλουν ούτε δούλα, ούτε κυρά, αλλά επαναστάτρια.-

Το κομμάτι είναι μια διασκευή του  KillahP– Παύλου Φύσσα( R.I.P.) μαζί με τον Tiny Jackal του παλιού «Εσύ μου πες πως μ ‘αγαπάς» των 2002gr. 

Sport Bitch