Είμαι πολύ καχύποπτη με αυτούς που ζητούν δεύτερες ευκαιρίες. Ακόμη δε πιο καχύποπτη είμαι με αυτούς που ζητούν τρίτες, τέταρτες και παει λέγοντας. Δεν πιστεύω ότι όλοι είμαστε τέλειοι και τα κάνουμε όλα σωστά με την πρώτη, αλλά θα έπρεπε να είμαστε λίγο πιο ευγνώμονες ως προς την πρώτη ευκαιρία και να την εκμεταλλευόμαστε διότι κανείς δε μας υπογράφει πως θα υπάρξει κι άλλη.

Συνήθως καμμένα χαρτιά ως δεύτερες είναι οι ευκαιρίες που δίνουμε στις σχέσεις μας. Μια φορά μαλάκας, πάντα μαλάκας είπε κάποτε κάποιος και θα επιβεβαιώνεται αιωνίως. Επίσης κάποιος άλλος σκέφτηκε πολύ σωστά οτι "γιατί να χαραμίσεις τον πολύτιμο χρόνο σου και να δώσεις μία δεύτερη ευκαιρία σε κάποιον που σε εχει απογοητεύσει, ενώ εκεί έξω υπάρχει κάποιος άλλος που μπορεί να πάρει την πρώτη του και μάλιστα με ελαφρυντικό το τεκμήριο της αθωότητας". Προσωπικά είμαι της άποψης οτι ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Αν στην κάνει μία θα στην κάνει και δεύτερη και τρίτη και τριακοσιοστή έβδομη, όσες φορές πιαστείς κορόιδο και τον συγχωρέσεις.

Όσο άσχημη βέβαια μου ακουγέται η έννοια της δεύτερης ευκαιρίας στη σχέση, τόσο όμορφη μου ακούγεται σε άλλους τομείς όπως πχ: Το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας. Επιβεβαιωμένα δε, είμαι πολύ υπέρ στη δεύτερη ευκαιρία όσον αφορά τις εξεταστικές του πανεπιστημίου, εκεί μάλιστα όλοι πιστέψαμε και στις έβδομες ευκαιρίες προκειμένου να περάσουμε κάτι μαθήματα που μας έκαναν να αισθανόμαστε πολύ ηλίθιοι που δεν σκαμπάζαμε να τα καταλάβουμε εύκολα.

Ίσως το μοναδικό που θα πετύχαινε, πάντως, όσον αφορά τις δεύτερες ευκαιρίες και τις ανθρώπινες σχέσεις να ήταν το εξής: Να είχαμε τη δεύτερη ευκαιρία να γνωρίσουμε τον ίδιο άνθρωπο για πρώτη φορά. Αυτό όμως δεν γίνεται. Εκτός αν πάσχουν και οι δύο απο βαρύτατης μορφής αμνησία, η οποία όμως δεν ενδείκνυται για πολύ χαρούμενες διαπροσωπικές σχέσεις γιατί ρωτάς τον άλλον κάθε τρία λεπτά ποιος ειναι και βρίσκεστε μέσω του silver alert.

Κανείς απο όσους έχω δώσει δεύτερη ευκαιρία δεν με εχει δικαιώσει. Εντάξει, σχεδόν κανείς. Γιατί βγάζω έξω τον εαυτό μου. Δεν θα μπορούσα να μη μου ξαναμιλήσω άλλωστε, οπότε κάνω ένα συμβιβασμό και πασχίζω για τη δικαίωση απέναντι στον ίδιο μου τον εαυτό εφ' όρου ζωής. Βέβαια δεν αναφέρομαι σε μικροτσακωμούς και ψιλοδιαφωνίες, αυτά είναι καθημερινές καταστάσεις που γυροφέρνουν και ανανεώνουν διαπροσωπικά τους ανθρώπους. Αναφέρομαι σε ανθρώπους που πήραν ευκαιρίες ύστερα απο χοντρές μπινιές και επανέλαβαν τα ιδια και χειρότερα.

Εξάλλου, μην ξεχνάτε οτι ο πρώτος τέτοιος απατεώνας ήταν ο πρίγκηπας βάτραχος. Φόρεσε μια κορώνα και ζητώντας φιλί ξανά και ξανά, υποσχόταν πως θα γίνει πρίγκηπας. Όλες την πατάσαμε, βατράχι πονηρομπινέ.

Έλενα Φάκου Sport Bitch