Έχοντας ακούσει πολλά για σαδομαζοχιστικά (s/m) σόου που γίνονται στην καρδιά της νυχτερινής Αθήνας, αποφάσισα να κάνω την δική μου έρευνα και να συναντήσω τον άνδρα που πίσω από μια μάσκα κάνει τα πιο σκληρά on stage παιχνίδια στα πιο underground μέρη της πόλης.

Ο Αλέξης είναι ενας νεαρός άνδρας που ζεί και εργάζεται στην Αθήνα. Το κάτι ξεχωριστό σε αυτόν είναι πως λατρεύει τα σχοινιά και του αρέσει να δένει γυναίκες με περίτεχνους τρόπους για την κοινή τους σεξουαλική ευχαρίστηση. Είναι ο μοναδικός επαγγελματίας της τέχνης του bondage στην Ελλάδα και οι performances του προκαλούν αίσθηση. Πίσω από το προσωνύμιο Alexis D (όπου D το αρχικό της λέξης Domination) και με χρόνια s/m εμπερία σε διάφορες γωνιές του πλανήτη και με εμφανίσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, ο άνθρωπος αυτός αφήνει άφωνο το κοινό του με αυτά που μπορεί να κάνει με λίγα κομμάτια σχοινιού.

Εκεί που η φαντασία δένει με το φετίχ και η σεξουαλικότητα ξεπερνάει το συμβατικό, βρίσκεται ο Αλέξης και οι avant garde ντάμες του, που σαν μαριονέτες αφήνονται στα νήματα του πάθους τους να αιωρούνται ανάμεσα στην ηδονή και τον πόνο...


Τι είναι το bondage; Ποια είναι τα είδη του και τι αντιπροσωπεύει σαν τεχνική;

To bondage είναι μια από τις εκφράσεις του s/m αλλά συγχρόνως αποτελεί και μια μοναδική τέχνη. Υπάρχουν δύο είδη bondage: Το πρώτο,είναι το γιαπωνέζικο δέσιμο, το λεγόμενο shibari. Aρχικά, το χρησιμοποιούσαν στην Ιαπωνία, για να κρατούν δεμένους τους αιχμαλώτους πολέμου και επίσης ως ποινή για τους εγκληματίες. Για κάθε αδίκημα, αντιστοιχούσε κι ένας τύπος δεσίματος. Έτσι,ο κάθε εγκληματίας δενόταν σε κοινή θέα σύμφωνα με το αδίκημα που είχε διαπράξει και ο κόσμος μπορούσε να καταλάβει για ποιο λόγο είχε τιμωρηθεί.

Αυτά με την πάροδο των χρόνων καταργήθηκαν αλλά η τέχνη του shibari έμεινε και πλέον στους τελευταίους αιώνες οι Ιάπωνες έδεναν τις γυναίκες τους αποκλειστικά και μόνο για σεξουαλική ευχαρίστηση. Ένα από τα αξιοσημείωτα της τέχνης του shibari, είναι πως δεν θα έπρεπε να είχε κόμπους, καθώς τότε θα θεωρούνταν ποινικό αδίκημα, ως απαγωγή. Έτσι στο παραδοσιακό shibari φροντίζουμε να ακινητοποιούμε το «θύμα» με τέτοιες περιελίξεις σχοινιών που όταν τελειώνουν να μην καταλήγουν σε κόμπους. Η πνευματική εξέλιξη του shibari είναι το kimbaku και αυτό συμβαίνει όταν μεταξύ του «rigger» και του «θύματος» υπάρχει μια ανώτερη πνευματική επικοινωνία, εκείνη δηλαδή την στιγμή το μοντέλο καθυποτάσσεται και ψυχικά, όχι μόνο σαρκικά. Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο στο παραδοσιακό shibari είναι ότι τα σχοινιά πάντα τοποθετούνται διπλά, και όσο το δυνατόν χωρίς μεγάλα κενά με το σώμα.

