Με το γνωστό τους πλέον ειρωνικό και μάγκικο υφάκι, οι συντάκτες «υψηλού εθνικιστικού φρονήματος» της Χρυσής Αυγής σχολίασαν κάποιες (ακόμη) κατηγορίες ανθρώπων που τους ενοχλούν. Αυτούς που ανήκουν στην LGBT κοινότητα. Σε λίγο δεν θα έχει μείνει και καμία κοινωνική κατηγορία που να μην αποστρέφονται και να μην καταδικάζουν, εκτός από αυτούς που τους ψηφίζουν (δηλαδή όπως οι ίδιοι τους επιθυμούν οι Άριοι straight Έλληνες Φασίστες). Τα 500 χρόνια που η κ. Ρένα Δούρου είπε πως θα πάνε τη χώρα πίσω, είναι πολύ λίγα…

Και κάπως έτσι είχαν ξεκινήσει όλα, με μια δήλωση του Δημάρχου Γιάννη Μπουτάρη, σχετικά με το gay pride στη Θεσσαλονίκη. Παραθέτουμε αυτούσιο το άρθρο ενός από τους συντάκτες της ιστοσελίδας της Χρυσής Αυγής, που υπογράφει με το ψεδώνυμο «Μάστορας» αλλά Γιώργος, όχι Bob.

"Πριν σχολιάσουμε, όμως, τα λεγόμενά του, ας δούμε τι δήλωσε και για το τότε επερχόμενο “gay pride”, τον Ιούνιο στην Θεσσαλονίκη: «Εγώ δεν έχω κανένα απολύτως δικαίωμα να απαγορεύσω την ελεύθερη έκφραση. Το gay pride είναι μία σειρά εκδηλώσεων και περιποιεί τιμή για την πόλη της Θεσσαλονίκης. Το ότι θα μαζευτούν 5.000 gay και λεσβίες θα έχει αντίκτυπο και στον τουρισμό της πόλης». Είναι πολλά, πάρα πολλά, αυτά που θα μπορούσαμε να πούμε για τον λεκτικό οχετό του Μπουτάρη. Το γηραλέο, αυτό, ανθρωπάκι θεωρεί «ντροπή» για την ελληνική κοινωνία την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ και «τιμή» το “gay pride”. Πόσο ταιριαστό να είναι, άραγε, το γνωστό λαϊκό ρητό «γίναμε μαλλιά κουβάρια, αδερφές και παλικάρια»;

Το να θεωρεί «τιμή» την «παρέλαση» των ομοφυλόφιλων, των λεσβιών (καθώς και των «τρανσέξουαλ», των «τραβεστί», των «μπαϊσέξουαλ», τους οποίους ξέχασε, δυστυχώς…) και να τον ενδιαφέρει μόνον η κονόμα, δείχνει το υπόβαθρο του ανδρός. Πάντως, οι συνεχείς δηλώσεις (και εκδηλώσεις) συμπαράστασής του υπέρ των ομοφυλόφιλων ίσως να κρύβουν και άλλες, πιο προσωπικές, παραμέτρους του Μπουτάρη, τις οποίες δεν ενδιαφερόμαστε να ανιχνεύσουμε. Για να τελειώνουμε, όμως, επί του παρόντος με τον «μπάρμπα-Γιάννη τον πρώην μπεκρή», το να μας επιτίθεται ένα άτομο της δικής του ποιοτικής στάθμης, αποτελεί την καλύτερη απόδειξη ότι πραγματικά βαδίζουμε στον σωστό δρόμο."

Προφανώς μάστορα, και για τους gay, τις λεσβίες τις τραβεστί, τις τρανσέξουαλ και τους μπαϊσέξουαλ, το να τους επιτίθεστε εσείς, άτομα της δικής σας ποιοτικής στάθμης, αποτελεί την καλύτερη απόδειξη ότι πραγματικά βαδίζουν στον σωστό δρόμο.

Ο κ. Παναγιώτης Χατζηστεφάνου σχολιάζει σχετικά:

