Ωραίοι (σαν) Ελληνες!

Δεν ξέρω ακόμη (αλλά, πρώτα ο Θεός, θα το διαπιστώσω ιδίοις όμμασιν και θα σας το γράψω τις επόμενες μέρες) πόσο ωραία είναι η Βενεζουέλα και αν είχε δίκιο ο Αμέρικο Βεσπούκι που της έδωσε αυτό το όνομα όμως ακόμη κι αν μου φανεί άσχημη, ελπίζω να την εξωραΐσει εκείνος ο στίχος του Εγγονόπουλου!

Η εθνική ομάδα του μπάσκετ βρίσκεται στο Καράκας, όπου αύριο ανοίγει η αυλαία του προολυμπιακού τουρνουά, το οποίο ανέκαθεν υπήρξε μια πονεμένη ιστορία: την ξορκίσαμε έπειτα από μισό αιώνα το 2008 στο ΟΑΚΑ και, διάβολε, η χώρα που γέννησε κάποιον ωραίο σαν Ελληνα δεν γίνεται αίφνης να χαλάσει την ωραία ελληνική μπασκετική μόστρα!

Για να μη μένουν κενά στη διήγηση, το Καράκας υπήρξε η γενέτειρα και η έδρα των επιχειρήσεων του (υπερεθνικού) ήρωα της Λατινικής Αμερικής: του περιβόητου Σιμόν Μπολίβαρ, ο οποίος στις αρχές του 19ου αιώνα ξεσήκωσε τους συμπατριώτες του και τους γειτονικούς λαούς κατά της ισπανικής αυτοκρατορίας και διαιωνίζεται ως ο μεγάλος απελευθερωτής της Αμερικής!

Παρεμπιπτόντως, ήταν τέτοιο το εύρος του αντάρτικου αγώνα του «El Libertador», που μολονότι πέθανε σε ηλικία 47 ετών, ενώ ετοιμαζόταν να αυτοεξορισθεί στην Ευρώπη, πρόλαβε να διατελέσει πρόεδρος της Βενεζουέλας, της Μεγάλης Κολομβίας (Κολομβία-Βενεζουέλα, Εκουαδόρ, Παναμάς), της Βολιβίας και του Περού!

Πλάκα πλάκα, αυτός δεν ήταν άνθρωπος, αλλά κανονικός Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών!

Η ιστορία της οικοδέσποινας του προολυμπιακού τουρνουά είναι γεμάτη από μεγάλους επαναστάτες και ελευθερωτές, που κάνουν ουρά πίσω από τον Μπολίβαρ: ο Φρανσίσκο ντε Μιράντα, ο Χοσέ Τομάς Μπόβες, ο Αντόνιο Χοσέ ντε Σούκρε, ο Χοσέ Αντόνιο Παέζ...

Αυτοί και κάμποσοι άλλοι υπήρξαν οι μεγάλοι ταγοί του λαού της Βενεζουέλας και οι ιδεολογικοί καθοδηγητές του φοβερού και τρομερού Ούγκο Τσάβεζ, που διαφεντεύει τη χώρα από το 1999, ομνύοντας στον μπολιβαριανισμό και στον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα!

Πλάκα πλάκα, τόσο έντονα είναι τα ίχνη που άφησε σε αυτήν τη χώρα ο Μπολίβαρ ώστε θαρρείς πως ζει και βασιλεύει ακόμα: η Βενεζουέλα αποκαλείται Μπολιβαριανή Δημοκρατία, ο Τσάβεζ βάφτισε την ιδεολογία του μπολιβαριανισμό, το σπίτι του ήρωα αποτελεί το πιο αξιοθέατο μουσείο της χώρας, η κεντρική πλατεία του Καράκας, το αεροδρόμιο, η κρατική ορχήστρα, η μεγάλη λεωφόρος και το πανεπιστήμιο φέρουν το όνομά του, η πόλη είναι διάσπαρτη από μνημεία του, κάθε τέσσερα χρόνια διεξάγεται το τουρνουά μπάσκετ «Bolivarian Games» και πάει λέγοντας...

Γελώ τώρα που το γράφω, αν και δεν είναι καθόλου αστείο, αλλά κανονικά ο Τσάβεζ θα έπρεπε να δώσει το όνομα του Μπολίβαρ και σε όλους τους αστυνομικούς της χώρας, μπας και μπορέσουν επιτέλους να αντιμετωπίσουν τις εγκληματικές συμμορίες που τη λυμαίνονται και αποτελούν τη μεγαλύτερη μάστιγά της...