Το δεύτερο είδος bondage είναι το Δυτικοευρωπαικό, το λεγόμενο fancy bondage το οποίο πραγματοποιείται με μονά ή διπλά σχοινιά και κόμπους. Εγώ προσωπικά κάνω Γιαπωνέζικο bondage και συγκεκριμένα επιδιώκω το kimbaku,την ανώτερη μορφή του shibari. Χωρίς βέβαια να είμαι αρνητικός σε κάθε άλλου είδος τεχνικής δεσίματος.


Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με την τέχνη του δεσίματος; Το θεωρείς φετίχ, διαδικασία ερωτικής διέγερσης ή κάτι άλλο;

Aνέκαθεν μου άρεσε να βλέπω δεμένες γυναίκες, χωρίς αρχικά να μπορώ να βρώ την αιτία. Στην πορεία, ανακάλυψα πως με ερέθιζε σεξουαλικά το φετίχ του περιορισμού και του πόνου. Αρχικά ξεκίνησα δοκιμάζοντας ο ίδιος διάφορα πάνω μου. Πιτσιρικάς θυμάμαι έκανα διάφορα πράγματα σε κοπέλες που γνώριζα, τα οποία τους τρόμαζαν. Τρόμαζα και εγώ με τον εαυτό μου. Νόμιζα ότι κάτι φταίει ή ότι είχα κάποια ψυχική αρρώστια. Κάποια στιγμή αποφάσισα να γυρίσω τον κόσμο. Εκεί στο εξωτερικό γνώρισα μια αυταρχική γυναίκα η οποία έκανε απίστευτα δεσίματα και απίστευτα παιχνίδια πόνου πάνω μου. Είδα τότε ότι μου άρεσε πολύ. Έμαθα ότι δεν είμαι ο μοναδικός «ανώμαλος», είμαστε πάρα πολλοί σε αυτό τον πλανήτη...

Κάποια στιγμή γνώρισα το κατάλληλο άτομο και εφάρμοσα ότι μου έβγαινε από το μυαλό, χωρίς να έχω διαβάσει τίποτα. Ερεθίστηκα πάρα πολύ παίζοντας κυριαρχικά. Κατάλαβα ότι απλά είμαι σαδιστής και πλέον όλα πήραν τον δρόμο τους. Είναι πάρα πολύ σημαντικό πάντως να έχεις υποστεί ότι μετά προκαλείς σε ένα άλλο άτομο γιατί ξέρεις ακριβώς τί αισθάνεται κάθε στιγμή.

Βρίσκω τον σαδομαζοχισμό εξαιρετικά φυσιολογική συμπεριφορά, είναι πέρα από τον κόσμο των φετίχ, είναι για μένα η πιο ερωτική σεξουαλική διέγερση. Δεν είμαστε τα τέρατα που κάποιοι «φυσιολογικοί» θέλουν να μας αποκαλούν. Πιστεύω πως ο σαδομαζοχισμός υπάρχει έμφυτος σε κάθε άνθρωπο και αναπτύσσεται σε κάποιο μικρό ή μεγάλο βαθμό μέσα στις σεξουαλικές σχέσεις όλων των ζευγαριών, έστω και υποσυνείδητα. Π.χ. μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να φανταστώ ζευγάρι που κάνει έρωτα και κάποια στιγμή δεν έχει πέσει ένα χαστούκι ή ένα τράβηγμα μαλλιών.

Γενικότερα ο άνθρωπος από την στιγμή που θα γεννηθεί πολιορκείται από κάποιους ανθρώπινα κατασκευασμένους πολιτικοκοινωνικούς κανόνες, όπως το να πιστεύει σε κάποιο θεό, να υπακούει στο κράτος κλπ. Ανάμεσα στα άλλα σου υποδεικνύουν και τη «φυσιολογική» σεξουαλική πορεία που πρέπει να ακολουθήσεις. Κάθε τί άλλο θεωρείται «απόκλιση» από τα «φυσιολογικά», χωρίς βέβαια να σου λένε γιατί αυτό πρέπει να είναι έτσι. Έτσι λοιπόν και εγώ δεν πιστεύω σε τίποτα από όλα αυτά, πόσο μάλλον όταν τα «φυσιολογικά» έχουν υποδειχθεί στο μακρινό παρελθόν από ακραία συντηρητικούς εκπροσώπους θρησκειών. Για μένα κάθε τι που γίνεται με ασφάλεια, συναινετικά και χωρίς να υπάρχει θύμα, είναι απολύτως ομαλό και ηθικό.