"Ποιοί είναι αυτοί που πρέπει και να τους δίνουμε και λόγο εν τέλει; Δεν καταλαβαίνω. Και εγώ καταδικάζω τον φόνο του Φύσσα. Και τους υπόλοιπους φόνους των ξένων με τα περίεργα ονόματα. Ε, και παιδεραστές υπάρχουν, αλλά δεν ρωτάω την άποψη τους περί κοινωνίας. Και επειδή υπάρχουν άνθρωποι που είναι παράφρονες, παραβατικοί και ψηφίζουν εγκληματικές οργανώσεις σημαίνει ότι θα τους δίνω και λογαριασμό; ΑΛΛΟΥ ΑΥΤΑ. ΣΕ ΣΟΜΑΛΙΕΣ, ΙΝΔΟΝΗΣΙΕΣ, ΚΛΠ. Εδώ είναι ΕΥΡΩΠΗ. Και καλά θα κάνουν να συνειδητοποιήσουν ότι υπάρχει το δικαίωμα του συνεύρεσθαι.Όπως αυτοί κάνουν τα καραγκιοζιλίκια με τους πυρσούς και τις περικεφαλαίες, έτσι και οι glbt κάνουν τα δικά τους, με στριγκ και γκλίτερ. Τέλος. Δεν θα κάτσω να συζητάω περί βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων. Και εγώ είμαι άθεος, τι σημαίνει, ότι απαιτώ να κλείσουν οι εκκλησίες; Ας προσκυνάει ο καθένας ό,τι του κατέβει, τι με νοιάζει εμένα? Στην χώρα αυτή, ομοφοβίες ΔΕΝ περνάνε. Δεν είναι του πολιτισμού μας. Απλά πράγματα. Εν γένει, βαρβαρότητες, διωγμοί κλπ - δεν. Είναι ΑΝΩΜΑΛΟΙ εκείνοι που διαιρούν την κοινωνία σε μειονότητες και τις διώκουν. Είναι διαστροφή αυτό. Οι μαύροι, οι άσπροι, οι αριστεροί, οι αδερφές, τα ΑΜΕΑ... Οι ξανθιές, οι νέες, οι χοντρές, οι άσχημες, οι όμορφες, οι κυρίες, οι τσούλες… Δεν έχει τέλος ο ρατσισμός… Ηλικιακός, φυλετικός, κοινωνικός, σεξουαλικός. Δεν προχωράνε οι κοινωνίες διασπασμένες σε χίλια κομμάτια που αλληλοτρώγονται."

Η Άννα Κουρουπού, δίνει τη δική της απάντηση: Aλλά μισό λεπτό, γιατί έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον, ποια είναι η Άννα, σύμφωνα με την μικρή της αυτοβιογραφία;

"Βγήκα απ τη μήτρα της μάνας μου σ’ ένα σπίτι χτισμένο με τσιμεντόλιθους σε ένα χωριό της Πιερίας. Αγόρι, αναφώνησε η μαία. Πέρασα όμορφα παιδικά χρόνια στο χωριό και υγιή εφηβεία σε μια γειτονιά στον Κολωνό. Δεν σπούδασα, παρ’ ότι καλός μαθητής, γιατί δεν με άφησαν, η ιδιαιτερότητα μου, η δίψα να γνωρίσω τον κόσμο μου γρήγορα και ο συντηρητισμός μια χώρας που προσπαθούσε να βρει τον εαυτό της. Η Άννα ήταν μέσα μου απ τα γεννοφάσκια μου. Δεν επιτρεπόταν αγόρι με φουστάνια στο σχολείο και η Συγγρού με υποδέχτηκε με δάφνες. Την τίμησα την λεωφόρο με όση αξιοπρέπεια πήρα απ τους γονείς μου. Η μάνα μου, το πιο δυνατό στήριγμα σε όλη μου τη διαδρομή. Στα όμορφα και στα άσχημα. Στα είκοσι πέντε μου έκανα την υπέρβαση. Πήγα στον άλλο κόσμο και ξ-ΑΝΝΑ-γεννήθηκα. Ποιός έχει την τύχη να γεννιέται δυο φορές; Βελτίωσα τον εαυτό μου από ανάγκη και πείσμα να μη δικαιώσω μια άδικη φύση. Το μεγαλύτερο σχολείο μου, το πεζοδρόμιο και οι οίκοι αν(τ)οχής, όσο οξύμωρο και αν ακούγεται. Δηλώνω απερίφραστα αυτό που είμαι κι αυτός που θα κατανοήσει είναι καλοδεχούμενος. Έλα που έλκομαι όμως περισσότερο από ανθρώπους που αρνούνται ή αδυνατούν να καταλάβουν, γνωρίζοντας ότι πρέπει να παλέψω για να αποδείξω πως είμαι φτιαγμένη απ τα ίδια υλικά. Εν ολίγοις, όποιος είναι εντάξει με τον εαυτό του, αδιαφορεί απλά για ό,τι διαφορετικό κυκλοφορεί ή υπάρχει δίπλα του. Με απελευθερώνει το γράψιμο-πάντα το κατάφερνε.

