Καταρχήν, η στήλη οφείλει να συγχαρεί τον Αργύρη Πεδουλάκη για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας μιας από τις διαχρονικά κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης, του Παναθηναικού. Του εύχεται επίσης κάθε επιτυχία στο ομολογουμένως πολύ δύσκολο έργο του, στην πιο σκληρή, μεταβατική περίοδο για το ελληνικό μπάσκετ. Έχω την άποψη ότι ο Αργύρης Πεδουλάκης εδικαιούτο νωρίτερα -χρονικά- μια ευκαιρία σε σοβαρή ελληνική ομάδα και πως το star system δεν τον ευνόησε πολλάκις, ενδεχομένως λόγω και του δικού του εκρηκτικού χαρακτήρα...

Σε κάθε περίπτωση, ο Αργύρης Πεδουλάκης στον Παναθηναικό δεν έχει μονον να διαχειριστεί την μετά Ομπράντοβιτς "χρυσή" εποχή, των εκατομμυρίων, των υψηλών απαιτήσεων, των ακριβών παικτών και της απόλυτης κυριαρχίας σε Ελλάδα και Ευρώπη, αλλά και πολλά άλλα:

1.) την "πίεση" όσων τον εμπιστεύθηκαν για την ανασυγκρότηση της ομάδας σε νέα δεδομένα, αλλά και σε συνδυασμό με την επιστροφή στην κορυφή της εθνικής λίγκας,
2.) την "δίψα" του κόσμου για νίκες, διακρίσεις, τίτλους, επιτυχίες, τουλάχιστον στο εσωτερικό, δεδομένου ότι μια γενιά φιλάθλων του Παναθηναικού έχει γαλουχηθεί από το 1996 να βλέπει μπάσκετ και την ομάδα στην κορυφή
3.) την σύγκριση με τον μεγάλο προκάτοχό του, που θα είναι αυθόρμητη σε κάθε αποτέλεσμα, κάθε πρωτοβουλία, κάθε επιλογή, κάθε δήλωση
4.) την "ανακάλυψη" της "συνταγής", η οποία θα συνδυάζει χαμηλό μπάτζετ, λίγα μεγάλα ονόματα και αγωνιστικές επιτυχίες
5.) την προσωπική του εμπλοκή σ έναν νέο επαγγελματικό κόσμο και τρόπο εργασίας, με διεθνείς υποχρεώσεις και 2 αγώνες κάθε εβδομάδα
6.) την συναναστροφή με το "συνάφι" της ευρωλίγκας των "μεγάλων" προπονητών, των απρόβλεπτων διαιτησιών, των σκληρών εδρών
7.) ένα νέο περιβάλλον που απαρτίζουν ο ελληνικός και διεθνής τύπος, οι "κλασάτοι" μάνατζερς και οι παίκτες μεγάλου βεληνεκούς
8.) την κληρονομιά ενός κλαμπ, που αποτελούσε επί σειρά ετών πρότυπο λειτουργίας, σημείο αναφοράς και ιδανική "συνταγή" για όποιον ήθελε να πετύχει τους στόχους του
9.) την καθημερινή αντιπαλότητα με τον "αιώνιο" αντίπαλο Ολυμπιακό, σε επικοινωνιακό, αγωνιστικό, διοικητικό επίπεδο, τη στιγμή μάλιστα που τα "σκήπτρα" στην Ελλάδα και την Ευρώπη πέρασαν άμεσα από τους Αθηναίους στους Πειραιώτες

Ίσως να έχω ξεχάσει και κάποια ακόμα, αλλά σ αυτά νομίζω επικεντρώνονται οι προτεραιότητες.

