Οι δύσκολες στιγμές του Δήμου Μπέκε στην καριέρα του...
«Με τα μουσικά ριάλιτι, απ’ όπου έβγαιναν δεκάδες καινούριοι τραγουδιστές κάθε σεζόν, με πήρε ακόμα πιο πολύ από κάτω, απογοητεύτηκα και αποστασιοποιήθηκα τελείως από τη δισκογραφία τα τελευταία επτά χρόνια. Ξαφνικά, μετά τους ΟΝΕ, από εκεί που ήμουν φίρμα, πρώτο όνομα, ξανάγινα το “ορεκτικό” του καθενός, άνοιγα τα προγράμματα. Με πήγανε 20 χρόνια πίσω, όλοι.
Συνεργάστηκα με όλους τους μεγάλους και πρέπει να πω ότι υπάρχουν αρκετοί που με βοήθησαν κατά καιρούς. Αυτό όμως δεν ίσχυε πάντα για όλους. Γι’ αυτό καταλαβαίνω την Άντζελα ∆ημητρίου όταν βγαίνει και γκρινιάζει για διάφορα. ∆εν έχει άδικο. Ενώ έχει βοηθήσει πάρα πολλούς -ειδικά όταν ήταν στα πάνω της-, όταν έγιναν γνωστοί έκαναν και κάνουν ότι δεν το θυμούνται.
Το ’97, θυμάμαι, ήμασταν σε ένα σχήμα στο “La Playa”. Ήταν η πρώτη φορά που η Άντζελα είχε φύγει από τα μαγαζιά του Κακέτση. Και να είναι κάθε βράδυ ο Κακέτσης εκεί, να πετάει πιάτα στην πίστα, να της φωνάζει από το τραπέζι κάτι ακατάληπτα κι εκείνη να του απαντάει από το μικρόφωνο με το χαρακτηριστικό αξάν της “άμα τα ’χεις τόσο μεγάλα, να πας να τα κάνεις αυτά που λες!”. Όταν έβλεπε τον Κακέτση να φουντώνει, ο βιολονίστας που στεκόταν μπροστά από μένα πισωπατούσε και έβαζε εμένα μπροστά μην τον πάρουν τα ...σκάγια», τόνισε στο Πρώτο Θέμα.