Με ενδιαφέρει να μοιράζομαι τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι τα πράγματα, βάζοντας ένα μικρό λιθαράκι στην αλλαγή νοοτροπίας περί διαφορετικότητας. Εξέδωσα την βιογραφία μου με τίτλο μια απλή ερώτηση ενός μικρού παιδιού.«Γιατί, δεν έχω σαν το δικό σου, μαμά»; από τις εκδόσεις Ποταμός. Με μεταξωτό σχεδόν εξώφυλλο, σαν την ψυχή μου. Αυτή δεν την διαπραγματεύτηκα ποτέ. Δεν το θεωρώ απλή βιογραφία. Τα κομμάτια ζωής που παραθέτω σαν ντοκουμέντα, δεν είναι βελούδινα. Ίσως δώσουν αυτογνωσία και δύναμη σε όσους τα διαβάσουν. Κοινά σημεία ζωής, όλοι έχουμε, είτε φοράμε φουστάνια είτε παντελόνια. Προσπαθώ να ξορκίσω τα δύσκολα και να τα κάνω το λιγότερο ανεκτά. Πολλές φορές τα καταφέρνω, άλλες όχι .Αλλά ποτέ δεν καταθέτω τα όπλα. Όση ευαισθησία κι αν περικλείει τον εγκέφαλο μου. Και δεν ξεχνώ. Ούτε το καλό, ούτε το κακό, ακόμη κι αν συγχωρήσω. Αγαπώ τους ανθρώπους, ίσως γιατί με αγάπησαν κι αυτοί. Μισώ το ψέμα και περισσότερο αυτούς που το φορούν. Γίνομαι σκύλα με το άδικο. Μ’ αρέσει να μαθαίνω, να ανακαλύπτω. Δεν με σοκάρει σχεδόν τίποτα πια. Αυτό αρχίζει λίγο και με ανησυχεί…".

Τι έχεις να απαντήσεις στη Χρύση Αυγή η οποία με ανακοίνωσή της καταδικάζει τo gay pride και κατ' επέκταση αντιτίθεται στην ελευθερία έκφρασης και κίνησης του lgbt κινήματος;

“Θεωρώ ότι δεν έχω την ικανότητα να απαντήσω με πολιτικό λόγο σε ό,τι αφορά την Xρυσή Aυγή. Επειδή είμαι όμως ένας άνθρωπος που ζω σε αυτή τη χώρα και έχω βιώσει τον ρατσισμό στο πετσί μου, έχω κάθε δικαίωμα να πω την άποψή μου χωρίς φόβο και με πολύ πάθος.
Το να καταδικάζει μια ομάδα ανθρώπων με υπαρξιακά προβλήματα και μάλιστα αγράμματοι, τη σεξουαλική ιδιαιτερότητα συναθρώπων τους και μάλιστα με υβριστικούς όρους, τους κάνει απο μόνο του τραγελαφικούς. Πιστεύω οτι ασχοληθήκαμε παραπάνω από όσο έπρεπε με τη Xρυσή Aυγή. Τους υπερεκτιμήσαμε σαν δύναμη αν μη τι άλλο. Μπορεί οι gay να φορούν περούκες και να παρελαύνουν , όπως είπαν σε μια συνέντευξή τους για τον κ. Μπουτάρη, που επιτρέπει τέτοιου είδους εκδηλώσεις στην πόλη του, αλλά τουλάχιστον είναι ενα πανηγύρι χαράς και περηφάνιας για την ελευθερία. Σε αντίθεση με αυτούς που τρέχουν στα πανηγύρια για να αναποδογυρίζουν πάγκους μεταναστών επειδή δεν έπαιρναν κέρδη απο τους συγκεκριμένους μετανάστες. Ακόμη και σαν φασίστες, τραβεστί φασίστες αποδείχτηκαν."

Γιατί πιστεύεις ότι το συγκεκριμένο κόμμα καλλιεργεί την ομοφοβία;

"Τη θέση μου περί ομοφοβίας την εχω καταθέσει άπειρες φορές και ας ακούγεται τραβηγμένη. Οι πιο ομοφοβικοί άνθρωποι συχνά, πολύ συχνά ανήκουν στο ανδρικό φύλο. Το συμπέρασμα λοιπόν βγαίνει, με λίγο σκέψη, αυτόματα. Οι πιο ανίδεοι και αφελείς θεωρούν οτι προσβάλεται το φύλο τους. Για τέτοια παιδεία μιλάμε. Οι πιο συνήθεις ύποπτοι όμως είναι στις περισσότερες περιπτώσεις, όπως και με τα μέλη της Χρυσής Αυγής, ομοφυλόφιλοι που δεν μπορούν και προφανώς δεν θα καταφέρουν ποτέ να το παραδεχτούν πρωτίστως στον εαυτό τους και μετά στο περίγυρό τους κοκ. Αυτά περί Aρίας φυλής εννοείται πως τα ακούω βερεσέ. Εκδιδόμουν επι 25 συναπτά έτη και οι χειρότεροι επικριτές μου ήταν αυτοί που πλήρωναν αδρά για να γνωρίσουν μια «άλλου είδους απόλαυση» - ετσι χαριτωμένα το αποκαλούσαν. Οι δονητές στη ντουλάπα μου, ακόμη περιμένουν να τους βάλω προφυλακτικά. Διπλά συνήθως, γιατί ειναι και λυσσασμένες."

Έλενα Φάκου Sport Bitch