Aν θεωρήσουμε ώς δεδομένο οτι η δύναμη του λόγου είναι μεγάλη, τότε οφείλουμε να παραδεχτούμε, πως η δύναμη της εικόνας είναι τεράστια. Κάπου στο βάθος του μυαλού μου έτσι αποκαλώ το ανίκητο παρόν: Oπτικοακουστικό μορατόριουμ. Με ενα καλό φιλτράρισμα των πληροφοριών, ο σημερινός εγκέφαλος μπορεί να απαλλαγεί απο τις άχρηστες πληροφορίες, να ραφινάρει τις ύποπτες και να κρατήσει τις χρήσιμες. Προσοχή μόνο στην προπαγάνδα. Όπως έλεγε και ο Χίτλερ, αυτή πρέπει να γίνεται κατανοητή απο τους "λιγότερο έξυπνους", αλλά καμμιά φορά ξεγελά και τους περισσότερο έξυπνους.
Στην ταινία μικρού μήκους που ακολουθεί θα δείτε τί σημαίνει "πλύση εγκεφάλου", ποιά μέσα χρησιμοποιεί και τί παθαίνουν όσοι τολμούν να φέρουν αντίρρηση. Την αφιερώνω απο μεριάς μου στην πλειοψηφία, αυτή τη συνήθως θλιβερή πλειοψηφία που αποτελείται απο φοβικούς "νοικοκοιρέους", αγράμματους "πατριώτες" και απολιτίκ "μοντέρνους". Έχουμε μπερδέψει τις έννοιες και έχουμε καταντήσει να χρησιμοποιούμε λέξεις που παλαιότερα είχαν θετικά πρόσημα, τώρα με αρνητικά. Εμείς τα καταφέραμε, οι λέξεις απο μόνες τους δεν άλλαξαν σημασία.
Λίγα λόγια για το έργο... Η ταινία πραγματεύεται με αλληγορικό τρόπο τη σχέση χειραγώγησης της σκέψης και αντίστασης στην εξουσία.
"Ελευθερία είναι να σου επιτρέπεται να πεις ότι 2+2=4... Από εκεί και πέρα, όλα επιτρέπονται", γράφει ο Όργουελ στο "1984". Στο ίδιο έργο χρησιμοποιεί το 2+2=5 σαν ένα παράδειγμα χειραγώγησης και επιβολής: "Όταν το κόμμα λέει ότι 2+2=5, τότε είναι σωστό και δεν αρκεί μόνο να το λες, πρέπει και να το πιστεύεις." Αυτό ενέπνευσε τον Ιρανικής καταγωγής Babak Anvari, να γυρίσει την ταινία "Two & Two". Βασικό του κίνητρο ήταν, σύμφωνα με δηλώσεις του, να διερευνήσει την επιθυμία των ανθρώπων να αμφισβητήσουν την εξουσία. Σε ποιο βαθμό δέχονται να σκύψουν το κεφάλι και να υπακούσουν στις εντολές της εξουσίας και πότε αρχίζουν να αμφισβητούν και να αντιστέκονται; Μπορεί η ωμή βία να καθυποτάξει τους ανθρώπους και να χειραγωγήσει τη σκέψη τους ή προκαλεί την αντίστασή τους;
Καλή προβολή.