Ποιες σχέσεις αναπτύσσονται στον σαδομαζοχισμό; Σε ποια κατηγορία ανήκεις και πές μου δυο λόγια για τις τεχνικές που αρέσκεσαι να εφαρμόζεις.

Οι σχέσεις Ds (δηλαδή Κυριαρχίας-υποταγής, Domination-submission) είναι πάρα πολλές. Οι πιο συνηθισμένες είναι τριών ειδών καθώς και μία τέταρτη εξαιρετικά ξεχωριστή:

1) Top – bottom: Είναι η σχέση που το ζευγάρι αρέσκεται σε παιχνίδια s/m, όπου o όρος top αναφέρεται σε άτομα που έχουν τον κυριαρχικό ρόλο και ο όρος bottom αναφέρεται σε άτομα που έχουν τον υποτακτικό ρόλο. Είναι αρκετά συνηθισμένο τα ζευγάρια αυτά να εναλλάσσουν ρόλους.

2) Dominant – Submissive: Είναι το αμέσως επόμενο στάδιο, όπου οι ρόλοι στα παιχνίδια γίνονται πιο ξεκάθαροι, το άτομο που αναφέρεται ως Dominant έχει πάντα κυριαρχική συμπεριφορά και το άτομο που αναφέρεται ως submissive έχει πάντα την υποτακτική συμπεριφορά. Εδώ τα παιχνίδια συνήθως γίνονται και πιο σκληρά.

3) Master (ή Mistress) – Slave: Εδώ η σχέση s/m ξεφεύγει από τα στενά όρια του σεξουαλικού παιχνιδιού, ο Master (ή η Mistress άμα πρόκειται για γυναίκα) αποκτά δικαιώματα και επί της προσωπικότητας του slave. Είναι αρκετά συνηθισμένο ένας Master ή μία Mistress να έχει περισσότερους από έναν slaves, χωρίς να είναι πάντα απαραίτητο. Γενικώς αυτό που μπορούμε να πούμε σε αυτή την κατηγορία, είναι πως η επιθυμία του κυριαρχικού ατόμου είναι διαταγή του υποτακτικού ατόμου.

4) Σχέσεις 24/7: Είναι το ανώτερο στάδιο στις σχέσεις κυριαρχίας-υποταγής στον κόσμο του σαδομαζοχισμού. Με τον όρο 24/7 εννοούμε μία σχέση υποταγής 24 ώρες τη μέρα 7 μέρες την εβδομάδα. Είναι η δηλαδή η περίπτωση που το «υποκείμενο» ζητά άδεια από τον Master ή την Mistress ακόμα και για να πιεί νερό ή για να πάει στην τουαλέτα.

Εάν θα έπρεπε να επιλέξω κάποια κατηγορία, θα επέλεγα την δεύτερη, αυτή του Dominant. Νομίζω ότι είναι αυτό που μου ταιριάζει. Είμαι ξεκάθαρα κυριαρχικός, βλέπω τις γυναίκες ως «θύματα», ως αντικείμενα πόνου και ηδονής. Όλα αυτά όμως μου αρέσει να τα ζω μόνο σαν παιχνίδι. Δεν θα μπορούσα να τα μεταφέρω στην προσωπική μου ζωή και π.χ. να με παίρνει η sub τηλέφωνο για να μου ζητήσει την άδεια να κάνει κάτι. Προέρχομαι από οικογένεια με περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας και έχω την εικόνα της γυναίκας πολύ ψηλά. Μετά από ένα σ/μ παιχνίδι, ένα session όπως λέγεται στην ορολογία μας, συνηθίζω να ζητάω ένα feedback απο την sub. Δίνω μεγάλη σημασία στο τί θα μου πεί και σέβομαι απεριόριστα την γνώμη της.