Κατά συνέπεια, πιστεύω ότι ο Πεδουλάκης έχει δύο βασικές αποστολές, που αφορούν τόσο τον ίδιο, όσο και την ομάδα του, αλλά και τους Γιαννακόπουλους, όσο δύσκολες κι αν ακούγονται:

1.) να ελαχιστοποιήσει τον χρόνο σύγκρισής του, αλλά και του νεου Παναθηναικού με την ομάδα των προηγούμενων 13 ετών, καθώς και της συνειρμικής παραπομπής των εφεξής πεπραγμένων στον Ομπράντοβιτς! Όσο πιο σύντομα το πετύχει, τόσο μεγαλύτερο κέρδος θα έχει η ομάδα του, τόσο περισσότερο θα μείνει στον Παναθηναικό, τόσο ευκολότερα θα βάλει τη δική του σφραγίδα στο "οικοδόμημα", τόσο γρηγορότερα η ομάδα του θα αποκτήσει την δική της οντότητα, το δικό της κύρος, και θα επιστρέψει στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος, γιατί αυτός θα πρέπει να είναι ο πρωταρχικός της στόχος πλέον...
2.) την επιστροφή του τριφυλλιού στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος. Όπως έλεγε και ο Ιωαννίδης από την δεκαετία του '80, "το βασικό είναι να είσαι πρώτος στη χώρα σου". Αυτό θα οριοθετήσει καταλυτικά το μέλλον του, τη δημιουργία του νέου Παναθηναικού και θα δώσει την απαραίτηση ώθηση στη διοίκηση για να επενδύσει πάλι στο μέλλον.

Αυτό πρέπει να είναι το "ευαγγέλιο" του και σ αυτό πρέπει να βοηθηθεί απ όλους στον Παναθηναικό.

Ο Πεδουλάκης βέβαια δεν είναι και κανένας... πρόσκοπος! Είναι του "πεζοδρομίου", έχει ζήσει την "μυρωδιά" των αποδυτηρίων, ξέρει άριστα το κλίμα και τις ιδιαιτερότητες στον Παναθηναικό, λόγω της θητείας του ως παίκτης, έχει "αδελφική" σχέση με τον Φραγκίσκο Αλβέρτη, ξέρει να μιλάει στον ψυχισμό των οργανωμένων οπαδών, μπορεί να πορώνει την ομάδα του στα μεγάλα ματς, γνωρίζει το παρασκήνιο του ελληνικού πρωταθλήματος και θα έχει συνεργάτες επαγγελματίες του χώρου... Επίσης είναι γρήγορος στις αντιδράσεις, πανούργος στον πάγκο, οξυδερκής, σκληρός, διορατικός, εργατικός, "αρχηγός", "μάγκας" όταν χρειαστεί. Συγκεντρώνει, δηλαδή, σημαντικά προσωπικά προσόντα για να πετύχει...

Αυτό που ωστόσο πρέπει -κατά την άποψη της στήλης- ν αφήσει κατά μέρος (...μεμιάς) είναι την κακώς εννοούμενη "περιστεριώτικη μαγκιά και πονηριά", η οποία πολλές φορές τον οδήγησε σε λάθος δρόμους και κατά τη γνώμη του υπογράφοντος δεν του επέτρεψε να έχει κάνει μέχρι σήμερα την καριέρα που εδικαιούτο, με βάση τις ηγετικές και οργανωτικές ικανότητες, τις γνώσεις και την προπονητική του ποιότητα. Άλλο ο Παναθηναικός, άλλο ο Μακεδονικός, ο Πανελλήνιος, το Περιστέρι! Άλλο ο Μάντζαρης, ο Παπαμακάριος, ο Πέτρουλας, ο Στιούαρτ, άλλο ο Διαμαντίδης...

Δεν λέω να εγκαταλείψει τις αρχές του, ν αλλάξει αίφνης φιλοσοφία ή να κάνει "εκπτώσεις" στον τρόπο δουλειάς του και την πειθαρχία της ομάδας, λέω απλά να αντιληφθεί ότι όπως υπάρχει η "γλώσσα του δρόμου", υπάρχει του "του σαλονιού", με ανάλογα μάλιστα αποτελέσματα.

Αυτό πιστεύω θα είναι και το "κλειδί" που θα τον αλλάξει επίπεδο και θα τον φέρει πιο κοντά στο μέγεθος της ομάδα που ανέλαβε... Τα άλλα τα μπασκετικά θα τα δούμε στο μέλλον, γιατί προφανώς -με βάση την εμπειρία του τελευταίου μήνα- δεν εξαρτώνται απόλυτα απο κείνον, όπως συνέβαινε με τον προκάτοχό του.

Πηγή: pamesports.gr

Πεδουλάκης Παναθηναϊκός Μπάσκετ SPORTS