«Το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν βγει ο ήλιος». Αυτό είπε ο Γιώργος Αγγελόπουλος στη συνέντευξη τύπου μετά το τέλος του πέμπτου τελικού. Και είχε δίκιο. Μαζί με τον αδερφό του δοκίμασαν τα πάντα όλα αυτά τα χρόνια. Ξόδεψαν απίστευτα χρήματα για παίκτες και προπονητές, έκαναν ό,τι μπορούσαν για επαναφέρουν τον Ολυμπιακό στην κορυφή, αλλά τζίφος.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι κάποιες φορές έφτασαν μια ανάσα από το να το καταφέρουν. Η ομάδα του 2010 π.χ. άγγιξε την κορυφή σε Ευρώπη και Ελλάδα. Με άλλο προφίλ, πανάκριβα συμβόλαια και παίκτες-σταρ που λόγω τον ονομάτων τους δεν είχαν κανένα «δικαίωμα» να αποτύχουν. Κάτι που τελικά τους λύγισε…
Μέχρι που μια μέρα οι Αγγελόπουλοι, ανακοίνωσαν την αποχώρησή τους. Όχι επειδή κουράστηκαν να ξοδεύουν, αλλά γιατί θεώρησαν ότι κάποιοι δεν σέβονται τους κόπους τους. Πέρα από το αν είχαν δίκιο να αισθάνονται «αηδιασμένοι» με το σύστημα, η ουσία είναι ότι ο Ολυμπιακός έφτασε στο χείλος του γκρεμού. Έχασε τους περισσότερους παίκτες του, ανανεώθηκε πλήρως με μικρότερο μπάτζετ και ξεκίνησε μια νέα προσπάθεια χωρίς μεγάλα λόγια και υποσχέσεις.
Το απίστευτο κατόρθωμα της φετινής ομάδας, σίγουρα δίδαξε πολλά και στους ίδιους τους Αγγελόπουλους, οι οποίοι ίσως και άθελα τους πέτυχαν κάτι σπουδαίο με το να ανακοινώσουν ότι φεύγουν. Θωράκισαν την ομάδα, έδιωξαν από πάνω της την πίεση και τα φλας και εν τέλει δημιούργησαν ένα σύνολο που παρέπεμπε περισσότερο από ποτέ σε… Ολυμπιακό.
Προπονητής με ιστορία στο σύλλογο, ομάδα με ελληνική βάση, νιάτα, πάθος, δύναμη, μαχητικό πνέυμα και καθαρά αποδυτήρια. Αυτά ήταν τελικά τα συστατικά της επιτυχίας. Πλέον τα πάντα δείχνουν πιο εύκολα, καθώς οι σωστές βάσεις μπήκαν και οι πρώτοι τίτλοι ήρθαν.
Ίσως βέβαια να μην είναι δυνατόν να λένε κάθε καλοκαίρι ότι αποχωρούν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και υποχρεωμένοι να δηλώσουν ότι μένουν…