Οι τεχνικές του bondage είναι πολλές. Μου αρέσουν πολλά πράγματα και συνδυασμοί τους. Π.χ. ένα δέσιμο που μου αρέσει είναι το Hogtie, όπου το θύμα ακινητοποιείται με τα χέρια και τα πόδια δεμένα μαζί πίσω από την πλάτη. Έχει πολλούς συνδυασμούς και μπορεί να γίνει εξαιρετικά επίπονο σε μεγάλη χρονική διάρκεια.

Ένας άλλος τρόπος δεσίματος είναι το Balltie, όπου το θύμα ακινητοποιείται με τα χέρια πίσω, ενώ τα αστράγαλοι δένονται κοντά στον λαιμό. Έτσι, η sub δίνει την εικόνα μιας μπάλας, εξ’ού και το όνομα.

Ένα άλλο δέσιμο είναι το Pretzel tie, όπου τα πόδια περνώνται πίσω από το κεφάλι και τα χέρια πίσω από τα πόδια και την πλάτη. Είναι μακράν το δυσκολότερο δέσιμο και ελάχιστες μπορούν να το αντέξουν. Στο παραδοσιακό shibari υπάρχουν πάρα πολλές τεχνικές, με γνωστότερες το δέσιμο του σώματος με περίτεχνο τρόπο, γνωστό ως karada, και το δέσιμο σώματος και χεριών πίσω από αυτό μαζί, γνωστό ως takate kote. Σε όλα τα δεσίματα προσπαθούμε να επιτύχουμε πλήρη ακινησία, άνεση, και όμορφα γεωμετρικά σχήματα.

Ο βασιλιάς των δεσιμάτων είναι το Suspension, όπου η sub αιωρείται μόνο από σχοινιά και δίνει την εικόνα μιας μαριονέτας. Ενδιαφέρον παρουσιάζει πάντως και το Semi-suspension, όπου η sub έχει το ένα της πόδι στο έδαφος και το άλλο στον αέρα πλάγια, ενώ το σώμα είναι γέρνει μπροστά. Με αυτό το δέσιμο μπορούμε να επιτύχουμε ένα όμορφο αισθητικά δέσιμο.

Σου αρέσει μονάχα να δένεις γυναίκες ή και να σε δένουν γυναίκες;

Όπως ανέφερα, με έχουν δέσει πολλές φορές στο παρελθόν. Να σου πω την αλήθεια έχω πολλά χρόνια να παίξω υποτακτικά. Πριν κάποια φεγγάρια μεταξύ σοβαρού και αστείου είχα ζητήσει από μια sub να με δέσει. Την έπιασαν γέλια! Δεν ξέρω... Θα ήθελα να με δέσει μια μικρόσωμη κοπέλα. Έχω βίτσιο με τις μικρόσωμες κοπέλες. Είναι ίσως το ότι έχουμε τέτοια ανισότητα μυϊκής δύναμης που ένα καλό δέσιμο πάνω μου θα ανέτρεπε πλήρως τα δεδομένα.

Ποια είναι η ιδιοσυγκρασία του ατόμου που προτιμά τις s & m τεχνικές ; Ποιο είναι το μήνυμα που θές να περάσεις στον κόσμο;

Όλες οι εκφάνσεις του σαδομαζοχισμού (το BDSM όπως συνήθως αναφέρεται από τα αρχικά Bondage–Discipline/Domination-Submission/Sadism-Masochism) είναι ένα σεξουαλικό παιχνίδι το οποίο χρειάζεται συναίνεση, λογική, ασφάλεια, μεγάλος σεβασμός στο υποτακτικό άτομο και κάποιες βασικές γνώσεις πάνω σε αυτό το οποίο θέλεις να κάνεις. Απαιτεί υπομονή και για να λάβει χώρα χρειάζεται άτομα νηφάλια, π.χ. δεν θα πρέπει να ασχοληθεί με το BDSM ένας άνθρωπος που εκνευρίζεται εύκολα ή πανικοβάλλεται εύκολα.