Στον αντίποδα των κακοποιών και των εγκλημάτων, τα οποία στη συντριπτική πλειονότητά τους παραμένουν ανεξιχνίαστα, υπάρχουν οι όμορφες γυναίκες: η χώρα που φιλοξενεί την εθνική ομάδα του μπάσκετ έχει να επιδείξει 6 «Μις Κόσμος», 6 «Μις Υφήλιος», 6 «Μις Παγκόσμια» και μία «Μις Γη»...

...οπότε (εάν ο σκηνοθέτης κάνει πλάνα στην εξέδρα) είμαι σίγουρος ότι ο στις μεταμεσονύκτιες μεταδόσεις της ΕΡΤ ο Ιωάννου θα μας φλομώσει στο κλισέ για τις όμορφες παρουσίες!

Εκτός από συμμορίες ληστών και δολοφόνων και ωραίες γκόμενες, η Βενεζουέλα έχει επίσης και πλούσιο υπέδαφος, που βγάζει πετρέλαιο, φυσικό αέριο, σιδηρομεταλλεύματα, χρυσό, βωξίτη, διαμάντια, ενώ οι καταρράκτες των Αγγέλων στα υψίπεδα που συνορεύουν με τη Γουιάνα είναι οι ψηλότεροι του κόσμου!

Το νερό πέφτει από τα 979 μέτρα και ευτυχώς που αυτοί οι καταρράκτες είναι μακριά για να βουτήξουν ο Ζούρος και οι παίκτες, εάν -ο μη γένοιτο-η εθνική ομάδα (μείνει έξω από την πρώτη τριάδα και) αφήσει να πάει αναπάντητο το «London calling»!

Για να μην το ξεχάσω, με τόση φόρα που έχω πάρει, η χώρα λέγεται Βενεζουέλα διότι σύμφωνα με τον αστικό (ή μάλλον τον εξερευνητικό) μύθο ο Αμέρικο Βεσπούκι, ο οποίος τον Αύγουστο του 1499 έπλευσε για πρώτη φορά στα παράλια της μαζί με τον Αλόνσο Ογιέδα, μόλις αντίκρισε τη λίμνη Μαρακαΐμπο νοστάλγησε την πατρίδα του και είπε γοητευμένος: «Πω, πω, Βενεζιόλα είναι αυτός ο τόπος»!

Λέγοντας «Veneziola» ο Ιταλός εξερευνητής εννοούσε ότι αντίκρισε μια μικρή Βενετία: μια Βενετούλα, ένα Βενετάκι, μια Βενετίτσα, όπως γράφει από άσχετη αφορμή και στο βιβλίο του «Λαοί της Ευρώπης» ο Βασίλης Ραφαηλίδης...

Η μικρή Βενετία έμεινε υπό ισπανική κατοχή μέχρι τις 5 Ιουλίου του 1811, μια ημερομηνία που εορτάζεται με δόξες και τιμές ως η επέτειος της ανεξαρτησίας της χώρας...

...και απορώ γιατί εκείνη η μέρα που πλησιάζει λέγεται Cinco de Julio και όχι... Μπολίβαρ!

Το γαρ πολύ του Μπολίβαρ, λοιπόν, γεννά (όχι παραφροσύνη, αλλά) Ρωμιοσύνη και αυτή είναι η εξήγηση της κουβέντας που άνοιξα στον πρόλογο...

Στο γνωστότερο ποίημά του, το οποίο μάλιστα έχει ως τίτλο το όνομα του μεγάλου ελευθερωτή, ο πρύτανης του ελληνικού υπερρεαλισμού στην τέχνη Νίκος Εγγονόπουλος γράφει στην αρχή «Μπολίβαρ: κράζω το όνομά σου ξαπλωμένος στην κορυφή του Ερε, την πιο ψηλή κορφή της νήσου Υδρας»...

...και αφού του πλέκει το εγκώμιο με μοναδικό τρόπο, καταλήγει στον επίλογο «Μπολίβαρ, είσαι ωραίος σαν Ελληνας» και τούτο ελπίζω να αποδειχθεί ξανά αυτή την εβδομάδα στο Καράκας!

Πηγή: Goal