Δεν θα πρέπει να φαίνεται ως μέσο αυτοπροβολής π.χ. κοίτα τί θα κάνω στην σκλάβα για να δείτε τί άντρακλας που είμαι. Όπως επίσης δεν θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως μέσο οικονομικής εκμετάλλευσης, π.χ. είμαι Αφέντρα και διατάζω τον σκλάβο μου να κόψει τον λαιμό του να μου βρεί 500 Ευρώ. Γενικότερα στην δική μου αντίληψη είναι πολλά αυτά που πρέπει να είναι και πρέπει να μην ένας άνθρωπος που θέλει να ασχοληθεί με το BDSM. Αλλά δεν είναι για να τα αναφέρουμε επί του παρόντος.

Τώρα το μήνυμα που θέλω να περάσω είναι το εξής: Δυστυχώς όπως προανέφερα περιγράφεται ως παραφιλία στις εγκυκλοπαίδειες και στην ψυχολογία, αλλά κατά τη γνώμη μου είναι από τα πιο φυσιολογικά και υγιή πράγματα που υπάρχουν. Είναι ένας δυναμικός τρόπος έκφρασης μιας εναλλακτικής σεξουαλικότητας, που καμία σχέση δεν έχει με ναρκωτικά, σατανιστές και ότι άλλη βλακεία ακούω κατά καιρούς. Είναι εκατομμύρια φορές πιο υγιές από αυτό που βλέπουμε όλοι μας στην τυπική καθημερινότητα, όπου ένας τύπος έχοντας κάνει ένα σκοτωμένο γάμο με μια γυναίκα για 10-15 χρόνια, την έχει βαρεθεί και δεν την ακουμπάει ούτε μια φορά το μήνα, ενώ ξημεροβραδιάζεται σε στριπτιτζάδικα, πορνό sites, αυνανίζεται και ξενοκοιτάει σε κάθε ευκαιρία.

Είναι πολλά τα ζευγάρια που έχουν ξαναζωντανέψει την σχέση τους μέσα από το BDSM. Ο πόνος έχει τρομερά λυτρωτικές επιδράσεις, για παράδειγμα άνθρωποι που εφαρμόζουν BDSM τεχνικές ξεχνιούνται τελείως και αυθυποβάλλονται. Όπως επίσης πολλοί άνθρωποι ανακαλύπτουν σε μεγάλη ηλικία τί ακριβώς έψαχναν σε ολόκληρη την ζωή τους. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι ακόμα και σήμερα το στοματικό σεξ, το πρωκτικό σεξ ή η ομοφυλοφιλία ορίζονται σαν παραφιλίες, ενώ ακόμα μέχρι πριν λίγα χρόνια η μοιχεία θεωρούνταν ποινικό αδίκημα. Το σημαντικό είναι να αρχίσουμε να ψαχνόμαστε όλοι αν τα πράγματα είναι όντως έτσι όπως μας τα παρουσιάζουν. Γιατί στην περίπτωση της σεξουαλικότητας και της ερωτικής διέγερσης σίγουρα δεν είναι έτσι.

Το άτομο που κάνει το bondage (δηλαδή ο rigger) πώς αισθάνεται όταν δένει τον άλλον με περίτεχνους τρόπους; Κι από την άλλη μεριά πώς αισθάνεται το άτομο που το δένουν;

Αισθάνομαι φανταστικά όταν δένω μια όμορφη γυναίκα. Αισθάνομαι ότι της παίρνω κάτι, ότι για λίγο βγάζω την ανθρώπινη υπόστασής της από μέσα και την μεταμορφώνω σε μια άβουλη κούκλα, αδύναμη να αντιδράσει στις ορέξεις μου. Ένα καλό δέσιμο είναι από μόνο του εξαιρετικά σαδιστική εμπειρία. Πόσο μάλλον όταν συνδυάζεται με πόνο. Πολλές φορές σε παιχνίδια s/m έχω φτάσει την sub σε λιποθυμία. Ο συνδυασμός δυνατών δεσιμάτων και πόνου καθίσταται σταδιακά αφόρητος για τους περισσότερους ανθρώπους. Η μεγαλύτερη ικανοποίηση βέβαια του rigger είναι να βλέπει την sub να αγωνίζεται απεγνωσμένα να λυθεί και να μην μπορεί...

Απο την άλλη μεριά η sub αισθάνεται ηδονή και τρομερό αυτοθαυμασμό για ένα όμορφο δέσιμο πάνω στο σώμα της. Βλέπει ότι έχει κάτι όμορφο πάνω της και αυτό την ηδονίζει αφάνταστα. Έχω ζήσει εμπειρίες με κοπέλες που φτάνουν σε οργασμό καθώς τα σχοινιά τις τυλίγουν. Επίσης, ειδικά σε show έχω καταλάβει πως υπάρχει έντονος ο ναρκισισμός και η αυταρέσκεια με την καλή έννοια, γιατί εκείνη τη στιγμή το κοινό επικεντρώνεται και θαυμάζει την κοπέλα με τα σχοινιά που την τυλίγουν σιγά σιγά, η ίδια το αντιλαμβάνεται και αυτό την φτιάχνει ακόμη περισσότερο. Πάντως οι κοπέλες που έχω συναντήσει και δεν τους αρέσει το δέσιμο μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Γιατί όλες σχεδόν το βλέπουν περισσότερο ως τέχνη και λιγότερο ως βασανισμό.


Θα πρότεινες σε κάποιον ενήλικο να δοκιμάσει αυτό που περιγράφουμε ; Κι αν ναι κάτω από ποιες συνθήκες;

Φυσικά. Θα πρότεινα σε όλους τους ενηλίκους να το δοκιμάσουν εφόσον τους λέει κάτι είτε σαν τιμωρία είτε σαν τέχνη, αλλά πάντα κάτω από κανόνες ασφαλείας. Μην ξεχνάτε πως ένα μοντέλο σε ένα προχωρημένο δέσιμο μπορεί να έχει τυλιχτεί ακόμα και με 60- 70 μέτρα σχοινί, και αν συμβεί κάτι ο χρόνος μέχρι να ξελυθεί μπορεί να αποβεί μοιραίος.

Τα βασικότερα μέτρα ασφαλείας είναι: Πρώτον να έχεις πάντα ένα ψαλίδι ή ένα μαχαίρι μαζί σου. Ο λόγος ευννόητος (να κόψεις τα σχοινιά γρήγορα αν παραστεί ανάγκη). Δεύτερον, επιβλέπεις συνεχώς το δεμένο άτομο, δεν το αφήνεις ούτε μια στιγμή από τα μάτια σου. Τρίτον, αποφεύγω επιμελώς, όσο χαλαρό να είναι το δέσιμο να περάσω σχοινί γύρω από τον λαιμό της. Το σχοινί μπορεί να δράσει περίεργα αν δοκιμάσει π.χ. να τραβήξει απότομα το χέρι ή το πόδι της. Τέταρτον, ελέγχω με την αφή τα άκρα της, γιατί συνήθως μετά από παρατεταμένη ακινησία παγώνουν και μουδιάζουν. Πέμπτον, δεν περνάω σχοινί σε αρθρώσεις και προσέχω για νεύρα και κεντρικές αρτηρίες. Έκτο, είμαι σε συνεχή επαφή και επικοινωνία μαζί της. Έβδομο και πιο σημαντικό, αν μου ζητήσει να σταματήσω, θα πρέπει να το σεβαστώ άμεσα.

Επίσης ο κόσμος θα πρέπει να ξέρει πως κάποια πράγματα δεν συμβαδίζουν, π.χ. κατανάλωση αλκοόλ, ναρκωτικών ή μεγάλων ποσοτήτων φαγητού και bondage δεν πάνε μαζί. Γενικότερα και το πιο απλό δέσιμο χρειάζεται ηρεμία και ψυχική διαύγεια. Μην ξεχνάει κανείς πως απλά είναι ένα παιχνίδι.


Είσαι ο μόνος στην Ελλάδα που κάνεις Βondage και Male Domination. Πόσο διαδεδομένα είναι στην Ελλάδα και πως σε αντιμετώπισαν στην αρχή;

Καταρχήν, δεν συμφωνώ. Υπάρχουν και άλλοι που κάνουν bondage στην Ελλάδα. Μάλιστα μία πολύ καλή μου φίλη είναι πολύ καλή σε αυτό και μάλιστα κάνει και self-suspension, δηλαδή δένεται μόνη της και κρεμάει στο αέρα τον ίδιο της τον εαυτό. Και προφανώς ακόμα περισσότεροι που κάνουν Male Domination, δηλαδή κυριαρχία αρσενικού πάνω σε θηλυκό.

Απλά είμαι ο πρώτος που τα έκανα και τα δύο on stage, και δεν το λέω ψωνίστικα. Έτυχε και ήμουν αυτός. Ποτέ δεν το είδα ανταγωνιστικά και εν γένει αυτό είναι και το κλίμα που υπάρχει και στην Ευρώπη. Συνεργαζόμαστε και αλληλοβοηθιόμαστε όπου μπορούμε και μάλιστα πρόσφατα σε συνεργασία με το Second Skin Club έφερα στην Ελλάδα έναν μεγάλο καλλιτέχνη του σχοινιού από το Βέλγιο, τον Marc και την σύντροφό του Jess από τους Beshibari.com.

Τώρα, πως με αντιμετώπισαν στην αρχή; Δεν θες να ξέρεις! Όταν πρωτοξεκίνησα ο κόσμος μας κοίταζε κυριολεκτικά σοκαρισμένος. Είχαν συνηθίσει στην ιδέα μιας Dominatrix που θα βγει ντυμένη στα λάτεξ και θα κάνει παιχνίδι με έναν σκλάβο ή με καμιά κοπελίτσα, που όλα αυτά είναι σαφώς πιο ανάλαφρα σαν θεάματα. Στα δικά μου τα performing ο κόσμος όμως δεν είναι προετοιμασμένος για αυτό, δεν το δέχεται εύκολα. Μάλλον γιατί παραπέμπει σε βίαιο βασανισμό γυναίκας από άντρα,, κάτι που χτυπάει πολύ άσχημα τέλος πάντων. Πολλές φορές τα μαγαζιά μου ζητούν να «κόψω» κάτι από το πρόγραμμα. Θυμάμαι σε performing όπου μία κοπέλα φίλη της παρτενέρ μου ήρθε στο άσχετο να μας δει μην ξέροντας τί ακριβώς κάνουμε. Μετά την ψάχναμε όπου κάποια στιγμή την βρήκαμε φρικαρισμένη να κλαίει έξω από το μαγαζί!

Όπως και να έχει, νομίζω ότι ο κόσμος γίνεται σιγά σιγά εξαιρετικά δεκτικός σε τέτοιου είδους θεάματα. Τα μηνύματα που παίρνουμε είναι εξαιρετικά ενθαρρυντικά και συνεχίζουμε. Πάντως έχουμε δρόμο μέχρι να αλλάξουν μερικά πράγματα στα κεφάλια των ανθρώπων, και ειδικά στο κεφάλι του κάθε μικροαστού ελληνάρα.

Έλενα Φάκου Sport Bitch